ВІКТАР ЦОЙ...
Як жа я люблю яго, Божа.. Адзінае, што застанецца са мною заўсёды, што б ні здарылася - Бог і Цой. Не трэба мне тыкаць запаветам "Не ствары сабе куміра". Цой - гэта маё ўсё. Яго песні падтрымліваюць мяне заўсёды, яны вярталі мяне да жыцця, калі яно, здавалася, ужо не мае ніякага сэнсу, выцягвалі з глыбейшай ямы... Я б не была той, хто я зараз, каб не Цой. Ён вельмі моцна паўплываў на маё станаўленне як асобы, як чалавека. Некалькі разоў дзякуючы яго песням вырашаўся мой лёс. Самыя святыя для мяне ідэі, мары, ідэалы - дзве: Цой і Беларусь. Раўназначныя. Бяз Цоя мяне няма. І таму ён заўсёды будзе жывы ў маім сэрцы. Назаўжды. Жывы.