[SF] _+_+_+คู่กัด...คู่กัน_+_+_+

[reeya_areeya]

สวัสดีค่ะทุกคน

Comments

[reeya_areeya]

“น้องคาเมะ ขนมนี่เอาไปแบ่งกับเพื่อนๆ นะครับ” เสียงของยูอิจิ ทำให้คนที่ตั้งหน้าตั้งตาลงสีภาพอยู่ละสายตาจากงานหันมาดูผู้ชายตรงหน้าที่หอบขนมถุงใหญ่มาให้เธอถึงชมรมศิลปะ

โทโมฮิสะที่ทำงานอยู่ข้างๆ เพื่อนรักเงยหน้าขึ้นมามองเช่นกัน สายตาที่เขามองไปยังนายกสโมสรนักศึกษาเต็มไปด้วยแววตัดพ้อต่อว่า แค่ไม่รักกันก็ทำให้เขาเจ็บมากพอแล้ว ทำไมต้องมาจีบคาเมะให้เขาเห็นต่อหน้าต่อตาเช่นนี้

ยูอิจิเห็นและเข้าใจความนัยของสายตาอีกฝ่ายแต่เขาก็เลือกจะไม่ใส่ใจสายตานั้น ช่วยไม่ได้ที่ชายหนุ่มคุณสมบัติเพียบพร้อมอย่างเขาจะเป็นที่ต้องตาต้องใจของสาวๆ รวมถึงเด็กหนุ่มอีกหลายคน รวมถึงหนุ่มน้อยหน้าหวานเพื่อนรักของคาซึยะคนนี้ แต่เขาตัดสินใจที่จะเลือกทำตามหัวใจของตัวเอง ขืนให้เขารักตอบผู้หญิงหรือผู้ชายที่มาชอบเขาทุกคน ป่านนี้เขาคงมีคนรักเป็นร้อยๆ คนไปแล้ว ในอนาคตเมื่อเขาเป็นคนรักกับคาซึยะเต็มตัว เด็กหนุ่มอ่อนโยนอย่างโทโมฮิสะคงทำใจให้ลืมเขาได้เอง ผู้ชายหน้าสวย นิสัยดีอย่างโทโมฮิสะหาคนมาดามหัวใจได้ไม่ยากหรอก

คาซึยะหันไปเห็นสายตาของเพื่อนรักที่มองไปยังรุ่นพี่ยูอิจิเช่นกัน จากสายตาของเพื่อนรักทำเขารู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ โธ่เอ๊ย! โทโมะจังทำไมไม่บอกกันตรง ๆ มัวแต่อมพะนำอยู่ได้ แล้วมานั่งเสียใจอยู่คนเดียว ถ้าโทโมะบอกกันแต่แรก เขาคงหาทางช่วยให้อีกฝ่ายสมหวังในรักไปแล้ว

“ขอบคุณฮะพี่ยูอิจิ โทโมฮิสะช่วยรับขนมจากพี่ยูอิจิหน่อยสิ มือฉันเปื้อนสีอยู่นะ” คาซึยะหาทางโยนหน้าที่รับขนมไปให้เพื่อนรัก

โทโมฮิสะลุกขึ้นมารับถุงขนมจากนายกสโมสรนักศึกษา ชั่วขณะที่รับถุงขนมมือต่อมือสัมผัสกัน เหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ แล่นผ่านจากมือไปถึงหัวใจ ความรู้สึกนี้คงเกิดกับเขาเพียงฝ่ายเดียว น่าอายนักโทโมฮิสะเอ้ย เมื่อคิดเช่นนี้หน้าของเด็กหนุ่มจึงแดงก่ำขึ้นมาในพริบตา

สายตาใสซื่อที่มองมาด้วยความชื่นชมของหนุ่มหน้าหวาน ทำให้เขารู้สึกกระดากใจ ความตั้งใจที่จะใจแข็งใส่โทโมฮิสะค่อยๆ อ่อนลง เมื่อเห็นสายตาใสซื่อเหมือนเด็กๆ ของเจ้าตัว