Летам Вераніцы часта няма чым заняцца і яна дурэе, асабліва калі я Эміляй занятая. Дазволіла ёй учора глядзець што хоча і колькі хоча, толькі каб не ныла. А сёння ўся мая старонка на ютубе заваленая клубам Мікі Маўса і прапановамі абейжаць іх поновне. Усё, стаўлю пароль на комп.

З дзвюма дзяўчынкамі зусім мала атрымліваецца глядзець кіно. Нават традыцыйныя сямейныя кінасеансы ў пятніцы амаль зніклі. Але сёння мы будзем глядзець фільм "Барбара" Крыстыяна Петцольда. Нават з перапынкамі.
А пакуль муж з Веранікай у басейне, а я з Эміляй вяжу мышку, дагляджу "Blizna" Кесьлёўскага. Тыдзень назад пачала.

( Read more... )

Вось жа калі пашкадуеш, што  цябе няма ў Берліне!
Рэтраспектыва Бергмана. "Фільмы, як жыццё, і жыццё, як фільм"

Маё асабістае каханне да гэтага рэжысёра пачалося з "Сунічнай паляны".
Гэты фільм можна разбіраць на сцэны, кадры і цытаты. Галоўнае, не забыцца потым сабраць.


( Read more... )