Дзяды. Дід Богдан. Развітанне.

[z_hary]

Штогод трыццатага кастрычніка я дабіраюся з Менску ў Берасце - на магілу да дзядулі. На ўгодкі яго смерці. Еду да брата, а ўжо ён вязе мяне на нашыя могілкі. На Плоску.
Я вельмі добра памятаю кожны з гэтых трыццатых кастрычнікаў, бо час у гэты дзень знікае, усё запавольваецца, усё гучыць для мяне больш сэнсоўна і ўрачыста. Таму і запамінаецца. І

Comments

[z_hary]

:)

[vaverka_pu]

так добра цябе чытаць, можа, ты мне прыснішся таксама...

[z_hary]

іду сніцца :)

[primaviera]

Хтосьці забыўся яшчэ аднаго Богдана... Ой, ці гэта ўжо іншая опера?

[z_hary]

не іншая :) усе трое Богданаў з Пэрсыды - дарагія сэрцу людзі. Толькі іх гісторыя - надта вясёлая і немагчымая, не рыфмавалася ў Дзяды...

[maggalia]

І МНЕ стала на хвіліну так сцішна і радасна )) толькі на хвіліну... У Берасці з кожным разам цяжэй.
Сон добры.

[z_hary]

Трымайся, Галю, - адзін дзень застаўся да твайго Нараджэння - і адразу палягчэе...

[maggalia]

я чакаю )))