Любіць ноч - права пацукоў

[roaming_girl]

Напэўна яшчэ месяц таму прачытала раман Юрыя Станкевіча "Любіць ноч - права пацукоў". 
Прачытала на адным уздыху з перапынкам зварыць чорнай без цукру кавы.

Пакуль чытала - разам з галоўным героем перажывала кожную сітуацыю: так жа сама адчувала страх, нянавісць, злосць, бяссілле, боль, крыўду - і адначасова пяшчоту, пачуццё уласнай годнасці. 
Раман

Comments

[artem_ablozhei]

гэта з кнігі "Аплапдненне ёлупа"?

[roaming_girl]

А я й не ведаю, чытала ў электроннай версіі менавіта адзін гэты раман.

[roaming_girl]

Плахова можэт і ні пасаветует, а вот душЭраздзіраюшчава точна прыдложыт пачытаць)))

Сапраўды - парайце, калі ласка, яшчэ што-небудь Станкевіча пачытаць.

[roaming_girl]

"Для галачкі" я б можа і пачытала, але ж час ёсць толькі на "шчэкочушчые нервы і паражаюшчые ваабражэніе" кнігі)))

Усё ніяк не дачытаю "Пакуль ляціць страла" свайго ўлюбёнага Арлова, ад якогда, дарэчы, пантоў ніколі не заўважала.

Мне, дарэчы, трэба нешта выбраць у горы пачытаць: каб на месяц хапіла і не чыталася на адным удыху, каб цікава, каб было над чым памазгаваць, каб кніга не вялікая была (бо цягнуць жа на сваім карку!). Вось думаю...