Դե հիմա լսեկ ու ականջներին գլուշիտել դրեք: Իրոք հիմա գրելու եմ ու ասելու եմ մի երևոըյթի մասին որ արդեն ցավոք սրտի դառել է սովորական ու նույնիսկ առօրյա: Երեկ քայլում էի իմ քաղաքի ամենակենտրոնական փողոցներից մեկով (ինչ թաքցնեմ Հյուսիսաին պողոտայով) ու լսվեց ինչ որ գոռգռոց ու այլանդակ լկտի քֆրտոց, բայց մի բաններ մտածելու տալիս - այդ ամենը աղջկա ձենով էր...
Մի շուռ գամ ու տեսնեմ` երեք քսան-քսան երկու տարեկան կիսամերկ (ասա ես ցրտին ինչեկ քամակներտ բացե` գլանդները կսառեն) իգական սեռի նարկայացուցիչ: Լեզուս չի ֆռում դրանց կոչել կին կամ օրիորդ: Չեմ ասի որ գեշ կամ լակած էին, ուղղակի շատ զզվելի արտահայտություններով իրար մեջ կիսում էին ինչ որ Հակոբիկին ու քայլում էին պողոտայով: երբ որ գործը հասավ քաշքշոցին` ականատես ՄՈՒՍՌՆԵՐԸ, այո մուսռները քանի որ տենցներին ես կամանչեմ իմ երգրի ոստիկան կոչել, հարձակվան այս երյակին ու մեծագուն չբավարարված հաճույքով սկսեն երե`ին էլ հայհոել ու չափալախ էլ:
Ինչ ասեմ շատ գռեհիկ էր տեսարանը: Սակայն, ինչու ես չեմ միջամտե կհարցնի իմ ընգեր ու անհասկ ընթերցողը? Իսկ ես կպատասխանեմ` երբ որ ես տեսնում եմ ոնց երկու ախտոտ մի բան իրար գլուխ են կոտրում միակ ցանկությունս օգնել իրենց շուտ վերացնել իրար: Իհարկե ես կտրուկ դեմ եմ կանանց վրա ձերք բարձացնելու` սակայն կան այնպիսիները որոնք առժանի չեն կին անունը կրելու: Ուրիշ տեսակետն էլ կա` եթե տենց ուզում էիք հավասար հնարավորություններ ու հավասար վերաբերմունք ապա ստացեք նույն չափով հավասար տուր ու դմփոց:
Լավ ինչ անկապ երկարացնեմ, շարունակությունը այս պատմության ավելի սյուռ էր` սպեռմոտոկսիկոզով տառապող լպիռճ մասսան հետևեց այս իգական սեռի կեխտերին և բարձրաձայնելով (ստեղ տարիքաին ինքնահաստատվելու ու իրեն ցույց տալու ցանկությունը խոսեց) շուկայական արաջարկ արեցին: Ինչին պատասխան (կներեք ցիտելու համար) հետրևեց` այ բոզի հետտված, քո նման գյոթերի հետ ես նույնիսկ նույն զուգարանում չեմ նստի շռելու` սիկտիր եղի ղախպաի վիժվացք... ցիտատի ավարտ: Բայց իրադարձություները դրանով չավարտվեցին - պապաի տղաները իրենց "փարք ու պատիվը" բարձր պահելու համար սկսեցին ծեծել ու հայհոել վիրավորողներին: Էլ դրանից հետո արդեն չեմ էլ խորացե` նամանվանդ որ ՄՈՒՍՌՆԵՐԸ ֆրացին , ցուցադրաբար, հակառակ ուղղությամբ ու արագ արագ իջան դեպի Հանրապետության Հրապարակ:
Այտենց առաջին պատմությունս ավարտեմ, իսկ դուք եկեկ բանավիչեկ հետս տեսնենկ ով ինչա մտածում:
Հ.Գ. հա մեկ էլ ուզում էի ասել կներեկ տառասխալների համար, մեկ էլ մակիս վրա հայկական հարցանական չկա...