Dec 21, 2016 17:38
Ён так кранальна
кранаў яе -
што як глянеш, сэрца пяе!
Але яна -
як самотная moon,
як поўня,
што множыць сум, -
як навучыла маман,
звыкла рабiць усё сама.
I паслала яго...
да Месяца,
бо папросту
было ёй так - весела.
А ён два тыднi
перажываў перагарам.
I адпала.
чарнавік,
вершы,
Польшча,
2013