Я па добраму зайздрошчу і схіляю галаву перад людзьмі, каторыя і ў ва умовах дыктатуры, шэрасьці, безвыходнасці і здавалася, б песымізму ў сучаснай Беларусі знаходзяць свой шлях самарэалізацыі і служеньня грамадству, пакідаючы ўсім навокал хоць маленькую надзею заставацца ці прынамсі калісьці стаць людзьмі. Такія, як Саша Кулінковіч і ягоная група, Коля Халезін і ягоны тэатар, Іра Халіп і ейны тата, ксёндз Булька, вось.
Comments 3
Reply
Reply
Reply
Leave a comment