(no subject)

Dec 26, 2021 01:04

Шчодры вечар
Вечар на мытні. Католікі п’юць заварку.
На ўкраінскай, вядома, сідають їсти.
На беларускай, магчыма, кульнулі чарку.
Добра ім, бульбашам, яны атэісты.

Снег на заставах такі ж, як у Вільні й Рызе.
Зорнае неба гоніць думкі аб хлебе.
У Еўразвязе эканамічны крызіс:
эканомяць святло - і зоркі відаць лепей.

Трое бадзягаў. Два з візамі, трэці без візы.
Твары такія, што можна крычаць: “горка!”
Кажуць, па Еўраньюс выступалі ганцы з Пізы,
быццам на ўсход ад шэнгену гарыць зорка.

Пенсіянер-фальксваген - нібы вярблюд аднагорбы.
Фатаробат кіроўцы вядомы мясцовым уладам.
На рухомую стужку складаюць свае торбы.
На маніторы ў мытніцы: золата, смірна, ладан.

Першы з пакетам прэзентаў. На пакеце багоўка.
Ясна, што з беластоцкага супермаркету. Пагаварым-с?
Пан Бальтазарскі Караль, дзе ваша страхоўка?
Мэта паездкі?
Пішыце “зорны турызм”.

Вы, Мельхіёрас Валхваўскас, пачаму без
візы? Па ксераксе?! Групавой?!! Трохгадовае даўніны?!!!
Хто падпісаў дазвол? Генерал-лейтэнант Анубіс?
Так, харэ выдурняцца. Ну вы й звіздуны!

Раптам: “Здароў, Каспяровіч! Зямляк з-пад Валожына!
На Каляды дадому - у нашым стылі…”
Тут здараецца цуд, хоць і не паложана:
усіх трох - нават лабуса - прапусцілі.

Ражджаство ў Беларусі? Будуць прыгоды на сраку вам -
падарунак для мага. (Валхва? Караля? Звіздуна?)
Недзе над Ракавам
вернікам і абыякавым,
нібы зорка з ялінкі, свеціць яна.

Андрэй Хадановіч.

.

жизнь, Израиль, эмиграция

Previous post Next post
Up