Prawie jak podróż mojego życia. Prawie jak na koniec świata.
Nie mam wrzodów.
Swoją drogą, to bardzo kiepski początek notki, ale od czegoś trzeba zacząć, więc zdecydowałam, że to jest najważniejsze. Coś jest nie tak z moim żołądkiem, ale nie wiem, co dokładnie kryje się pod oznaczeniem 'K30 dyspepsja'. Cóż, pójdę do lekarza to się dowiem. Ale dobrze, że wyszło z tego cokolwiek, bo już sama zaczynałam wierzyć, że może naprawdę to z moim umysłem jest coś nie tak i już prawie wmówiłam sobie tę bulimię. A podobno się tym nie przejęłam.
W każdym razie, nie zamierzam wdawać się w naturalistyczne szczegóły przebiegu gastroskopii. Powiem tylko, że nie jest to coś, co chciałabym kiedykolwiek przechodzić ponownie i choć trwało bardzo krótko, to straumatyzowało mnie. I wbrew temu, co przeczytałam w Internecie, to jednak trochę boli - na tyle, bym zaczęła się denerwować i panikować, choć byłam względnie spokojna do chwili, w której zaczęłam odczuwać coś więcej, niż tylko dyskomfort. No ale nie ważne, byłam dzielna, wytrwałam i mogłam wrócić do domu. Chociaż moja podświadomość płatała mi figle i zeszłej nocy śniło mi się, że jechaliśmy do Szczecina na to badanie, nie wiedząc, że ten szpital się pali i dopiero na miejscu okazało się, co w ogóle zaszło. Niemiłe.
A tak w ogóle, Szczecin był okropny jak zwykle. To miasto naprawdę jest nieatrakcyjne wizualnie i nie myślę tak dlatego, że jestem zazdrośnicą z zaściankowego miasta z niespełnionymi ambicjami wojewódzkimi. Owszem, jako koszalinianka uważam, że lepiej by było, gdyby istniało województwo środkowopomorskie, ale jednak moja niechęć do Szczecina w pewnym procencie jest obiektywna. To takie długaśne, nieciekawe miejsce, które - wbrew opinii niektórych ludzi - NIE leży nad morzem (wtf, jak można tak pomyśleć). I ma obrzydliwe tramwaje. Dziś bardzo doceniłam uroki Poznania, w tym porównaniu wypada wybitnie dobrze.
Mama powiedziała mi, że mam próbować w nowym roku na filologii i nie przejmować się niczym. Jee, w końcu mam oficjalne "błogosławieństwo" by zrobić to, o czym myślałam od dawna. Oczywiście i ona, i ojciec powiedzieli mi, że głupia jestem, bo nie spróbowałam od razu, ale cóż - sama to wiem, nie muszą mi powtarzać XD Ale teraz to już mi w zasadzie wszystko jedno z tą pracą socjalną, więc nie mam 'strachu u dupy,' jak by to powiedziała moja Aleksandra.
Mam dzisiaj jakąś taką fazę na Subaru. Już po ostatniej rozmowie z Sessho przysięgłam sobie, że posłucham trochę jego głosu, ale dopiero dzisiaj to zrealizowałam. Szczególnie po tym, jak dostałam z rana głupawki, gdy jechałam półżywa do tego Szczecina i w reklamie jakiegoś oleju silnikowego czy innej mikstury samochodowej usłyszałam, że jest "rekomendowany przez Subaru" XD Oczywiście byłam średnio mądra i zamiast zapodać sobie od razu jego solówki, ja włączyłam kawałki Eito, tuż po tym, jak przesłuchiwałam albumu SuJu. Z jednej strony fajnie było posłuchać sobie czegoś z dawnych faz, a z drugiej różnica w jakości wokalu mnie powaliła. Albo może nie samego wokalu, ale różnica w ogóle. To trochę jak dwa inne światy.
Niemniej, miałam zamia napisać, że wokal Subaru jest zacny i nie imponuje mi ani odrobiny mniej, niż jeszcze niedawno, zanim przesiadłam się do klimatów kpopu.
Swoją drogą, to bardzo kiepski początek notki, ale od czegoś trzeba zacząć, więc zdecydowałam, że to jest najważniejsze. Coś jest nie tak z moim żołądkiem, ale nie wiem, co dokładnie kryje się pod oznaczeniem 'K30 dyspepsja'. Cóż, pójdę do lekarza to się dowiem. Ale dobrze, że wyszło z tego cokolwiek, bo już sama zaczynałam wierzyć, że może naprawdę to z moim umysłem jest coś nie tak i już prawie wmówiłam sobie tę bulimię. A podobno się tym nie przejęłam.
W każdym razie, nie zamierzam wdawać się w naturalistyczne szczegóły przebiegu gastroskopii. Powiem tylko, że nie jest to coś, co chciałabym kiedykolwiek przechodzić ponownie i choć trwało bardzo krótko, to straumatyzowało mnie. I wbrew temu, co przeczytałam w Internecie, to jednak trochę boli - na tyle, bym zaczęła się denerwować i panikować, choć byłam względnie spokojna do chwili, w której zaczęłam odczuwać coś więcej, niż tylko dyskomfort. No ale nie ważne, byłam dzielna, wytrwałam i mogłam wrócić do domu. Chociaż moja podświadomość płatała mi figle i zeszłej nocy śniło mi się, że jechaliśmy do Szczecina na to badanie, nie wiedząc, że ten szpital się pali i dopiero na miejscu okazało się, co w ogóle zaszło. Niemiłe.
A tak w ogóle, Szczecin był okropny jak zwykle. To miasto naprawdę jest nieatrakcyjne wizualnie i nie myślę tak dlatego, że jestem zazdrośnicą z zaściankowego miasta z niespełnionymi ambicjami wojewódzkimi. Owszem, jako koszalinianka uważam, że lepiej by było, gdyby istniało województwo środkowopomorskie, ale jednak moja niechęć do Szczecina w pewnym procencie jest obiektywna. To takie długaśne, nieciekawe miejsce, które - wbrew opinii niektórych ludzi - NIE leży nad morzem (wtf, jak można tak pomyśleć). I ma obrzydliwe tramwaje. Dziś bardzo doceniłam uroki Poznania, w tym porównaniu wypada wybitnie dobrze.
Mama powiedziała mi, że mam próbować w nowym roku na filologii i nie przejmować się niczym. Jee, w końcu mam oficjalne "błogosławieństwo" by zrobić to, o czym myślałam od dawna. Oczywiście i ona, i ojciec powiedzieli mi, że głupia jestem, bo nie spróbowałam od razu, ale cóż - sama to wiem, nie muszą mi powtarzać XD Ale teraz to już mi w zasadzie wszystko jedno z tą pracą socjalną, więc nie mam 'strachu u dupy,' jak by to powiedziała moja Aleksandra.
Mam dzisiaj jakąś taką fazę na Subaru. Już po ostatniej rozmowie z Sessho przysięgłam sobie, że posłucham trochę jego głosu, ale dopiero dzisiaj to zrealizowałam. Szczególnie po tym, jak dostałam z rana głupawki, gdy jechałam półżywa do tego Szczecina i w reklamie jakiegoś oleju silnikowego czy innej mikstury samochodowej usłyszałam, że jest "rekomendowany przez Subaru" XD Oczywiście byłam średnio mądra i zamiast zapodać sobie od razu jego solówki, ja włączyłam kawałki Eito, tuż po tym, jak przesłuchiwałam albumu SuJu. Z jednej strony fajnie było posłuchać sobie czegoś z dawnych faz, a z drugiej różnica w jakości wokalu mnie powaliła. Albo może nie samego wokalu, ale różnica w ogóle. To trochę jak dwa inne światy.
Niemniej, miałam zamia napisać, że wokal Subaru jest zacny i nie imponuje mi ani odrobiny mniej, niż jeszcze niedawno, zanim przesiadłam się do klimatów kpopu.