(no subject)
Աճող ինքնադժգոհություն և դժգոհություն մարդկանցից։ Որքան աճում է դժգոհությունս մարդկանցից, այնքան ավելի պատեպատ է խփվում ուղեղումս ինքնադժգոհությունը։ Որքան ավելի թափանցիկ եմ դարձնում պատը իմ և դիմացինի միջև, այնքան ավելի մեծանում են պահանջներս նրանից, որ համապատասխանի իմ արժեհամակարգին, և ամեն մի թերացում բերում է մերժման ու հոգեբանորեն մեկուսացնում ինձ մարդկանցից։ Կամ ես ինչ-որ բան խառնում եմ։ Կամ այս մարդիկ իմ մարդիկ չեն։ Այդ դեպքում ինչու՞ եմ նրբացնում պատը իմ և նրանց միջև։ Որովհետև ինձ օդի պես անհրաժեշտ է նրբացնել այդ պատը, թափանցել մյուսի մեջ, կոտրել նրան մինչև անկեղծացում, թուլացնել մինչև իսկականություն։ Այդ պրոցեսում ինքդ էլ դառնում ես այդպիսին, իսկ մարդիկ թույլերին չեն սիրում։