[SF] _+_+_+แค่คนในหางตา (ภาคต่อ คู่กัด...คู่กัน)_+_+_+ (Y x P)(J x K)
สวัสดีค่ะ
กลับมาตามคำเรียกร้อง สำหรับเรื่องสั้นแค่คนในหางตา เป็นเรื่องสั้นที่เป็นซีรี่ย์ต่อมาจากเรื่องคู่กัด...คู่กัน เมื่อมีเสียงเรียกร้องให้เขียนคู่นี้ต่อ คนเขียนก็จัดให้ตามคำขอแล้วนะคะ
แต่ก่อนจะไปอ่านเรื่องสั้นกันต่อ คนเขียนก็มีข่าวมาประชาสัมพันธ์สักนิดค่ะ (ที่ว่าจะมีข่าวมาแจ้งหลังปีใหม่ก็ข่าวนี้นี่ล่ะค่ะ)
คือตอนนี้ reeya เปิดจองรวมเล่มฟิคชั่น ชุด Never Ending Love Story ซึ่งเป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นที่ reeyaแต่งเอาไว้ ถ้าสนใจ เชิญเข้าไปดูตัวอย่างปก และรายละเอียดได้ที่กระทู้นี้เลยค่ะ
รายละเอียด
===================================================
แค่คนในหางตา(ภาคต่อ คู่กัด...คู่กัน)
เสียงเอะอะเจี๊ยวจ๊าวจากภายนอกที่ดังเล็ดลอดเข้ามาภายในห้องชมรมศิลปะ ไม่ได้รบกวนให้สมาชิกในชมรมศิลปะที่พากันอยู่ในโลกส่วนตัวของแต่ละคนให้หันมาสนใจโลกภายนอก สมาชิกแต่ละคนต่างทำงานของตัวเองไม่สนใจคนอื่น มีเสียงพูดคุยกันเบาๆ ในกลุ่มย่อยบ้างเพียงเล็กน้อย ซึ่งเป็นบรรยากาศปกติของห้องชมรมศิลปะ
มีเพียงหนุ่มน้อยหน้าหวานที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ที่สายตาของเจ้าตัวไม่ได้จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า แต่เด็กหนุ่มกลับมองออกไปนอกหน้าต่าง เพื่อมองตามชายหนุ่มผิวขาวที่หอบแฟ้มเอกสารพะรุงพะรังเดินเลียบขอบสนามฟุตบอลด้วยสายตาชื่นชมที่ฟ้องออกมาทางนัยน์ตาคู่หวาน เขาลืมสนใจงานตรงหน้า หรือแม้กระทั่งคาซึยะเพื่อนรักที่นั่งวาดรูปอยู่ข้างๆ ตัวเขา
ขณะที่โทโมฮิสะกำลังเพลิดเพลินกับการแอบมองหนุ่มในดวงใจ ตัวเขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยลูกฟุตบอลเจ้ากรรมที่พุ่งจากสนามเข้ามายังหน้าต่างที่พวกเขานั่งอยู่ บอลลูกนั้นปลิวเฉียดศีรษะของโทโมะฮิสะอย่างหวุดหวิด
คาซึยะรีบลุกขึ้นมาเก็บลูกฟุตบอลอีกเช่นเคย แต่ปฏิกิริยาของเด็กหนุ่มจอมโวยไม่เหมือนเมื่อสองเดือนก่อน ถ้าเป็นเมื่อสองเดือนก่อนแล้วล่ะก็เจอเหตุการณ์เช่นนี้คนตัวเล็กจะลุกขึ้นมาโวยวายทันที แต่เดี๋ยวนี้คาซึยะกลับนิ่งเงียบ แถมยังเป็นฝ่ายเดินไปเก็บลูกฟุตบอลด้วยสีหน้าอมยิ้ม
สักครู่หนึ่งชายหนุ่มร่างสูงซึ่งวิ่งมาจากสนามฟุตบอล ค่อยๆ ปีนเข้ามาทางหน้าต่างที่สูงจากพื้นเพียงเมตรครึ่ง โผล่หน้ามามองสองหนุ่มหน้าหวานพร้อมกับส่งรอยยิ้มเป็นการประจบเพื่อขอลูกฟุตบอลคืน
“จินเอาอีกแล้วนะ” คาซึยะบ่นแต่ปาก สีหน้าของคนตัวเล็กกลับแช่มชื่นตรงกันข้ามกับคำพูด
“จะให้เป็นใครอีกล่ะน้องคาเมะจ๋า” จินพูดพร้อมกับค่อยๆ เหนี่ยวตัวเข้ามาจากทางหน้าต่าง เพื่อเข้ามาหาคนรักด้วยรอยยิ้ม
เพียงแค่จินส่งยิ้มให้ คาซึยะเขินหน้าแดงจนต้องก้มหน้าหลบสายตาอีกฝ่าย พร้อมกับโยนลูกฟุตบอลในมือคืนให้ชายหนุ่มเป็นการแก้เขิน
“เอ๊า! เอาคืนไป แล้วระวังหน่อยล่ะ เมื่อกี้ลุกฟุตบอลเกือบโดนหัวโทโมะแล้วนะ” คาซึยะต่อว่าคนรักแทนเพื่อนสนิทที่เกือบเจ็บตัว
“ขอโทษนะครับน้องโทโมะ”
ชายหนุ่มรีบหันไปโค้งขอโทษหนุ่มน้อยหน้าหวานด้วยท่าทางทะเล้น ตามแบบฉบับเฉพาะตัวของอาคานิชิ จิน
โทโมฮิสะส่งยิ้มเป็นการตอบรับคำขอโทษของจิน ใครมาเห็นท่าขอโทษของพี่จินแล้วยังโกรธลง ต้องเป็นพวกที่ไร้อารมณ์ขันในชีวิต
กลับมาตามคำเรียกร้อง สำหรับเรื่องสั้นแค่คนในหางตา เป็นเรื่องสั้นที่เป็นซีรี่ย์ต่อมาจากเรื่องคู่กัด...คู่กัน เมื่อมีเสียงเรียกร้องให้เขียนคู่นี้ต่อ คนเขียนก็จัดให้ตามคำขอแล้วนะคะ
แต่ก่อนจะไปอ่านเรื่องสั้นกันต่อ คนเขียนก็มีข่าวมาประชาสัมพันธ์สักนิดค่ะ (ที่ว่าจะมีข่าวมาแจ้งหลังปีใหม่ก็ข่าวนี้นี่ล่ะค่ะ)
คือตอนนี้ reeya เปิดจองรวมเล่มฟิคชั่น ชุด Never Ending Love Story ซึ่งเป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นที่ reeyaแต่งเอาไว้ ถ้าสนใจ เชิญเข้าไปดูตัวอย่างปก และรายละเอียดได้ที่กระทู้นี้เลยค่ะ
รายละเอียด
===================================================
แค่คนในหางตา(ภาคต่อ คู่กัด...คู่กัน)
เสียงเอะอะเจี๊ยวจ๊าวจากภายนอกที่ดังเล็ดลอดเข้ามาภายในห้องชมรมศิลปะ ไม่ได้รบกวนให้สมาชิกในชมรมศิลปะที่พากันอยู่ในโลกส่วนตัวของแต่ละคนให้หันมาสนใจโลกภายนอก สมาชิกแต่ละคนต่างทำงานของตัวเองไม่สนใจคนอื่น มีเสียงพูดคุยกันเบาๆ ในกลุ่มย่อยบ้างเพียงเล็กน้อย ซึ่งเป็นบรรยากาศปกติของห้องชมรมศิลปะ
มีเพียงหนุ่มน้อยหน้าหวานที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ที่สายตาของเจ้าตัวไม่ได้จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า แต่เด็กหนุ่มกลับมองออกไปนอกหน้าต่าง เพื่อมองตามชายหนุ่มผิวขาวที่หอบแฟ้มเอกสารพะรุงพะรังเดินเลียบขอบสนามฟุตบอลด้วยสายตาชื่นชมที่ฟ้องออกมาทางนัยน์ตาคู่หวาน เขาลืมสนใจงานตรงหน้า หรือแม้กระทั่งคาซึยะเพื่อนรักที่นั่งวาดรูปอยู่ข้างๆ ตัวเขา
ขณะที่โทโมฮิสะกำลังเพลิดเพลินกับการแอบมองหนุ่มในดวงใจ ตัวเขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยลูกฟุตบอลเจ้ากรรมที่พุ่งจากสนามเข้ามายังหน้าต่างที่พวกเขานั่งอยู่ บอลลูกนั้นปลิวเฉียดศีรษะของโทโมะฮิสะอย่างหวุดหวิด
คาซึยะรีบลุกขึ้นมาเก็บลูกฟุตบอลอีกเช่นเคย แต่ปฏิกิริยาของเด็กหนุ่มจอมโวยไม่เหมือนเมื่อสองเดือนก่อน ถ้าเป็นเมื่อสองเดือนก่อนแล้วล่ะก็เจอเหตุการณ์เช่นนี้คนตัวเล็กจะลุกขึ้นมาโวยวายทันที แต่เดี๋ยวนี้คาซึยะกลับนิ่งเงียบ แถมยังเป็นฝ่ายเดินไปเก็บลูกฟุตบอลด้วยสีหน้าอมยิ้ม
สักครู่หนึ่งชายหนุ่มร่างสูงซึ่งวิ่งมาจากสนามฟุตบอล ค่อยๆ ปีนเข้ามาทางหน้าต่างที่สูงจากพื้นเพียงเมตรครึ่ง โผล่หน้ามามองสองหนุ่มหน้าหวานพร้อมกับส่งรอยยิ้มเป็นการประจบเพื่อขอลูกฟุตบอลคืน
“จินเอาอีกแล้วนะ” คาซึยะบ่นแต่ปาก สีหน้าของคนตัวเล็กกลับแช่มชื่นตรงกันข้ามกับคำพูด
“จะให้เป็นใครอีกล่ะน้องคาเมะจ๋า” จินพูดพร้อมกับค่อยๆ เหนี่ยวตัวเข้ามาจากทางหน้าต่าง เพื่อเข้ามาหาคนรักด้วยรอยยิ้ม
เพียงแค่จินส่งยิ้มให้ คาซึยะเขินหน้าแดงจนต้องก้มหน้าหลบสายตาอีกฝ่าย พร้อมกับโยนลูกฟุตบอลในมือคืนให้ชายหนุ่มเป็นการแก้เขิน
“เอ๊า! เอาคืนไป แล้วระวังหน่อยล่ะ เมื่อกี้ลุกฟุตบอลเกือบโดนหัวโทโมะแล้วนะ” คาซึยะต่อว่าคนรักแทนเพื่อนสนิทที่เกือบเจ็บตัว
“ขอโทษนะครับน้องโทโมะ”
ชายหนุ่มรีบหันไปโค้งขอโทษหนุ่มน้อยหน้าหวานด้วยท่าทางทะเล้น ตามแบบฉบับเฉพาะตัวของอาคานิชิ จิน
โทโมฮิสะส่งยิ้มเป็นการตอบรับคำขอโทษของจิน ใครมาเห็นท่าขอโทษของพี่จินแล้วยังโกรธลง ต้องเป็นพวกที่ไร้อารมณ์ขันในชีวิต