Вспомнил - самый чувственный поцелуй в кино, который я видел - когда Сандра Баллок и Киану Ривз целуются после аварии машины. Ничего больше не помню - даже название фильма. :)
Հայաստան մի անգամ եկել են հենց ՀամլետովdonnamalinaDecember 4 2012, 05:14:00 UTC
ես գնացել էի ... ինչ ասեմ, թատրոնից իրականում մղոններով հեռու «արվեստագետները» (մենք՝ արվեստագետներս)նստել էին առաջին 10 շարքում, թթված դեմքերով, բանից անտեղյակ, մեկը մեկին հընթացս մաժմժելով՝ զօր օրինակ Նազոն Ֆելոյին, ու մեծամտության արքայական բարձրությունից թեթեւ հետեւում էին ներկայացմանը
իսկական հանդիսատեսը վերեւներում էր.. առանց հրավիրատոմսի, ֆինանսական լուրջ ներդրում արած՝ 24.000 դրամ տոմսը, ու շնորհակալ ..
չէ, գնա Մոսկվա էնտեղի թատերական հանդիսատեսն ուրիշ է, ինչ էլ որ ասի Վահրամ Փափազյանը հայ, կամ գյումրեցի (որն այս պարագայում նույնն է ::Դ) հանդիսատեսի մասին
դու էլ Կոստիկին չես սիրում, փաստորեն ՃՃՃ շնորհակալ եմ, անցավ-գնաց դու էլի դեղեր ես խմում՞ լավ չի-լավ չի տենց էլ մի կարգին բժիշկ չգտար էլի, վայ ես դրանց :Դ
էդ մարդկային հատկանիշների մասով, իհարկե բայց ես իրեն որպես դերասան եմ գնահատում մարդ, ով աչքերով գիտի խաղալ
ես դրանց էլ, մի բան էլ ավել - էն օրը երրորդ տարվա կլինօրդինատորին հարցնում եմ գլյուկոզայի նորմերը արյան մեջ, տխմարի պես երեսիս է նայում իսկ գլյուկոզան բազիսային ցուցանիշ է, ոնց որ մարմնի ջերմաստիճանը, կամ արյան ճնշումը... բերանս բացել մի տուր, գոնե դրանց դեմքով հիշեմ, որ հանկարծ հիվանդ չուղարկեմ մոտները.. ողբամ զքեզ, հայոց բժշկության ապագա
Comments 31
Для меня нет лучше Клавдия, чем Клавдий Михаила Названова из советской экранизации.
Честно признаюсь, что Хабенского не видел.
Reply
советская экранизация гениальная, не спорю
но у Хабенского совсем иная траквтовка..
а насчет поцелуя что скажешь?
Reply
Reply
А ты с хандрой не борись, делай как я - ты ею наслаждайся. Когда ещё будет?
Reply
женская логика )))
вот если расскажешь о чувственном поцелуе, начну наслаждаться :)
хандрой
Reply
Ничего больше не помню - даже название фильма. :)
Reply
не запомнился, честно :)
Reply
բեմի վրա չեմ տեսել..., բայց կարիքդ հաշվի կառնեմ, մինչև տեսնեմ բեմի վրա ու իմը կազմեմ:)
Reply
ուրեմն պիտի գնաս Մոսկվա :Ճ
Reply
Հայաստան մի անգամ եկել են հենց Համլետով, բայց ես չէի կարողացել գնալ
Reply
ինչ ասեմ, թատրոնից իրականում մղոններով հեռու «արվեստագետները» (մենք՝ արվեստագետներս)նստել էին առաջին 10 շարքում, թթված դեմքերով, բանից անտեղյակ, մեկը մեկին հընթացս մաժմժելով՝ զօր օրինակ Նազոն Ֆելոյին, ու մեծամտության արքայական բարձրությունից թեթեւ հետեւում էին ներկայացմանը
իսկական հանդիսատեսը վերեւներում էր.. առանց հրավիրատոմսի, ֆինանսական լուրջ ներդրում արած՝ 24.000 դրամ տոմսը, ու շնորհակալ ..
չէ, գնա Մոսկվա
էնտեղի թատերական հանդիսատեսն ուրիշ է, ինչ էլ որ ասի Վահրամ Փափազյանը հայ, կամ գյումրեցի (որն այս պարագայում նույնն է ::Դ) հանդիսատեսի մասին
Reply
Reply
спасибо большое :)
Reply
ես հաջողացրել էի թունավորվել, թե դեղն էլ ռեակցիա տվել... մի խոսքով
քո մյուս 100 ծնունդներին ուրախանանք Ճ
Reply
շնորհակալ եմ, անցավ-գնաց
դու էլի դեղեր ես խմում՞
լավ չի-լավ չի
տենց էլ մի կարգին բժիշկ չգտար էլի, վայ ես դրանց :Դ
Reply
տխուր է միտեսակ, նենց չի, որ սիրում եմ կամ չեմ սիրում... ոչինչ, էլի
բայց հուզվել էի, երբ կարդացել էի, թե ոնց է հիվանդ կնոջը հոգ տարել
ուֆ եսիմ
Reply
բայց ես իրեն որպես դերասան եմ գնահատում
մարդ, ով աչքերով գիտի խաղալ
ես դրանց էլ, մի բան էլ ավել - էն օրը երրորդ տարվա կլինօրդինատորին հարցնում եմ գլյուկոզայի նորմերը արյան մեջ, տխմարի պես երեսիս է նայում
իսկ գլյուկոզան բազիսային ցուցանիշ է, ոնց որ մարմնի ջերմաստիճանը, կամ արյան ճնշումը...
բերանս բացել մի տուր, գոնե դրանց դեմքով հիշեմ, որ հանկարծ հիվանդ չուղարկեմ մոտները..
ողբամ զքեզ, հայոց բժշկության ապագա
Reply
Leave a comment