когда от ужаса язык отнимается...

[iza1976]

Через нас прошло множество историй, но одна из них запала мне в душу навсегда. К нам обратилась супружеская пара из Спитака с просьбой найти их сына младшего школьного возраста. Поиски наши увенчались успехом, и нам удалось найти мальчика в одной из московских больниц. Радостные родители перед отъездом в Москву зашли к нам попрощаться, а перед

Comments

[apasionade]

Մաման պատմումա, որ էս պատմության հերոսի եղբոր պես պապան էլ լեննականից գալուց հետո օրերով չի խոսել, միայն ծխել է ու որքան ես գիտեմ՝ իր կյանքի 52 տարիների ընթացքում մենակ մի անգամ է ուշագնաց եղել, էդ օրերին...
Աստված կարոտ պահի նման բաներից...

[iza1976]

Այնքան շատ են նման դեպքերը....

[arman666]

Ես 3 օր Նալբանդ գյուղում դպրոցի ու կարի ֆաբրիկայի պլատակներից դիակներ էի հանում ու հանձնում հարազատներին: Կարի ֆաբրիկայում կարծես դժոխային կոնվեյեր լիներ. քանի որ արդեն դագաղներ էին բերել, դիակը հանելուց հետո որպես պատանք 4 մետր թաշկինակի համար նախատեսված կտորեղենի ռուլոնից կտրում էինք, դիակը դնում դագաղի մեջ, դագաղը տանում մոտ 50 մետր այնկողմ, որ հարազատները գան վերցնեն...
Այն ժամանակ 25 տարեկան էի, ու Նալբանդում մի տեսակ չէի ընկալում տեսածիս ահավորությունը: Նույնիսկ ուրիշներին դուխ էի տալիս, կարողանում էի հենց դիակների հարևանությամբ ձյան վրա քնել, հաց ուտել, մյուսներին զոռով ստիպում էի սնվել, որ ուժասպառ չլինեն...
Սարսափը սկսվեց արդեն 2 շաբաթ անց. աչքիս առաջ էին գալիս Նալբանդի պատկերները: Ու այդ մղձավանջից ազատվելու համար մի ամիս շարունակ ահավոր հարբեցողությամբ եմ զբաղվել: Ու մինչև հիմա, եթե հանկարծ հիշում եմ, լրիվ փշաքաղվում եմ:

[iza1976]

սարսափելի բան..