Радаўнiца. Мацi ўздыхае: што ж так мала надпiсаў па-беларуску на помнiках... Бацька падтрымлiвае: i праўда. Кажу: не хвалюйцеся, вось я вам беларускiя зраблю... Доўга сьмяялiся. Па-чорнаму, канечне, затое праўдзiва. Галоўнае, бацькi зразумелi.
- - - - -
* * *
...а на крыжы прыселі
жывыя маленькія птушкі
як бесклапотныя душкі
вялікай чыёйсьці душы
Радаўніца
вецер гушкае
дрэвы-шыбенніцы
й валасы
нябёсы бяру на мушку я
каб нашыя галасы
сёння пачула дакладна
неба
да дна
прыватна
малюся за дзеда Яна
да прабабулі Усьцінні
сьвечкі нясу і ваду
пры ёй жа зямля і неба
кветкі на хмары кладу
ваду ўсмоктвае глеба
вяснова. спакойна. слаўна
могілкава
трава
ногі мае аплятае
птшука з крыжа зьлятае
з далоняў зьлятае жарства
*
разьвітваюся з нашымі
кіруюся да сваіх
высокімі ўзмашкамі
ляцьці жураўкаў клік
роўна з могілак Роса
еду на Курапаты
радовыя сьвяты
сьвятарныя даты
гісторыі кросны
красавік 2012
Вільня-Менск