Նոր ուժի հետ կապված.ինձ թվում է,որ արդեն շատ մարդիկ կան Հայաստանում,որ համոզվել են` Հայաստանի զարգացման միակ ճանապարհը հենց նոր ուժի ձևավորումն է, բայց այդ ուժը դեռ չի երևում:Կան լիքը մարդիկ մեր հասարակական դաշտում,ովքեր,իմ կարծիքով, ունեն պոտենցիալ դառնալու այդ նոր ուժի շարժիչ ուժը, բայց միևնույն ժամանակ խնդիրները այնքան շատ ու այդ խնդիրների լուծման վերաբերյալ պատկերացումները տարբեր, բացի այդ դաշտը այնքան փոքր է,որ բոլորը փոխկապակցված են այդ թվում ընդդիմադիր ու իշխանական ուժերի հետ:
Յա տակ... դո՜ւմայուgahovhannisyanNovember 20 2010, 16:34:17 UTC
Հասարակութիւնում կա օրեցոր լարուածութիւն, որը վերջ ի վերջոյ պէտք է դուրս տա այդ էներգիան: Նման լարուածութիւն կար մինչեւ 2008-ը, որը արտայայտուեց մարտի 1-ի հայտնի դէպքերով: Աւելին, հետագայ իրադարձութիւնները ցոյց տուեցին, որ մարտի 1-ի "հերոսամարտը", աւելի շուտ, կաթսայի ճնշումն իջէցնող предохранительный клапан-ն էր՝ փուքսը իջէցնելու, այլ ո՛չ վճռականութեան համար էր:
Թէ ի՞նչ կլինի յիմայ՝ չգիտեմ: Ինձ թւում է այդ ուժը կգայ մի անյայտ տեղից, բայց ո՛չ "институциональным" եւ կլինի աւելի հիասթափուած, ագրեսիւ ու վճռական:
Re: Յա տակ... դո՜ւմայուgahovhannisyanNovember 21 2010, 09:43:54 UTC
"Պիտի" բայց չի լինի... այսօրուա "լեգիտիմութիւնը" արդարութիւն չի ապահովում: Ես չեմ հաւատում "զտաց ինտելիգենտական" ո՛չ յեղափոխութիւններին, ո՛չ էլ "բարէ"-փոխութիւններին, ո՛չ էլ վերաձեւումներին: Ասյօրուա իշխանութիւնը ունի կորցնելու բան եւ այն հենց-ընենց չի զիչի իր դիրքերը: Դա կլինի կա՛մ արտաքին կա՛մ ներքին կոպիտ ցնցնման հետեւանքով:
Հանդիսանալով խոշոռ կապիտալի տեր, իշխանութիւնը չի հանդուրժի նրբիկ մօտեցումներին:
Ես վախենում եմ, բայց ուրիշ բան չեմ տեսնում՝ մենք անցնում ենք կապիտալիզմի առաջին կրիզիսը, որը չմեղմացնելու դէպքում բերում է յեղափոխութիւնների:
Դէ՜... 5000 դրամի վերաբերեալ ես էտպէս կատեգորիկ չէի ասի՝ երեխայեական: Հակառակ դէպքում շատ գումարներ չէր ծախսուի: Միեւնոյն ժամանակ, ճիշտ ես, կարեւոր է եւ հաշուելը:
"Նոր ուժ" ասելով, ես համենայն դէպս, նկատի չունեմ ինչոր նոր կառոյց: Ընդհակառակը, իմ կարծիքով, դա լինելու է անհատաների հիասթափուած եւ ծայրահէղ գործողութիւններ: Դա կլինի այն իմպուլսը, որը կշարժի արդէն իսկ ճաքած ժայռը: Իսկ յետոյ ի՞նչ կլինի շատ դժուար եմ կանխատեսում:
Այդ ամէնը կլինի այն դէպքում եթէ ոչինչ չփոխուի այսօր:
Դրան "терпимость" կարելի է անուանել պայմանականօրէն: Աւելի շուտ դա վախ է: Սակայն անունն ինչել դնենք, իսկապէս, դա բերանը փակելու հաբն է:
Այն որ վերջ ի վերջո առաջնորդերը լինելու են քաղաքական հուր ու բոհով անցած գործիչները, ես չեմել կասկածում: Սակայն ո՞վ է սկսելու: Չեմ կարծում, որ "պիոներները" լինելու են այսօրուա համակարգում կանգնած գործիչները: Դրանց ընդվըզումները միանգամից չեզոքացւում են: Դրանք հետոյ կորսան պահն ու կանցնեն գրոհի, բայց երբէք չեն սկսի:
Տա՛ Աստուած, որ մասսայական ծայրահեղութիւն չլինի: Բայց անպայման չէ, որ դա լինի երկարատեւ: Մարտի 1-ի դեպքերից պիտի որ գրազդ տանուլ տաիր: Դա ցնցում էր, որն ունեցաւ իրա հետեւանքը:
Comments 12
(The comment has been removed)
Reply
էս ամբողջ հոդվածի ամենակարեվոր բառերը:
Reply
Reply
Reply
Նման լարուածութիւն կար մինչեւ 2008-ը, որը արտայայտուեց մարտի 1-ի հայտնի դէպքերով: Աւելին, հետագայ իրադարձութիւնները ցոյց տուեցին, որ մարտի 1-ի "հերոսամարտը", աւելի շուտ, կաթսայի ճնշումն իջէցնող предохранительный клапан-ն էր՝ փուքսը իջէցնելու, այլ ո՛չ վճռականութեան համար էր:
Թէ ի՞նչ կլինի յիմայ՝ չգիտեմ:
Ինձ թւում է այդ ուժը կգայ մի անյայտ տեղից, բայց ո՛չ "институциональным" եւ կլինի աւելի հիասթափուած, ագրեսիւ ու վճռական:
Reply
Ու միանգամից կմարգինալիզացվի...բոլոր կողմերից
Պիտի առաջանա աստիճանաբար ու հանրության աչքին ընկալելի կամ ինչպես այդ տղան էր գրել լեգիտիմ լինի:
Reply
Հանդիսանալով խոշոռ կապիտալի տեր, իշխանութիւնը չի հանդուրժի նրբիկ մօտեցումներին:
Ես վախենում եմ, բայց ուրիշ բան չեմ տեսնում՝ մենք անցնում ենք կապիտալիզմի առաջին կրիզիսը, որը չմեղմացնելու դէպքում բերում է յեղափոխութիւնների:
Reply
(The comment has been removed)
"Նոր ուժ" ասելով, ես համենայն դէպս, նկատի չունեմ ինչոր նոր կառոյց: Ընդհակառակը, իմ կարծիքով, դա լինելու է անհատաների հիասթափուած եւ ծայրահէղ գործողութիւններ: Դա կլինի այն իմպուլսը, որը կշարժի արդէն իսկ ճաքած ժայռը: Իսկ յետոյ ի՞նչ կլինի շատ դժուար եմ կանխատեսում:
Այդ ամէնը կլինի այն դէպքում եթէ ոչինչ չփոխուի այսօր:
Reply
(The comment has been removed)
Այն որ վերջ ի վերջո առաջնորդերը լինելու են քաղաքական հուր ու բոհով անցած գործիչները, ես չեմել կասկածում: Սակայն ո՞վ է սկսելու: Չեմ կարծում, որ "պիոներները" լինելու են այսօրուա համակարգում կանգնած գործիչները: Դրանց ընդվըզումները միանգամից չեզոքացւում են: Դրանք հետոյ կորսան պահն ու կանցնեն գրոհի, բայց երբէք չեն սկսի:
Տա՛ Աստուած, որ մասսայական ծայրահեղութիւն չլինի: Բայց անպայման չէ, որ դա լինի երկարատեւ: Մարտի 1-ի դեպքերից պիտի որ գրազդ տանուլ տաիր:
Դա ցնցում էր, որն ունեցաւ իրա հետեւանքը:
Reply
Leave a comment