здесь

( Read more... )

 בנימין גוטיאַנסקי
כ׳גײ איר נאָך

כ׳גײ איר נאָך און שרײַ און טענה
כ׳װײן, איך בעט זי, כ׳רעד איר אײַן׃
־ באָבע, זאָג ניט ״מיר פֿאַר דײַנע״
באָבע, זאָג ניט ״מיר זאָל זײַן״
כ׳בין אַ פּיצל, כ׳בין אַ ברעקל
כ׳גײ שױן גיך אין שול אַרײַן. -
טוט זי מיר אַ קוש אין שטערן׃
װעסט עס מער פֿון מיר ניט הערן
ביסט שױן טאַקע ניט קײן קלײנער 
מיר זאָל זײַן פֿאַר דײַנע בײנער 

 זאַמד און שטערן
שמעון פרוג 1860-1916

עס שײַנט די לבנה, עס גלאַנצן די שטערן.
די נאַכט שװעבט אױף בערג און אױף טאָל.
דאָס אַלטיטשקע ביכעלע ליגט פאַר מיר אָפן,
איך לײען עס, לײען עס טױזנטער מאָל.

איך לײען די הײליקע, טײַערע װערטער,
מיר הערט זיך אַ שטימע : "איך שװער-
מײַן פאָלק, דו װעסט זײַן װי די שטערן אין הימל,
װי זאַמד אױפן ברעג פונעם מער..."

ריבונו של עולם! עס ( Read more... )

( אונטער די גרינינקע ביימעלעך )

В доме холодно и пусто. Мы сидим за столом и едим без всякого удовольствия.
- Мама, почему нас оставили тут, с прислугой? Разве мы служанки? Какой же это праздник, мама?
- Ах, деточка (киндычкэ :)) , ведь они - мужчины!

( לייענט ווייטער )