Եթե աբստրահվենք էն մտքից /որը ենթագիտակցության մեջ է, ըստ իս/, թե միջազգային քաղաքականությունը հստակ, բոլորի համար, հետեւողական եւ ԱՐԴԱՐ երեույթ պետք է լինի, այ հենց մի ձեւ էդ մտքից հրաժարվենք-էլ չենք նյարդայնանա՝ սենց ափաշքյարա բաներ տեսնելուց: Ընդ որում, սա վերաբերում է, իմ դիտարկումներով, բառացիորեն բո-լո-րին: Միջազգային իրավունքը դառել ա զզվելի թղթակույտ, որը նույնիսկ ոչ թե անպետք է, այլ պետք է բոլորին՝ բայց ոչ միշտ ու ոչ նույն ձեւով:
Ես չեմ նյարդայնանում, ուղղակի պետք է նման օրինակները հավաքել, որ հետո հերթական գլուխարդուկողը գալիս է մեզ մարդու իրավունքներից ու միջազգային իրավունքից լոլո կարդալու, կոխել աչքը։
Comments 5
Reply
Reply
Reply
Հա բայց ես եմ է նյարդայնանում!:)
Reply
Reply
Leave a comment