Prisiminiau, kaip labai mėgstu - o gal čia tiktų ir "myliu", nors tokiam kontekste ir labai nelietuviška, -
Henriką Radauską...
Vienas iš tų nedaugelio, kurio poeziją galiu skaityti, o ne kankintis skaitydama (atsiprašau, ilgai neištveriu, kad ir kiek ten protingų minties viražų būtų sudėta - o gal būtent dėl to).