пра жаночыя хітрыкі

[veragodna]

Жаночая хітрасць, бязлітасная і разбуральная. Яна не выбірае ахвяраў, яна стыхійная і самадастатковая. Часам жаночая хітрасць мяжуе з подласцю, часам прыкідваецца слабасцю ці, яшчэ лепш, глупствам наіўнасцю. І я зараз зусім не пра мілыя какетлівыя хітрыкі ў адрас мужчын. Я пра тую хітрасць, якой "все возрасты покорны" і якая часам вырываецца з

Comments

[araty]

На базары спецыфічная атмасфера - грошы. Жывя, наяўныя грошы. І прынцыпы адпаведныя. У нас няма сялянскіх (фермерскіх) базараў - перакуп (людзі, што займаюцца незаконнай прадпрымльніцкай дзейнасцю, прыкрываючыся даведкамі аб асабістай гаспадарцы) захапілі ўсе базары. А гэта ўжо барыгі (ад рускага "барышник" - чалавек, адзінай мэтай якога служыць прага атрымання прыбытку - барыша). Так што на сучасных базарах спецыфічная атмасфера. Цяжкая. Ну, ведаеце, калі лічыцца за гонар, асаблівы розум, прадаваць беларускія ананасы, крэветкі, бананы, то што тут благога:)Шмат бабуль садзяць гандляваць дзеці, альбо ўнукі - ільготы па аплаце, меньш прыстаюць з праверкамі, зноў жа - сантыментальныя пакупнікі

[veragodna]

кінулі мяне набожныя бабулі,
-----------
Вось прачытала Вашу гісторыю і нават не ведаю, што далей гаварыць. Вы гэтым каментаром сказалі больш, чым я ўсім сваім допісам. Вельмі паказальна!

Прычым "мая" бабця хутчэй за ўсё не перакупшчыца. Трохі зялёнай цыбулі, трохі радзіскі, трохі яек, кветкі (усё не ў аптовых памерах). Мы проста з замілаваннем з мужам на яе глядзелі.

[araty]

Магчыма і не перакупшчца. Але настрой на базары адпаведны - атрымаў прыбытак - разумны, дабрасумленна гандлюеш - дурань. Безумоўна гэта не нармальна, і трэба мяняць. Але так ёсць

[veragodna]

Вам трэба пісаць летапіс часу! :)

І сапраўды, вось бачыце інерцыю ўспрымання бяскрыўдных пенсіянерак. І ўлады ім больш давяраюць.

Чаму Вы пра гэта не пішаце?

[araty]

Чаму не пішу

[veragodna]

Не пішаце! Але я да Вашых сезонных з'яўленняў і знікненняў ужо прывыкла :).

І будзем плаціць, плакаць і аплочваць. Добрасумленнасць успрымаецца слабасцю, прычым ва ўсіх сферах дзейнасці, у тым ліку ў маёй. І пра бяссілле разумею. Часам таксама апускаюцца рукі.

"Замак" - файная кніга. Гэта, дарэчы, той тып літаратуры, які я абажаю. Проста нават не чакала. Дзякуй, усё слушна і... безнадзейна, па сутнасці. Але ж мы павінны ўсведамляць, што калі не мы, то хто?!! Гэтая мантра надае мне сілы.