Դա է պահում գյումրեցուն: Դա ես հասկացա ութերորդ դասարանում, կամավոր գնացել էինք հիվանդանոց, օգնելու: Հիվանդանոցում իմ տեսած գյումրեցին անկողնում գամված, վրան սյուն էր ընկել, չգիտեր կինն ու երեխաները ուր են, ինչ են, այնպես էր կատակում, որ բուժքույրերը չէին կարողանում սրսկել նրան ծիծաղից...
Ու մենակ իրեն ու իր Աստծուն էր հայտնի, թե մեջն ինչ էր կատարվում...
Comments 4
Ու մենակ իրեն ու իր Աստծուն էր հայտնի, թե մեջն ինչ էր կատարվում...
Reply
Reply
Reply
Ալբերտ Մկրտչյանի «Ուրախ ավտոբուսը» մի եսիմինչ ֆիլմ չի, բայց էն որ ավտոբուսը ծռված գնում է, ու հետևից հռհռոցի ձայն է գալիս...
Reply
Leave a comment