Վատը գիտես ո՞րն է, որ համոզված եմ, որ «ոչ» ավելի հեշտ ասող ես, քան «այո»: Որովհետև այո-ն իրավունքների հետևանքային շարան է, ոչ-ը՝ մեծամասամբ պարտականությունների:
Զորօրինակ, այն, ինչ քեզ պետք է երջանկացնի, հեշտացնի կյանքդ, նոր տպավորություններ պարգևի, նոր հնարավորություններ... Մեկ է մեջ է խցկվում մեր սիրելի, հայկական, բարի Կիկոսի սինդրոմը, ու սկսվում է «այո»-ի վրա քարկոծումները՝ «բա որ» ասեմ այո՝ ու գնաց... տարբերակների հեղեղը: Իսկ «ոչը» հստակ է առավել ու կենսական փորձի վրա հարստացած հայկական մազոխիստական հոգուն խիստ հոգեհարազատ: Հատկապես գլխուղեղի շատ ծալքեր ունեցողների մոտ:
Ինձ մոտ ավելի շատ զգացմունքներն են այո-ոչ ասում;Տրամաբանությունը միշտ էշի ականջում քնած է: Իսկ քո պահով,ես կարծում եմ համ տրամաբանությունդ է արթուն համ զգացմունքներդ:Ավելի քիչ կանես սխալներ,քան ասենք ` ես:
Comments 15
Reply
Reply
սա սրտի մասն է Ճ
Reply
հ.գ. ես էլ համոզված չեմ, որ "այո"ներս ու "ոչ"երս ճիշտ են եղել միշտ
Reply
Reply
չես կարող այսօր վաղվա ուժով - իմաստությամբ- փորձով ասել` այն չկա
Reply
Reply
ու միշտ տարբեր բան է նշանակում Ճ
եսիմ
Reply
если генерал говорит может быть ...
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Իսկ քո պահով,ես կարծում եմ համ տրամաբանությունդ է արթուն համ զգացմունքներդ:Ավելի քիչ կանես սխալներ,քան ասենք ` ես:
Reply
միտեսակ` ես միշտ գիտեմ երբ եմ սխալ, բայց զիջում եմ... աստորեն` անում եմ
Reply
Leave a comment