เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก...ตอนที่6 (ตอนจบ)
ก่อนอื่นก็ต้องขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่เป็นกำลังใจกับคณะผู้แปลนะคะ ความรู้สึกแย่ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงก่อนของรียา ตอนนี้ก็ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ ก่อนจะปิดโปรเจ็คนี้ก็มีเรื่องขอชี้แจงนิดนะคะ
สำหรับในตอนที่สี่ มีคนออกความเห็นเรื่องคำว่ารั้ง มา รียาไปเปิดพจนานุกรมมาแล้วขอชี้แจงดังนี้ค่ะ
รั้ง ก. หน่วงเหนี่ยวเอาไว้ เช่น รั้งไว้ก่อน, ยกขึ้นมา เช่น แขนเสื้อรั้ง, ชักมา , ใช้กำลังเต็มที่เพื่อให้สิ่งที่มีแรงต้านทานเคลื่อนเข้ามาหาหรือหยุดอยู่ , ระวัง , เฝ้า , รักษา ,ครอง
เพราะฉะนั้นที่ใช้คำว่ารั้งในประโยคนี้
ร่างบาง รับรู้ถึงมือหนาที่กดลงมาด้านหลังศีรษะของเขา รั้งตัวเขาให้เอนไปข้างหน้า ปิดกั้นระยะห่างสุดท้ายระหว่างพวกเขาทั้งสอง
ก็หมายถึงจินใช้กำลังบังคับดึงเมะให้เข้าไปหานั่นเอง ไม่ได้ผิดความหมายอะไรนะคะ จะใช้อย่างนี้ก็ถูกตามหลักความหมายทุกประการค่ะ
อ้อแล้วที่รียาเครียดขึ้นมาในช่วงก่อน ไม่เกี่ยวกับเรื่องทักท้วงพวกนี้เลยนะคะ เพราะคณะผู้แปลทั้งสองเปิดกว้างรับฟังคำคิดเห็นอยู่แล้ว ถ้าใครสะดุดอะไรก็ทักเข้ามาได้ค่ะ แล้วทางเราจะพยายามเช็คกันดูอีกที
ยังไงก็ตามขอขอบคุณเสียงที่ทักท้วงเข้ามาค่ะ (นั่นแสดงว่าคุณอ่านแบบสังเกตจริงๆ ถ้าไม่สังเกตก็คงไม่ท้วงมา)
มาพูดกันถึงฟิคกันต่อดีกว่า ตอนนี้เรื่อง เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก... ก็มาถึงตอนที่หก ซึ่งเป็นตอนจบของเรื่องนี้แล้ว บทสรุปของเรื่องราวของการใช้หนี้หนนี้จะเป็นอย่างไร ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
แล้วสำหรับคนอ่านที่ถามเข้ามาว่าจะสามารถอ่านต้นฉบับฟิคชั่นภาคภาษาอังกฤษได้ที่ไหน สามารถอ่านได้ตาม livejournal ของคนเขียนแต่ละเรื่องเลยค่ะ แล้วถ้าใครอยากอ่านต้นฉบับเรื่อง If you close your eyes, you'll find จากคุณ vani13ตามไปที่นี่ได้เลยค่ะ [url]http://vani13.livejournal.com/[/url] แต่อาจจะต้องมีการ join community กับคนเขียนก่อนนะคะถึงจะอ่านฟิคชั่นได้
เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก
หัวเรื่อง: เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก
แนวเรื่อง: โรแม้นซ์, บ้าๆบอ หื่นกระจาย
เรตติ้ง : NC-17
คู่หลัก: Jin X Kazuya
เรื่องย่อ: คาเมะตกอยู่ในสถานการณ์คับขันเมื่อต้องจ่ายหนี้จำนวนมหาศาล ซึ่งเขาไม่สามารถหามาชดใช้ได้ และแล้วจินได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือด้านการเงินแต่ยื่นข้อเสนอบางอย่างกับคาเมะ...
คำเตือน: เรื่องนี้อาจดิบเถื่อน และมีเนื้อหาและภาษาที่ค่อนข้างรุนแรง
Notes: ฟิคชั่นเรื่องนี้เจ้าของเรื่องคือคุณ vani_13ได้แต่งให้กับคุณ blue_orbs เพื่อเป็นของขวัญวันเกิด ทางคณะผู้แปลได้ทำการขออนุญาตจากคุณ vani_13 ซึ่งเป็นผู้เขียนก่อนจะกระทำการแปลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ไม่อนุญาตให้ผู้อื่นกระทำการคัดลอกฟิคชั่นเรื่องนี้ไปกระทำการใดๆ เพื่อการค้า หรือส่งต่อเผยแพร่ที่อื่นทั้งสิ้น
=====================================
เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก...ตอนที่6
“สวัสดีครับ”
“ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?” เสียงจากปลายสายถามขึ้นมา
“ผม...ผมกำลังไปที่บ้านของยูอิจิ”
“นายไปที่นั่นทำไมกัน? ทำไมถึงไม่รีบกลับบ้าน?”
“ผมต้องไปทำงานกลุ่มที่นั่นนี่”
“โอ้...ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร” ทันทีที่จินพูดจบประโยค คนตัวเล็กก็ส่งเสียงจามเข้าไปในโทรศัพท์ ทำให้ชายหนุ่มต้องรีบถามออกมาด้วยความเป็นห่วง “นายไม่สบายหรือเปล่าคาซึยะ?”
“เปล่า ผมแค่เป็นหวัดนิดหน่อยเอง ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกฮะ”
“แล้วตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?”
“ผมบอกคุณไปแล้วไงว่าผมกำลังจะไป...”
“นายอยู่ที่ไหน?” จินยังคงดันทุรังถามซ้ำอีก ด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้น
คาซึยะจำได้ดีว่าน้ำเสียงหงุดหงิดเช่นนี้ของจิน แสดงว่าอีกฝ่ายกำลังหมดความอดทน
“ผมกำลังอยู่ที่หน้าป้ายบอกทางของสวนสาธารณะ” ในที่สุดร่างบางก็ยอมบอกออกไป
“รออยู่ตรงนั้นนะ ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้ล่ะ”
“เดี๋ยว...” ร่างบางพูดไม่ทันจบประโยค เขาต้องพบว่าตัวเองกำลังพูดกับเสียงดังปิ๊บๆ ของโทรศัพท์แทนเพราะจินชิงวางสายไปก่อนแล้ว
ทั้งที่เขาลงทุนทำถึงขนาดนี้แล้วแต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลย ทำไมเขาต้องจามออกมาเพื่อทำลายแผนที่วางไว้กันนะ
เวลานี้เขาเหลือเพียงหนี้งวดสุดท้ายที่ต้องชดใช้ให้กับจิน...อีกแค่หนึ่งงวด..ทุกอย่างก็จะจบสิ้นลง
ในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา...เมื่อการจ่ายหนี้ครั้งสุดท้ายมาถึง...เขากลับพยายามหลบหน้าจิน แต่อีกฝ่ายกลับไล่ตามหาเขาจนเจออยู่เสมอ
ตั้งแต่ที่เรื่องราวในอดีตของจินถูกเปิดเผยให้เขาได้รับรู้ หลังจากนั้นอีกฝ่ายไม่เคยอารมณ์แปรปรวนใส่เขาอีกเลย
มีหลายครั้งหลังจากที่พวกเขาร่วมรักกันแล้วจินยังคงขลุกตัวอยู่กับเขา หรือถ้าอีกฝ่ายจำเป็นต้องจากไป ชายหนุ่มจะต้องบอกลาหรือจูบลาเขาก่อนทุกครั้ง
มีอยู่หนหนึ่งที่จินเคยโทรศัพท์มาชวนเขาออกไปหาอะไรกินด้วยกันข้างนอกบ้าน
ถึงในปัจจุบันความสัมพันธ์ของพวกเขาจะดีขึ้นกว่าเดิม แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนในตอนนี้เป็นยังไงกันแน่ เขาไม่รู้เลยว่าจินกำลังคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องของเขา -เป็นไปได้ว่าจินอาจจะเห็นเขาเป็นตัวแทนของพี่ชายก็เป็นได้ หรือจินจะเห็นว่าเขาเป็นบางสิ่งที่มากกว่านั้น
หรืออาจจะไม่ใช่ทั้งสองอย่าง จินอาจเห็นเขาเป็นแค่ใครบางคนที่เอาไว้บำบัดอารมณ์ใคร่
สำหรับเขามันเป็นเรื่องที่น่ากลัวที่จะคิดถึงเวลาหลังจากที่เขาชดใช้หนี้ให้จินหมดแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นแล้วเขาจะได้ไม่ได้พบหน้าชายหนุ่มอีก มันเป็นเรื่องยากลำบากที่จะต้องยืนหยัดอยู่ตามลำพังโดยไม่มีอีกฝ่ายมาคอยอยู่เคียงข้าง ถึงตอนนั้นเขาคงโหยหาถึงสัมผัสจากจิน ดังนั้นเขาถึงต้องทอดระยะเวลาเอาไว้ เขายังไม่อยากให้จุดจบนั้นมาถึงในเร็ววันนี้
ถึงแม้เขาจะลงทุนทำอย่างนี้...แต่สักวันจินก็ต้องตามหาตัวเขาจนพบ แล้วพาตัวเขากลับไปมีเซ็กส์ด้วยกันที่บ้านของเขาอยู่ดี
เรื่องราวทุกอย่างมันเริ่มยากกว่าเดิมเข้าไปทุกทีแล้วสิ..ในการที่จะต้องคอยหาข้อแก้ตัวต่างๆมาอ้างทุกครั้ง ....
ร่างบางมองเห็นจินกำลังเดินเข้ามาหา ทำให้คาซึยะรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายของเขาถูกสาปแช่แข็งให้ยืนนิ่งอยู่กับที่
เขาควรจะทำอย่างไรดีนะ, เขาควรทำอย่างไร? การวิ่งหนีไม่ได้ช่วยอะไรเขาได้เลยสักนิด?
คนตัวเล็กปล่อยให้อีกฝ่ายเข้ามาใกล้ ก่อนที่คนตัวเล็กจะหลับตาปี๋
ทำไมเขาต้องหลับตานะรึ? ตัวเขาเองก็ไม่รู้หรอก แต่เมื่อเขามองเห็นสีหน้าจินในเวลานี้แล้ว สัญชาติญาณเตือนให้เขารีบหลับตาไว้จะดีกว่า
เมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักของบางสิ่งที่กดลงมาบนบ่า สิ่งนั้นถ่ายทอดให้เขารับรู้ถึงความอบอุ่นขึ้นมาทันที ทำให้จิตใจของคาซึยะสั่งให้ร่างของเขาลืมตาขึ้นมามองภาพตรงหน้า
“อากาศหนาวอย่างนี้ นายต้องระวังรักษาสุขภาพของตัวเองด้วยรู้ไหม ไม่อย่างนั้นนายอาจจะไม่สบายขึ้นมาอีก” ร่างบางลืมตาขึ้นมาเพื่อพบว่า จินกำลังสวมเสื้อโค้ทตัวหนาลงมาที่บ่าของเขาเพื่อปกป้องร่างกายของเขาจากความหนาวเย็นของอากาศยามค่ำคืน
“แล้วตัวคุณล่ะจิน? คุณเอาเสื้อโค้ทของคุณมาให้ผมอย่างนี้ คุณไม่หนาวหรือไง?”
“หนาวแค่นี้ฉันไม่ถึงกับตายหรอกน่า แล้วนายก็สามารถทำให้ฉันอุ่นขึ้นมาได้นี่นา” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายชัดเต็มใบหน้าของร่างสูง ก่อนจะดึงคาซึยะเข้ามาแนบอก ก่อนจะใช้วงแขนแกร่งตวัดรอบเอวบางกักร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอด
“ผม...” ร่างบางลืมคำพูดทั้งหมด เมื่อริมฝีปากบางของตนถูกรุกรานจากจูบที่หวานล้ำ
เขาต้องทำอย่างไรถึงจะลืมริมฝีปากคู่นี้ที่เขาเฝ้าปรารถนาจะสัมผัส แต่ในขณะเดียวกันเขาก็อยากจะลืมเลือนมันไปเสีย
ร่างบางจูบจินกลับอย่างหิวกระหาย ให้สมกับแรงปรารถนาที่เขากักเก็บเอาไว้ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มือหนานุ่มเลื่อนลงมาใต้เสื้อเชิ้ตของอีกฝ่ายเพื่อที่กอดรัดไปที่ผิวขาวเนียน ขณะเดียวกับที่ต้นขาแกร่งเลื่อนไปแทรกตรงกลางของเรียวขาบาง เพื่อแยกเรียวขาของคนตัวเล็กให้ห่างจากกัน
คาซึยะส่งเสียงครางออกมาขณะที่มือหนาของอีกฝ่ายบีบลงไปที่หัวนมของร่างบาง พร้อมๆ กับที่คนตัวเล็กผละออกจากจุมพิตที่แสนหวาน
ถ้าเขาปล่อยให้ตัวเองหลงระเริงไปตามท่วงทำนองรักของจิน เขาจะต้องสูญเสียโอกาสที่จะได้อยู่ใกล้ชิดจินอีกต่อไป... เขาจึงต้องทอดระยะเวลาในการชดใช้หนี้ให้ออกไปให้นานที่สุด เพื่อที่เขาจะได้มีข้ออ้างในการอยู่ใกล้ชิดกับอีกฝ่าย
“ผมต้องไปแล้วล่ะฮะ ยูอิจิกำลังรอผมอยู่” คาซึยะพูดโพล่งออกมา พร้อมกับผละออกจากอ้อมแขนของจินแล้วรีบวิ่งออกไป
ร่างบางโบกมือลาพร้อมกับพุ่งตัวหายลับไปอย่างรวดเร็ว ถ้าหากเขายังอยู่ที่เดิม เขาจะต้องเผลอใจยอมทำตามความต้องการของจินเป็นแน่ และเขาก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น เพราะเขายังอยากมีข้ออ้างที่จะได้พบกับจินต่อไปอีกนานๆ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกลายเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจสำหรับจินผู้ถูกทอดทิ้งให้อยู่ตามลำพัง...ความหนาวเหน็บจากอากาศหนาว ทำให้ชายหนุ่มคิดถึงความอบอุ่นจากเสื้อโค้ทของเขาขึ้นมาทันที
+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+
สำหรับในตอนที่สี่ มีคนออกความเห็นเรื่องคำว่ารั้ง มา รียาไปเปิดพจนานุกรมมาแล้วขอชี้แจงดังนี้ค่ะ
รั้ง ก. หน่วงเหนี่ยวเอาไว้ เช่น รั้งไว้ก่อน, ยกขึ้นมา เช่น แขนเสื้อรั้ง, ชักมา , ใช้กำลังเต็มที่เพื่อให้สิ่งที่มีแรงต้านทานเคลื่อนเข้ามาหาหรือหยุดอยู่ , ระวัง , เฝ้า , รักษา ,ครอง
เพราะฉะนั้นที่ใช้คำว่ารั้งในประโยคนี้
ร่างบาง รับรู้ถึงมือหนาที่กดลงมาด้านหลังศีรษะของเขา รั้งตัวเขาให้เอนไปข้างหน้า ปิดกั้นระยะห่างสุดท้ายระหว่างพวกเขาทั้งสอง
ก็หมายถึงจินใช้กำลังบังคับดึงเมะให้เข้าไปหานั่นเอง ไม่ได้ผิดความหมายอะไรนะคะ จะใช้อย่างนี้ก็ถูกตามหลักความหมายทุกประการค่ะ
อ้อแล้วที่รียาเครียดขึ้นมาในช่วงก่อน ไม่เกี่ยวกับเรื่องทักท้วงพวกนี้เลยนะคะ เพราะคณะผู้แปลทั้งสองเปิดกว้างรับฟังคำคิดเห็นอยู่แล้ว ถ้าใครสะดุดอะไรก็ทักเข้ามาได้ค่ะ แล้วทางเราจะพยายามเช็คกันดูอีกที
ยังไงก็ตามขอขอบคุณเสียงที่ทักท้วงเข้ามาค่ะ (นั่นแสดงว่าคุณอ่านแบบสังเกตจริงๆ ถ้าไม่สังเกตก็คงไม่ท้วงมา)
มาพูดกันถึงฟิคกันต่อดีกว่า ตอนนี้เรื่อง เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก... ก็มาถึงตอนที่หก ซึ่งเป็นตอนจบของเรื่องนี้แล้ว บทสรุปของเรื่องราวของการใช้หนี้หนนี้จะเป็นอย่างไร ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
แล้วสำหรับคนอ่านที่ถามเข้ามาว่าจะสามารถอ่านต้นฉบับฟิคชั่นภาคภาษาอังกฤษได้ที่ไหน สามารถอ่านได้ตาม livejournal ของคนเขียนแต่ละเรื่องเลยค่ะ แล้วถ้าใครอยากอ่านต้นฉบับเรื่อง If you close your eyes, you'll find จากคุณ vani13ตามไปที่นี่ได้เลยค่ะ [url]http://vani13.livejournal.com/[/url] แต่อาจจะต้องมีการ join community กับคนเขียนก่อนนะคะถึงจะอ่านฟิคชั่นได้
เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก
หัวเรื่อง: เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก
แนวเรื่อง: โรแม้นซ์, บ้าๆบอ หื่นกระจาย
เรตติ้ง : NC-17
คู่หลัก: Jin X Kazuya
เรื่องย่อ: คาเมะตกอยู่ในสถานการณ์คับขันเมื่อต้องจ่ายหนี้จำนวนมหาศาล ซึ่งเขาไม่สามารถหามาชดใช้ได้ และแล้วจินได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือด้านการเงินแต่ยื่นข้อเสนอบางอย่างกับคาเมะ...
คำเตือน: เรื่องนี้อาจดิบเถื่อน และมีเนื้อหาและภาษาที่ค่อนข้างรุนแรง
Notes: ฟิคชั่นเรื่องนี้เจ้าของเรื่องคือคุณ vani_13ได้แต่งให้กับคุณ blue_orbs เพื่อเป็นของขวัญวันเกิด ทางคณะผู้แปลได้ทำการขออนุญาตจากคุณ vani_13 ซึ่งเป็นผู้เขียนก่อนจะกระทำการแปลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ไม่อนุญาตให้ผู้อื่นกระทำการคัดลอกฟิคชั่นเรื่องนี้ไปกระทำการใดๆ เพื่อการค้า หรือส่งต่อเผยแพร่ที่อื่นทั้งสิ้น
=====================================
เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก...ตอนที่6
“สวัสดีครับ”
“ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?” เสียงจากปลายสายถามขึ้นมา
“ผม...ผมกำลังไปที่บ้านของยูอิจิ”
“นายไปที่นั่นทำไมกัน? ทำไมถึงไม่รีบกลับบ้าน?”
“ผมต้องไปทำงานกลุ่มที่นั่นนี่”
“โอ้...ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร” ทันทีที่จินพูดจบประโยค คนตัวเล็กก็ส่งเสียงจามเข้าไปในโทรศัพท์ ทำให้ชายหนุ่มต้องรีบถามออกมาด้วยความเป็นห่วง “นายไม่สบายหรือเปล่าคาซึยะ?”
“เปล่า ผมแค่เป็นหวัดนิดหน่อยเอง ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกฮะ”
“แล้วตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?”
“ผมบอกคุณไปแล้วไงว่าผมกำลังจะไป...”
“นายอยู่ที่ไหน?” จินยังคงดันทุรังถามซ้ำอีก ด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้น
คาซึยะจำได้ดีว่าน้ำเสียงหงุดหงิดเช่นนี้ของจิน แสดงว่าอีกฝ่ายกำลังหมดความอดทน
“ผมกำลังอยู่ที่หน้าป้ายบอกทางของสวนสาธารณะ” ในที่สุดร่างบางก็ยอมบอกออกไป
“รออยู่ตรงนั้นนะ ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้ล่ะ”
“เดี๋ยว...” ร่างบางพูดไม่ทันจบประโยค เขาต้องพบว่าตัวเองกำลังพูดกับเสียงดังปิ๊บๆ ของโทรศัพท์แทนเพราะจินชิงวางสายไปก่อนแล้ว
ทั้งที่เขาลงทุนทำถึงขนาดนี้แล้วแต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลย ทำไมเขาต้องจามออกมาเพื่อทำลายแผนที่วางไว้กันนะ
เวลานี้เขาเหลือเพียงหนี้งวดสุดท้ายที่ต้องชดใช้ให้กับจิน...อีกแค่หนึ่งงวด..ทุกอย่างก็จะจบสิ้นลง
ในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา...เมื่อการจ่ายหนี้ครั้งสุดท้ายมาถึง...เขากลับพยายามหลบหน้าจิน แต่อีกฝ่ายกลับไล่ตามหาเขาจนเจออยู่เสมอ
ตั้งแต่ที่เรื่องราวในอดีตของจินถูกเปิดเผยให้เขาได้รับรู้ หลังจากนั้นอีกฝ่ายไม่เคยอารมณ์แปรปรวนใส่เขาอีกเลย
มีหลายครั้งหลังจากที่พวกเขาร่วมรักกันแล้วจินยังคงขลุกตัวอยู่กับเขา หรือถ้าอีกฝ่ายจำเป็นต้องจากไป ชายหนุ่มจะต้องบอกลาหรือจูบลาเขาก่อนทุกครั้ง
มีอยู่หนหนึ่งที่จินเคยโทรศัพท์มาชวนเขาออกไปหาอะไรกินด้วยกันข้างนอกบ้าน
ถึงในปัจจุบันความสัมพันธ์ของพวกเขาจะดีขึ้นกว่าเดิม แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนในตอนนี้เป็นยังไงกันแน่ เขาไม่รู้เลยว่าจินกำลังคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องของเขา -เป็นไปได้ว่าจินอาจจะเห็นเขาเป็นตัวแทนของพี่ชายก็เป็นได้ หรือจินจะเห็นว่าเขาเป็นบางสิ่งที่มากกว่านั้น
หรืออาจจะไม่ใช่ทั้งสองอย่าง จินอาจเห็นเขาเป็นแค่ใครบางคนที่เอาไว้บำบัดอารมณ์ใคร่
สำหรับเขามันเป็นเรื่องที่น่ากลัวที่จะคิดถึงเวลาหลังจากที่เขาชดใช้หนี้ให้จินหมดแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นแล้วเขาจะได้ไม่ได้พบหน้าชายหนุ่มอีก มันเป็นเรื่องยากลำบากที่จะต้องยืนหยัดอยู่ตามลำพังโดยไม่มีอีกฝ่ายมาคอยอยู่เคียงข้าง ถึงตอนนั้นเขาคงโหยหาถึงสัมผัสจากจิน ดังนั้นเขาถึงต้องทอดระยะเวลาเอาไว้ เขายังไม่อยากให้จุดจบนั้นมาถึงในเร็ววันนี้
ถึงแม้เขาจะลงทุนทำอย่างนี้...แต่สักวันจินก็ต้องตามหาตัวเขาจนพบ แล้วพาตัวเขากลับไปมีเซ็กส์ด้วยกันที่บ้านของเขาอยู่ดี
เรื่องราวทุกอย่างมันเริ่มยากกว่าเดิมเข้าไปทุกทีแล้วสิ..ในการที่จะต้องคอยหาข้อแก้ตัวต่างๆมาอ้างทุกครั้ง ....
ร่างบางมองเห็นจินกำลังเดินเข้ามาหา ทำให้คาซึยะรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายของเขาถูกสาปแช่แข็งให้ยืนนิ่งอยู่กับที่
เขาควรจะทำอย่างไรดีนะ, เขาควรทำอย่างไร? การวิ่งหนีไม่ได้ช่วยอะไรเขาได้เลยสักนิด?
คนตัวเล็กปล่อยให้อีกฝ่ายเข้ามาใกล้ ก่อนที่คนตัวเล็กจะหลับตาปี๋
ทำไมเขาต้องหลับตานะรึ? ตัวเขาเองก็ไม่รู้หรอก แต่เมื่อเขามองเห็นสีหน้าจินในเวลานี้แล้ว สัญชาติญาณเตือนให้เขารีบหลับตาไว้จะดีกว่า
เมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักของบางสิ่งที่กดลงมาบนบ่า สิ่งนั้นถ่ายทอดให้เขารับรู้ถึงความอบอุ่นขึ้นมาทันที ทำให้จิตใจของคาซึยะสั่งให้ร่างของเขาลืมตาขึ้นมามองภาพตรงหน้า
“อากาศหนาวอย่างนี้ นายต้องระวังรักษาสุขภาพของตัวเองด้วยรู้ไหม ไม่อย่างนั้นนายอาจจะไม่สบายขึ้นมาอีก” ร่างบางลืมตาขึ้นมาเพื่อพบว่า จินกำลังสวมเสื้อโค้ทตัวหนาลงมาที่บ่าของเขาเพื่อปกป้องร่างกายของเขาจากความหนาวเย็นของอากาศยามค่ำคืน
“แล้วตัวคุณล่ะจิน? คุณเอาเสื้อโค้ทของคุณมาให้ผมอย่างนี้ คุณไม่หนาวหรือไง?”
“หนาวแค่นี้ฉันไม่ถึงกับตายหรอกน่า แล้วนายก็สามารถทำให้ฉันอุ่นขึ้นมาได้นี่นา” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายชัดเต็มใบหน้าของร่างสูง ก่อนจะดึงคาซึยะเข้ามาแนบอก ก่อนจะใช้วงแขนแกร่งตวัดรอบเอวบางกักร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอด
“ผม...” ร่างบางลืมคำพูดทั้งหมด เมื่อริมฝีปากบางของตนถูกรุกรานจากจูบที่หวานล้ำ
เขาต้องทำอย่างไรถึงจะลืมริมฝีปากคู่นี้ที่เขาเฝ้าปรารถนาจะสัมผัส แต่ในขณะเดียวกันเขาก็อยากจะลืมเลือนมันไปเสีย
ร่างบางจูบจินกลับอย่างหิวกระหาย ให้สมกับแรงปรารถนาที่เขากักเก็บเอาไว้ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มือหนานุ่มเลื่อนลงมาใต้เสื้อเชิ้ตของอีกฝ่ายเพื่อที่กอดรัดไปที่ผิวขาวเนียน ขณะเดียวกับที่ต้นขาแกร่งเลื่อนไปแทรกตรงกลางของเรียวขาบาง เพื่อแยกเรียวขาของคนตัวเล็กให้ห่างจากกัน
คาซึยะส่งเสียงครางออกมาขณะที่มือหนาของอีกฝ่ายบีบลงไปที่หัวนมของร่างบาง พร้อมๆ กับที่คนตัวเล็กผละออกจากจุมพิตที่แสนหวาน
ถ้าเขาปล่อยให้ตัวเองหลงระเริงไปตามท่วงทำนองรักของจิน เขาจะต้องสูญเสียโอกาสที่จะได้อยู่ใกล้ชิดจินอีกต่อไป... เขาจึงต้องทอดระยะเวลาในการชดใช้หนี้ให้ออกไปให้นานที่สุด เพื่อที่เขาจะได้มีข้ออ้างในการอยู่ใกล้ชิดกับอีกฝ่าย
“ผมต้องไปแล้วล่ะฮะ ยูอิจิกำลังรอผมอยู่” คาซึยะพูดโพล่งออกมา พร้อมกับผละออกจากอ้อมแขนของจินแล้วรีบวิ่งออกไป
ร่างบางโบกมือลาพร้อมกับพุ่งตัวหายลับไปอย่างรวดเร็ว ถ้าหากเขายังอยู่ที่เดิม เขาจะต้องเผลอใจยอมทำตามความต้องการของจินเป็นแน่ และเขาก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น เพราะเขายังอยากมีข้ออ้างที่จะได้พบกับจินต่อไปอีกนานๆ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกลายเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจสำหรับจินผู้ถูกทอดทิ้งให้อยู่ตามลำพัง...ความหนาวเหน็บจากอากาศหนาว ทำให้ชายหนุ่มคิดถึงความอบอุ่นจากเสื้อโค้ทของเขาขึ้นมาทันที
+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+