Խաղ` առանց հաճույքի

[khlurd]

«Քեզ պետք է կամ սիրել, կամ չսիրել: Խաբել չի կարելի: Ինչու՞, ո՞նց խաբել մեկին, որ հավատում է: Հավատացողը չի խաբվում: Այդտեղ նույնիսկ խաղ չկա»:  

Comments

[dabavog]

կան նման մարդիկ

[khlurd]

Ու ինչու՞: Ուղղակի ու` վե՞րջ:

[dabavog]

խաղը միշտ կա, առանց խաղի ապրելն անիմաստ ա
ուղղակի ուրիշ հարթություններում

առանց խաղի ապրելն անիմաստ ա

[khlurd]

Եթե շարունակեմ, երեխայի նման պիտի հարցնեմ` ինչու՞
Ին-չու՞: Ես գիտեմ, ինչ ես ասում, ինչ դու ասում ես` շարժումն է:
Մի ասա անիմաստ ա. կկարդան քեզ ու չեն հասկանա, որ ասում ես,որ խաղը դա սուտը չէ:

[khlurd]

Ու գոնե դրանում հաճույք կա՞:

Հառաաա~ջ

[khlurd]

առանց ետ նայելու

[deghin]

Էհ, մարդկանց տեսակ կա, որ համ սիրելիս է խաբում, համ չսիրելիս։ Նման մարդիկ իսկապես խաղի գերին են, խաղն իրենց տարերքն է, առանց դրա երևի չեն ապրում... Ու հաճախ ոչ իրենք իրենց են թույլ տալիս երջանիկ լինել, ոչ էլ դիմացինին։ Չգիտեմ, վախենալու են ու միաժամանակ խղճալի...

«Դերասաններ»

[khlurd]

Հանդիսատես ու զգացմունքներ:
Մի «պատիժ» կա ուրեմն` անտարբերություն:

Re: «Դերասաններ»

[deghin]

Հա, բայց թարսի պես դա անհնար բան է. սիրելով անտարբեր լինել չես կարող։