Dagboek van Aya Mavi: Epiloog
Het is vandaag de… tja. Dat ligt er aan wie je het vraagt. Stemmen gaan op om een nieuwe jaartelling te beginnen. Het is wel een idee, maar of de boel er begrijpelijker van word…
We zijn nu op een schip. Terug naar Gethan. Terug naar Aryon.
De keuzes zijn gemaakt. Iedereen heeft moeten kiezen. Uiteindelijk was deze afloop niet mijn keuze.
Ik ben voor mezelf opgelucht. Ik hoef niet te veranderen. Ik kan mezelf blijven. Goede en slechte emoties.
Maar hoe leg ik dit Aryon uit? Hoe leg ik hem en de andere kinderen uit dat er weer pijn, woede en afgunst is? Dat moed en vrijgevigheid weer terug zijn, is maar een pleister op de wonde.
Er zijn meer mensen in vertwijfeling. Alles is zo snel gegaan op het einde. De laatste paar uren zijn een waas. De tanden en de zielenscheppers. Fiorne. Terug in het Sarrochandorp heb ik niets anders kunnen doen dan verdwaast voor me uit staren. Het lot is dood en een nieuw lot is opgestaan.
Ik wil huilen. Ik wil schreeuwen. Uit opluchting dat ik het nog kan. Uit frustratie dat ik gefaald heb als ouder.
Gelukkig zijn er mensen met wie ik dingen kan delen. Sinds jaren ben ik weer serieus te biecht gegaan. Het is moeilijk om zwakheid te tonen, maar anders vreet dit me op. Ik moet mijn krachten sparen. Ik zal ze hard nodig hebben als we weer thuis zijn.
Melohir was verbaast dat ik mijn hart kwam luchten. Waarscheinlijk dacht hij niet dat ik het kon. Het lucht op, en het gaf hem de kans ook zijn twijfels te vertellen. Hij is een goede vent.
Wat ik ga doen, ik weet het nog niet. Eerst voor Aryon zorgen. Dat gaat voor. Zodra hij er aan toe is gaan we op reis. Terug naar Valioni om de Dama op te halen. Onderweg wil ik graag nog even het Hollewoud aan doen om de steen terug te brengen naar de cirkel. Hij hoort daar thuis, ik had hem alleen even in bruikleen.
Mischien wil Melohir mee. Hij was ook bezorgd om de Dama. En de Baron wil waarschijnlijk ook graag naar huis. Waar de man nu ook mag uithangen.
Maar goed, dat zijn plannen voor de toekomst. Ik denk dat ik me nu maar eens bij Sowilo en Victor ga voegen bij de railing. Ik heb nooit zo van boten gehouden en mijn maag al helemaal niet.
We zijn nu op een schip. Terug naar Gethan. Terug naar Aryon.
De keuzes zijn gemaakt. Iedereen heeft moeten kiezen. Uiteindelijk was deze afloop niet mijn keuze.
Ik ben voor mezelf opgelucht. Ik hoef niet te veranderen. Ik kan mezelf blijven. Goede en slechte emoties.
Maar hoe leg ik dit Aryon uit? Hoe leg ik hem en de andere kinderen uit dat er weer pijn, woede en afgunst is? Dat moed en vrijgevigheid weer terug zijn, is maar een pleister op de wonde.
Er zijn meer mensen in vertwijfeling. Alles is zo snel gegaan op het einde. De laatste paar uren zijn een waas. De tanden en de zielenscheppers. Fiorne. Terug in het Sarrochandorp heb ik niets anders kunnen doen dan verdwaast voor me uit staren. Het lot is dood en een nieuw lot is opgestaan.
Ik wil huilen. Ik wil schreeuwen. Uit opluchting dat ik het nog kan. Uit frustratie dat ik gefaald heb als ouder.
Gelukkig zijn er mensen met wie ik dingen kan delen. Sinds jaren ben ik weer serieus te biecht gegaan. Het is moeilijk om zwakheid te tonen, maar anders vreet dit me op. Ik moet mijn krachten sparen. Ik zal ze hard nodig hebben als we weer thuis zijn.
Melohir was verbaast dat ik mijn hart kwam luchten. Waarscheinlijk dacht hij niet dat ik het kon. Het lucht op, en het gaf hem de kans ook zijn twijfels te vertellen. Hij is een goede vent.
Wat ik ga doen, ik weet het nog niet. Eerst voor Aryon zorgen. Dat gaat voor. Zodra hij er aan toe is gaan we op reis. Terug naar Valioni om de Dama op te halen. Onderweg wil ik graag nog even het Hollewoud aan doen om de steen terug te brengen naar de cirkel. Hij hoort daar thuis, ik had hem alleen even in bruikleen.
Mischien wil Melohir mee. Hij was ook bezorgd om de Dama. En de Baron wil waarschijnlijk ook graag naar huis. Waar de man nu ook mag uithangen.
Maar goed, dat zijn plannen voor de toekomst. Ik denk dat ik me nu maar eens bij Sowilo en Victor ga voegen bij de railing. Ik heb nooit zo van boten gehouden en mijn maag al helemaal niet.