Салжаніцыну

[dzenik_kravina]

Учора памёр яшчэ адзін выдатны і вялікі майстра пісьменства...і мне стала так сумна, што і ня ведаю...колькі ж можна ўжо страчваць?...

П.С. Он  не сгинул в ГУЛАГе,
         Не дрогнул на воле,
         Не пропал на чужбине...

Вялікі прыклад

Comments

[dm_dmitriev]

шчыра кажучы, мне ня сумна ані каліва з нагоды сьмерці Аляксандра Ісаіча!
ну падумай, чаму сумаваць!
1. дажыў да старасьці
2. выжыў, не загінуў ў рытвінах безыменым
3. пакінуў вялікую колькасьць твораў... чаму сумаваць?
так, сьмерць цяжкая і страшэнная рэч. Ну, больш дакладна, нам не вядомая. Гэта пакуты фізычнага цела з мукамі пераходу да мертвага становішча... але з грамадзкага пункту гледжаньня - ён выканаў сваю функцыю, зрабіў неверагоднае - дык чаму сумаваць!
ані жальбы - толькі ўдзячнасьць ад мяне ляціць у Космас.

[dzenik_kravina]

каб я ведаў, чаму мне сумуецца...А космасу заўсёды дзякую і без таго)