Յոժիկների մասին պատմելուց հետո, մի թեթև ցեց էր ընկել ջանս՝ մանկությունիցս պոկված այդ "տվայտալից" միջադեպը հարթելու, կամ ինչպես ֆրանսուհի մորաքույրս է ասում՝ մարդու աչքը ոչ մի բանի վրա չպիտի մնա, ու ես որոշեցի կյանքումս առաջին անգամ այդ թխվածքից պատրաստել, առանց բաղադրատոմսի, արտաքին հիշողությամբ, բովանդակությունն էլ՝ բնազդային-ենթադրաբար :)
Սա էլ արդյունքը։ Մի քիչ շտապում էի, այնքան էլ կոկիկ ոզնիկներ չստացվեցին, բայց համով էր :)
.
:)