Kattenopvang Von Rudolf 2
Nacht 2.
Die verliep wat rustiger. Grotendeels omdat ik ontzettend moe was. De katten nog heel even gevoeld en toen in slaap gevallen tot 7:30. En ik was meer moe dan de avond ervoor... De gevolgen van de stress beginnen zich te manifesteren. (maar waarschijnlijk heeft het zaterdagochtendwerk er meer mee te maken...) Ik ben naar mn eigen huis gegaan om een beetje op te ruimen wat zwaar nodig was. Stofzuigen, zemen en moppen. Enkel de werkkamer en de slaapkamer nog te doen.
Terug in Huize Evalien kwam ik tot de conclusie dat ik de katten een keer teveel eten heb gegeven... De volgende keren dus iets minder.
De makelaar belt en laat het bericht achter dat ze dinsdag om 15:00 met potentiele kopers voor een bezichtiging langs zou komen. HELP! Dat kon inderdaad gebeuren. Dat betekend dat ik een half uur uit Evaliens huis verdwenen moet zijn. Toch maar even schoongemaakt en alles netjes achter gelaten. Maar hoe raar is dat... Het huis verlaten omdat vreemden het willen bezichtigen. Terwijl de katten er rondlopen... Ik kreeg al buikpijn bij de gedachte.
Goed, het moest nu eenmaal gebeuren en het gaf me een excuus om bij Martijn, een goeie vriend langs te gaan die hier enkele honderd meters vandaan woont. Ik ben nog steeds jaloers op hem en zijn vriendin vanwege de woning die ze hebben: Groot, veel kamers, een, voor rotterdamse begrippen gigantische tuin met een DIKKE bloeiende palm.
Nadat de makelaar was geweest kwam ik thuis en ben ik snel katten gaan tellen. (2x fiew!) Echter, er lagen wel veel kotsplekjes! Uitgerekend als er bezoek komt. Ik weet niet of het er voor of erna is gebeurd, en of ze het dus gezien hebben...
Overigens verliep nacht 3, na een rumoerige start ook vrij rustig. In het begin leek er geen einde te komen aan het tikkertje spelen van de katten. Enkele pijnlijke momenten met Uzi die mijn buik zonodig als springplank moest gebruiken... Na het in slaap vallen tot de ochtend niet meer wakker geworden. Maar zodra je hier wakker wordt komt Uzi op je borst liggen spinnen :) Tuurlijk maak ik daar foto´s van. Maar uiteindelijk zijn dat vanzelfsprekend dezelfde foto´s...
(misschien dat ik later nog wat foto´s post)
Met evalien gaat alles wel okee geloof ik. Behalve dan dat ze onder de muggenbulten zitten en dat Karina een plons heeft gemaakt. Maar dat gaat ze hopelijk zelf wel een keer posten.
Nu moet ik weer verder aan de start van kinderboek nr.2 ...
Die verliep wat rustiger. Grotendeels omdat ik ontzettend moe was. De katten nog heel even gevoeld en toen in slaap gevallen tot 7:30. En ik was meer moe dan de avond ervoor... De gevolgen van de stress beginnen zich te manifesteren. (maar waarschijnlijk heeft het zaterdagochtendwerk er meer mee te maken...) Ik ben naar mn eigen huis gegaan om een beetje op te ruimen wat zwaar nodig was. Stofzuigen, zemen en moppen. Enkel de werkkamer en de slaapkamer nog te doen.
Terug in Huize Evalien kwam ik tot de conclusie dat ik de katten een keer teveel eten heb gegeven... De volgende keren dus iets minder.
De makelaar belt en laat het bericht achter dat ze dinsdag om 15:00 met potentiele kopers voor een bezichtiging langs zou komen. HELP! Dat kon inderdaad gebeuren. Dat betekend dat ik een half uur uit Evaliens huis verdwenen moet zijn. Toch maar even schoongemaakt en alles netjes achter gelaten. Maar hoe raar is dat... Het huis verlaten omdat vreemden het willen bezichtigen. Terwijl de katten er rondlopen... Ik kreeg al buikpijn bij de gedachte.
Goed, het moest nu eenmaal gebeuren en het gaf me een excuus om bij Martijn, een goeie vriend langs te gaan die hier enkele honderd meters vandaan woont. Ik ben nog steeds jaloers op hem en zijn vriendin vanwege de woning die ze hebben: Groot, veel kamers, een, voor rotterdamse begrippen gigantische tuin met een DIKKE bloeiende palm.
Nadat de makelaar was geweest kwam ik thuis en ben ik snel katten gaan tellen. (2x fiew!) Echter, er lagen wel veel kotsplekjes! Uitgerekend als er bezoek komt. Ik weet niet of het er voor of erna is gebeurd, en of ze het dus gezien hebben...
Overigens verliep nacht 3, na een rumoerige start ook vrij rustig. In het begin leek er geen einde te komen aan het tikkertje spelen van de katten. Enkele pijnlijke momenten met Uzi die mijn buik zonodig als springplank moest gebruiken... Na het in slaap vallen tot de ochtend niet meer wakker geworden. Maar zodra je hier wakker wordt komt Uzi op je borst liggen spinnen :) Tuurlijk maak ik daar foto´s van. Maar uiteindelijk zijn dat vanzelfsprekend dezelfde foto´s...
(misschien dat ik later nog wat foto´s post)
Met evalien gaat alles wel okee geloof ik. Behalve dan dat ze onder de muggenbulten zitten en dat Karina een plons heeft gemaakt. Maar dat gaat ze hopelijk zelf wel een keer posten.
Nu moet ik weer verder aan de start van kinderboek nr.2 ...