Ազատության բախչեքը

[tanamasi]

Գնացի գրադարան փիլիսոփայություն պարապեմ, գիրքը բացեցի ազատության հիմնահարցի վրա, գրածից ջղայնացա, էս գրեցի ու եկա տուն։
Մեջբերում եմ առանց խմբագրելու։ Հետևաբար որոշ բաներ նեդոսկազաննի են։ Դիմեք խմբագրությանը։

Ազատության թեման միշտ տուպիկի է հանգեցնում։ «Օբյեկտիվ պայմանների հաշվի առնելը» հակասում է ազատության գաղափարին։
Իսկ եթե օբյեկտիվ պայմանները

Comments

[van_sadlow]

Այն, որ դասագիրքդ փակեցիր` respect, գրածիդ առաջին պարբերությունը բավական է քննությունը հանձնելու համար:
Ճիշտն ասած թեմայի շուրջ տեսակետդ միքիչ ակադեմիական եմ համարում, քանի որ դասական փիլիսոփայության տեսության մեջ ազատության թեման արծարծվել է հիմնականում էգզիստենցիալիստների կողմից, հենց նրանք են մեր մեջ սերմանում են "էլ ի՞նչ կամքի ազատություն": Ես էլ էի մի ժամանակ այդպես կարծում: Հետո միքիչ ավելի լայն դիտեցի խնդրին ու հասկացա որ այստեղ մի ահռելի պատմա-մշակութային ենթատեքստ կա: Այն է, որ էգզիստենցիալիզմը հիմնադրվել է առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ և նոր թափ է առել երկրորդի ընթացքում Գերմանիայում և ֆրանսիայում: Էլ չեմ ասում, որ Ֆրանկլը համակենտրոնացման ճամբարում դաժան մահից մազապուրծ է եղել: Այ այն ժամանակ իրոք ազատության մասին ուրիշ կարծիք չեր էլ կարող լինել:
Ինչ կարծիքի էս տրանսպերսոնալիզմի ու Ինտեգրալ փիլիսոփայության տեսանկյունից ազատությանը դիտելուն?
Դու ասում ես "Քարը չի կարող ազատ կամ անազատ լինել, քանի որ չի կարող հավակնություններ ունենալ, կամ թեկուզ զգալ այդ ազատությունը"։ Ըստ Ուիլբերի /Ken Wilber/ կամ Գրոֆի /Stanislav Grof/ մարդը պակաս ազատ չէ քան քարը: Կներես երկար քոմենթի համար, ակտուալ էր:))

երկար քոմենթներին ես միշտ ուրախ եմ ։))

[tanamasi]

Ուիլբեր չեմ կարդացել, բայց Գրոֆին գիտեմ ;)
հա
ինձ նրա հայացքները դուր են գլաիս
դրա համար էլ տակը ջնջած գրել եմ՝ անկենդան աշխարհի ոգեղենության հարցը մի կողմ դնելով եմ ասում ։)) իրականում երբ հանկարծ ասում ես, որ համոզված չես թե ինչ է զգում աթոռը, քեզ կտցրածի տեղ են դնում՝ մասնավորապես ինձ
բայց մինչև հիմա ինչ ես հանդիպել եմ ՝էկզիստենցիալիստները ասում են՝ «մարդն ազատ է իր կամքի մեջ և հետևաբար պատասխանատու է իր բոլոր արարքների հետևանքների համար, ու ոչ միայն իր, այլև շրջապատի համար է պատասխանատու, քանի որ նրա որոշումները ազդում են մյուսների որոշումների վրա»։ Մի քիչ Դոստոևսկիոտ է ստացվում՝ համընդհանուր մեղքի պահով։

Իրականում ամենապարադոքսալը այն է, որ ես երկու տեսակետների հետ էլ համաձայն եմ։ Երբեմն ինձ թվում է՝ իմուղեղը ջրիկ մի մասսա է, որը կարող է կլանել և մարսել ամեն ինչ, յուրահատուկ ունիվերսալ լուծույթ։ Բայց չգիտեմ էդ ոնց ա լինում ։D

Re: երկար քոմենթներին ես միշտ ուրախ եմ ։))

[van_sadlow]

Տարբեր տեսակետների նկատմամբ տոլերանտությունը, առաջին քայլն է դեպի իմաստությունը:Ճ
Մեկել հիշեցի որ ազատությունը նախապայման պիտի չունենա, ինքը պիտի լինի անկախ ամեն ինչից սկսած կյանքից բավարարվածությունից և ավարտած մեր կամային ճիգերով: Չէ?

[tanamasi]

незнам, незнам ես արդեն ничего незнам ։))
առաջին հայացքից հա, բայց եթե չլինի ինչ-որ սահման պայմանի տեսքով չի լինի նաև ազատություն, քանի որ ոնց որ ասում են որտեղ միայն աստվածն է, չկա ոչ մի աստված։ Նույնը ստեղ՝ եթե միայն ազատություն է, չկա ոչ մի ազատություն։