เพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก...ตอนที่4

[reeya_areeya]

กลับมาอีกครั้งกับตอนที่สี่นะคะ

ในที่สุดรียากับแนนจ๋า ก็เข็นเรื่องนี้ออกมากันต่อจนสำเร็จ

พร้อมกับอาการไมเกรนขึ้นหัวกันทั้งคู่

เชิญสนุกกับการอ่านค่ะ

===============================

ขอบคุณแนนจ๋ามาก ที่ช่วยกันปวดหัวกับโปรเจ็คนี้

ขอบคุณ คุณVani_13 เจ้าของเรื่องตัวจริงที่ยอมให้พวกเราแปลเรื่องนี้มาณ ที่นี่ด้วยค่ะเพียงเธอหลับตา, เธอจะได้พบความรัก

Comments

[reeya_areeya]

ร่างบางจึงตัดสินใจเป็นฝ่ายเริ่มเปิดเกมก่อน โดยการเป็นฝ่ายปลดกระดุมออก เริ่มจากกระดุมเม็ดแรกจากสี่เม็ดที่เรียงอยู่เป็นแถวบนกางเกงของจิน ร่างบางหยุดชะงักเพื่อทบทวนอีกครั้ง ตลอดเวลาที่เขาอยู่กับจินเขาไม่เคยเป็นฝ่ายทำอะไรแบบนี้มาก่อน แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ทำอะไรที่เป็นการบอกให้เขาหยุดการกระทำของเขา ดังนั้นคาซึยะจึงลงมือปลดกระดุมเม็ดที่สองต่อไป-จินก็ยังคงนิ่งไม่ได้ห้ามปรามอะไรออกมา อาจจะเป็นเพราะจินกำลังวุ่นวายกับการจูบไซร้ไปทั่วร่างของเขา จึงไม่ทันสังเกตว่าตัวเขากำลังทำอะไรอยู่

คนตัวเล็กปลดกระดุมเม็ดที่สาม ก่อนจะตามมาด้วยเม็ดที่สี่ โดยที่จินไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ ดังนั้นร่างบางจึงพยายามออกแรงดึงกางเกงของจินลงมาด้วยความยากลำบาก

ชายหนุ่มใช้ฟันกัดลงมาบนซอกคอของคาซึยะ ขณะที่ร่างเล็กยังคงพยายามถอดกางเกงหนาออก ความหยาบระคายของผ้าเดนิมเนื้อหนาที่เสียดสีอยู่กับส่วนอ่อนไหวของร่างบาง ทำให้คนตัวเล็กต้องกัดฟันลงมาที่ริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างแรง เพื่อสะกดกั้นเสียงครางแห่งความเจ็บปวด ในที่สุดกางเกงหนาหลุดลงไปกองอยู่กับพื้น แต่ยังมีบางส่วนกองอยู่รอบข้อเท้าของจิน ทำให้ร่างสูงต้องก้าวออกมาจากกองกางเกง

คาซึยะรู้สึกถึงมือหนาที่เลื่อนเข้ามาโอบรัดเขาไว้ก่อนจะอุ้มเขาขึ้นมาจากพื้นลอยขึ้นมาอยู่บนอากาศ สัญชาติญาณทำให้คนตัวเล็กต้องรีบยกขาขึ้นมาก่ายรอบเอวของจินเอาไว้ตลอดเวลาขณะที่ชายหนุ่มอุ้มเขาไปที่เตียง

แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด จินไม่ได้อุ้มเขาไปที่เตียง เมื่อเขาพยายามจะส่งเสียงครางออกมาแผ่นหลังอุ่นของเขากลับได้สัมผัสกับความเย็นยะเยือกของกำแพง

จินสอดแขนของเขาไปที่ใต้ร่างของคาซึยะ ช้อนร่างบางขึ้นมาเพื่อเตรียมความพร้อมให้อีกฝ่าย ขณะเดียวกันก็ถอดบ็อกเซอร์ของตัวเองไปด้วย

ชายหนุ่มโน้มตัวลงมากระซิบแผ่วเบา “อ้าขาของนายให้กว้างกว่านี้หน่อยสิ” และร่างบางก็เชื่อฟังคำสั่งจากอีกฝ่าย รีบตอบรับด้วยการอ้าขาของตัวเองออกกว้าง เพื่อให้มีพื้นที่พอเหมาะสำหรับจะให้ร่างของจินสอดแทรกเข้ามาโดยง่าย หลังจากนั้นคนตัวเล็กก็สามารถรู้สึกถึงปลายยอดของแก่นกายที่ชูชันของอีกฝ่ายกำลังจ่ออยู่ที่ปากทางเข้าของเขา

“อาคานิชิ...” คาซึยะครางออกมา ขณะที่อีกฝ่ายยังคงถูไถความเป็นชายกับปากทางเข้าที่ร้อนผ่าว แต่ไม่ยอมสอดใส่เข้าไปเสียที คนตัวเล็กเกร็งไปทั้งตัว ทุกๆ ครั้งที่เกิดการเสียดสีระหว่างส่วนปลายยอดของจินกับรูเล็กที่คับแน่นของเขา

“ระ- เร็วสิ...” คาซึยะร้องขอ หลังจากที่ร่างกายของเขาเริ่มทนไม่ไหวกับสัมผัสปลุกเร้าที่จินสร้างขึ้น

คำขอร้องของร่างบางได้รับการตอบสนองจากจิน โดยการที่อีกฝ่ายดันปลายยอดของแก่นกายเข้าไปในร่างบางอย่างช้าๆ และสมบูรณ์แบบที่สุด จนในที่สุดส่วนชูชันของจินก็หายเข้าไปในร่างของคาซึยะ