Вернасьць?

[skepsys]

На кафельнай падолзе ў калідоры офіснага будынку сьпіць жанчына. Сьмярдзіць перагарам. Голыя каленкі, спадніца, швэдар. Зрэдчасу стогне, мармыча. Быдла, поскудзь, гарадзкі бруд. Зайшла пагрэцца напэўна. Ты такіх ненавідзіш, праўда

Comments

[ahener]

Памятаць можна па-рознаму. Можна спрабаваць забыць. А можна радавацца таму, што было, успамінаючы тыя часы і хвіліны, якія прыносілі ў жыцце сэнс і шчасце.

[only_yashka]

"І зрэшты ў чым моц і праўда: памятаць ці выкінуць з галавы, схаваўшыся ў быт і працу?"
Ні ў тым і ні ў тым, гэта дзве крайнасці. Лепшае - гэта ж балансаваць пасярэдзіне. Калі чалавек сам жывы, то ён яшчэ патрэбен гэтаму свету.
Вядома, ўсё інакш выглядае, калі гэта не са мной, але гэта думкі на цвярозую галаву.

"Я ня ў праве яе вінаваціць, шкадаваць ці нешта раіць. А ты?"
Ніхто ня ў праве. Але і сам чалавек мае патрэбу ў падтрымке.
Да людзей трэба адносіцца асцярожна. Калі чалавек п'е ды інш, яго на самой справе нельга вінаваціць, нават калі ў яго і ня здарылася нічога такога сумнага. Лепш дапамагчы, чым вінаваціць.

і я пра тое ж

[jivebelarus]

жанчыны ў вайну мужыка і па 5-7 (..) дзяцей гублялі і не дазвалялі сабе вось ТАКІХ выпадаў. і нават не таму, што трэба было карміцца, ці даглядаць кагосьці. ну заставаліся яны без нікога, але пры гэтым ад пачатку былі выхаваныя зусім па-іншаму. у іх тады не было індустрыі падману (тэлевізія ці адкрыты, танны продаж алкагольных і каляалкагольных напояў).

як выхаваная - так і будзе сябе паводзіць "без падтрымкі".

Re: і я пра тое ж

[robinzon_anarki]

Усё ж вайна - гэта зусім іншыя ўмовы, дзе не дазволена быць слабым нікому, дзе сьмерць дзяцей - натуральная з'ява.

І я б не казаў так сьмела пра дурное выхаваньне. Яна жанчына, а значыць у першую чаргу яна выхавана як маці. І калі сэнс жыцьця ў выхаваньні дзяцей, то іх страта - страта сэнсу жыцьця. Калі са стратай сына ёй дпамагаў змагацца муж, то як не стала мужа - не стала жанчыны, як асобы.

[jivebelarus]

"Яна жанчына, а значыць у першую чаргу яна выхавана як маці".
не факт.

справа не ў дурным выхаванні, а ў выхаванні на другі лад.

старшна, калі людзі перастаюць быць людзьмі