варшаўскія справаздачы s2e3
Кавярня Пружна знаходзіцца на вуліцы Пружнай, у самым цэнтры былога гетта. У суседнім двары стаяў гітлер Мурыцыо Каттелана. Тут смачны каймаковы торт, добрае капучына і прыемныя госці. Сёння дзень узнагарод за цяжкую працу тры дні запар. Надзвычай смачны абед у рэстарацыі з крэатыўнай гішпаньскай кухняй, манікюр са ўсімі прыбамбасамі ў дарагім салоне і цяпер каймаковы торт.
Ёсць што адзначаць. Мне паднялі пенсію на сто злотых, я прадаў бутэльку самага дарагога віна ў рэстарацыі ды зарабіў за смену больш за сто еўра напіўкаў. Упэўнены, што справы ў вас ідуць не горш. Вы папросту ня любіце пра гэта распавядаць. Сьціпласць ваша ня ведае межаў. А нам несарамлівым хочацца каб усе ведалі! І па магчымасці радаваліся.
Нагадваю, што ў папярэдняй серыі мы пралі бялізну і пісалі падручнік для будучай школы кельнераў. Варта адзначыць, што першая частка падручніка была нечакана перакладзена на расейскую і дасяжна тут: http://inoblogs.livejournal.com/15042.html Кіеўскія ды маскоўскія сябры не валодаючыя беларускай маюць магчымасць пацікавіцца.
Але вернемся да нашых гасцей, якіх мы пакінулі калі яны ўжо атрымалі свае напоі і магчыма нават халодныя ці гарачыя закускі. Калі госці замаўляюць што-небудзь каб падзяліцца трэба падаць загадзя талеркі кожнаму, а таксама падаць да стравы лыжку з відэльцэм. Таму крышачку напружваюць вялікія кампаніі якія замаўляюць адну факаччу на пяцерых. Сервіроўка займе больш часу чым яны будуць есць. Але такія zasady. То бок правілы. Забіраць што-ўзгодна са стала варта толькі папярэдне папрасіў выбачэння і дазволу. Нават калі падаецца, што яно ім на стале сто годоў ужо не патрэбна. Пасля падачы галоўных страў, асабліва ў такіх выпадках калі стравы дарагія і могуць не пасаваць густу госця (стейкі, пікантныя салаты, рыба, морапрадукты) праз некаторы час варта падысці і пацікавіцца ці ўсё смакуе. Далей сочым як з’ядуць, і калі ўсе госці за аднім столікам скончылі есці можна, папярэдне папрасіў дазволу забраць усе талеркі адначасова. Безумоўна, талеркі якія госці адсоўваюць ад сябе, альбо ставяць на суседні столік можна забіраць не чакая пакуль скончаць есць усе астатнія. Пасля гэтага са стала прыбіраюцца спецыі, соусы і непатрэбныя прыборы. На стале застаецца апошняе шкло (філіжанка, кубак) нават пустое і сэрвэткі. Гэта дазваляе госцю не адчуваць сябе няёмка і не дазваляе другому кельнеру падумаць, што гэта новы госць чакае на меню, альбо на стравы. Менавіта цяпер варта прапанаваць дэсэры, каву ці гарбату. Калі нічога не патрэбна адыходзім і сачым здалёк. Прыкладна такая схема.
У выпадку сферычнага госця ў пустой рэстарацыі.
Як гэта адбываецца насамрэч глядзіце ў наступных серыях!
Ёсць што адзначаць. Мне паднялі пенсію на сто злотых, я прадаў бутэльку самага дарагога віна ў рэстарацыі ды зарабіў за смену больш за сто еўра напіўкаў. Упэўнены, што справы ў вас ідуць не горш. Вы папросту ня любіце пра гэта распавядаць. Сьціпласць ваша ня ведае межаў. А нам несарамлівым хочацца каб усе ведалі! І па магчымасці радаваліся.
Нагадваю, што ў папярэдняй серыі мы пралі бялізну і пісалі падручнік для будучай школы кельнераў. Варта адзначыць, што першая частка падручніка была нечакана перакладзена на расейскую і дасяжна тут: http://inoblogs.livejournal.com/15042.html Кіеўскія ды маскоўскія сябры не валодаючыя беларускай маюць магчымасць пацікавіцца.
Але вернемся да нашых гасцей, якіх мы пакінулі калі яны ўжо атрымалі свае напоі і магчыма нават халодныя ці гарачыя закускі. Калі госці замаўляюць што-небудзь каб падзяліцца трэба падаць загадзя талеркі кожнаму, а таксама падаць да стравы лыжку з відэльцэм. Таму крышачку напружваюць вялікія кампаніі якія замаўляюць адну факаччу на пяцерых. Сервіроўка займе больш часу чым яны будуць есць. Але такія zasady. То бок правілы. Забіраць што-ўзгодна са стала варта толькі папярэдне папрасіў выбачэння і дазволу. Нават калі падаецца, што яно ім на стале сто годоў ужо не патрэбна. Пасля падачы галоўных страў, асабліва ў такіх выпадках калі стравы дарагія і могуць не пасаваць густу госця (стейкі, пікантныя салаты, рыба, морапрадукты) праз некаторы час варта падысці і пацікавіцца ці ўсё смакуе. Далей сочым як з’ядуць, і калі ўсе госці за аднім столікам скончылі есці можна, папярэдне папрасіў дазволу забраць усе талеркі адначасова. Безумоўна, талеркі якія госці адсоўваюць ад сябе, альбо ставяць на суседні столік можна забіраць не чакая пакуль скончаць есць усе астатнія. Пасля гэтага са стала прыбіраюцца спецыі, соусы і непатрэбныя прыборы. На стале застаецца апошняе шкло (філіжанка, кубак) нават пустое і сэрвэткі. Гэта дазваляе госцю не адчуваць сябе няёмка і не дазваляе другому кельнеру падумаць, што гэта новы госць чакае на меню, альбо на стравы. Менавіта цяпер варта прапанаваць дэсэры, каву ці гарбату. Калі нічога не патрэбна адыходзім і сачым здалёк. Прыкладна такая схема.
У выпадку сферычнага госця ў пустой рэстарацыі.
Як гэта адбываецца насамрэч глядзіце ў наступных серыях!