Baza ludzi umarłych (1958) База мёртвых людей.

[kultura21]

«База мёртвых людей» (польск.: Baza ludzi umarłych) - фильм ПНР 1958 года режиссёра Чеславв Петельского, по мотивам романа Марека Хласко «Следующий в рай».

Действие фильма происходит после войны в лесах Бещадских гор.
Здесь в глуши расположена «база умерших людей» - пункт транспортировки древесины, где в опасных и суровых условиях работают водители лесовозов.
Бригада состоит из людей, оказавшихся на обочине жизни, с трудным, зачастую тёмным прошлым, не приспособленных к жизни в обществе или находящихся не в ладах с законом: «Варшавяк» - загадочный, неразговорчивый мужчина, «Апостол» - истовый католик, но чаще открывающий бутылку, чем Священное писание, «Орсачек» - неисправимый весельчак, «Девятка» - бывший врач, осужденный в прошлом за убийство любовника жены, и «Партизан» - человек, который провёл всю войну в лесу. Все они думают только как бы уволиться и сбежать из этого места. Ситуация становится ещё более напряженной, когда на базу не доставляют новые машины и приходится работать на уже изношенных лесовозах.

Режиссёр
Чеслав Петельский

https://ru.wikipedia.org/wiki/База_мёртвых_людей

Baza ludzi umarłych - polski film produkcyjny z 1958 roku w reżyserii Czesława Petelskiego, nakręcony na podstawie noweli Następny do raju (pierwszy tytuł Głupcy wierzą w poranek) Marka Hłaski. Tematem filmu jest marazm życia bieszczadzkich robotników tuż po II wojnie światowej, w których świat wkracza aktywista partyjny (Zygmunt Kęstowicz) obsesyjnie dążący do wykonania odgórnie narzuconego planu. Film swoją wymową i zakończeniem znacząco odbiegał od pierwowzoru literackiego, co skłoniło Hłaskę do wycofania swojego nazwiska z czołówki filmu.
Film opowiada o surowym życiu pracowników położonej na zalesionym odludziu, w Bieszczadach, bazy „na skarpie” (w rzeczywistości samotnej, prymitywnej chałupy) zwózki drewna[3], tuż po zakończeniu II wojny światowej. Do odbudowy Polski, kopalń i codziennego życia ludność w kraju potrzebuje drewna. W fatalnych bieszczadzkich warunkach pracują życiowi wykolejeńcy i wyrokowcy. Brakuje im porządnych samochodów ciężarowych do zwożenia ściętych w górach drzew. Brakuje również ludzi do prowadzenia tych zrujnowanych ciężarówek, a ci, którzy są, planują wyjazd i porzucenie miejsca pracy. Kierowcy-mechanicy niemal co dzień stają oko w oko ze śmiercią na krętych i stromych drogach gruntowych.

Reżyseria

Czesław Petelski

https://pl.wikipedia.org/wiki/Baza_ludzi_umarłych