[SF] _+_+_+คู่กัด...คู่กัน_+_+_+

[reeya_areeya]

สวัสดีค่ะทุกคน

Comments

[reeya_areeya]

ช่วงเวลาพักเที่ยง โรงอาหารของมหาวิทยาลัยเนืองแน่นไปด้วยนักศึกษาที่พากันมารับประทานอาหารกลางวันราวกับว่าอาหารที่โรงอาหารนี้แจกฟรี คงเป็นเพราะนักศึกษาส่วนใหญ่เกียจคร้านที่จะฝ่าแสงแดดอันร้อนแรงออกไปทานอาหารกลางวันที่ร้านภายนอกมหาวิทยาลัยแล้วกลับมาเข้าเรียนในช่วงบ่าย ทุกคนจึงพร้อมใจกันมาใช้บริการโรงอาหารแห่งนี้ จนโรงอาหารที่ค่อนข้างใหญ่ดูคับแคบไปถนัดตา

คาซึยะเดินเข้าโรงอาหารตามลำพังเพราะโทโมฮิสะเพื่อนรักขอตัวไปทำธุระที่ห้องสมุด คนตัวเล็กจึงจำใจต้องมาทานข้าวกลางวันคนเดียว แต่นัดเจอเพื่อนรักที่ชมรมศิลปะในตอนบ่าย

ร่างบางต่อคิวที่ยาวเหยียดจนซื้ออาหารกลางวันได้สำเร็จ แต่ต้องมาพบปัญหาไม่มีโต๊ะนั่งกินข้าว เพราะทุกโต๊ะต่างถูกจับจองมีเจ้าของแล้ว ทำให้คาซึยะถือจานข้าวยืนหันซ้ายหันขวาสำรวจเผื่อจะมีที่ว่างให้เขาได้แทรกตัวนั่งทานข้าวเที่ยง

“น้องคาเมะครับ ทางนี้”

คาซึยะหันไปตามเสียงเรียก คนที่เรียกเขาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นากามารุ ยูอิจินายกสโมสรนักศึกษารูปหล่อที่สาวๆ หลายคนพากันคลั่งไคล้ทั่วมหาวิทยาลัย เนื่องจากคุณสมบัติอันครบถ้วนของเขา

ยูอิจิกำลังนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆ อีกสามคน โต๊ะของเขายังเหลือที่นั่งว่างอยู่ ชายหนุ่มกวักมือเชื้อเชิญให้รุ่นน้องที่เขาหมายปองมานั่งร่วมโต๊ะ

คาซึยะจำใจไปนั่งร่วมโต๊ะกับรุ่นพี่สุดฮอตอย่างไม่มีทางเลือก คนตัวเล็กรู้ดีว่าอีกฝ่ายรู้สึกเช่นไรกับเขา ถึงอีกฝ่ายจะไม่เคยเอ่ยปากออกมาตรงๆ แต่การกระทำหลายอย่างของยูอิจิสื่อออกมาเป็นนัย จนเขารู้สึกอึดอัดที่ต้องอยู่ใกล้หนุ่มเนื้อหอมคนนี้

“วันนี้ทำไมน้องคาเมะมากินข้าวคนเดียวได้ล่ะ คู่หูเราไปไหน” ยูอิจิถามอย่างรู้ดีว่าคาซึยะและโทโมฮิสะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ เขารู้จักทั้งสองหนุ่มหน้าหวานเพราะสโมสรนักศึกษาขอความร่วมมือชมรมศิลปะช่วยทำป้ายคัทเอ๊าท์ และตกแต่งฉากเวทีในงานต่างๆ ประจำ

“โทโมะไปห้องสมุดครับพี่ยูอิจิ”

ยูอิจิยิ้มให้เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม นานๆ ครั้งเขาถึงจะมีโอกาสได้คุยกับอีกฝ่ายตามลำพังโดยๆ ไม่มีปาท่องโก๋ของคาเมะมาขัดขวาง วันนี้เป็นวันโชคดีของเขาจริงๆ

หลังจากทานข้าวหมดจาน ชายหนุ่มแอบส่งสัญญาณให้เพื่อนร่วมโต๊ะหลบไป ในขณะที่ตัวเขารีบไปซื้อน้ำผลไม้และของหวานมาให้คนตัวเล็ก

“ของน้องคาเมะครับ พี่เลี้ยงเอง” ชายหนุ่มรุ่นพี่บอกพร้อมรอยยิ้ม

คาซึยะมองดูเค้กช้อกโกแล็ต กับน้ำแตงโมปั่นตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง พี่ยูอิจิรู้ได้ยังไงว่าเขาชอบกินเค้กช็อกโกแล็ตกับน้ำแตงโมปั่น

“ขอบคุณครับ” คนตัวเล็กพูดพึมพำก่อนจะตักขนมกินเงียบๆ โดยไม่ทันสนใจว่าทั้งโต๊ะเหลือเพียงเขาและยูอิจินั่งกันอยู่สองคน