варшаўскія справаздачы
вітаю, даражэнькія сябры!
піша вам пачынаючы кельнер з мяста Варшава.
ну так. мяне не выгналі ні на першы дзень, ні на другі.
рэстарацыя знаходзіцца ў самым цэнтры, на вуліцы Новы Свет.
кухня італійская ды турэцкая. гаспадар рэстарацыі - турак. размаўляе то на польскай то на ангельскай, таму часам цяжка зразумець.
выдалі мне кашулю ды фартух. ну і кінулі ў пекла. да кліентаў занадта не падпускалі. прынасіў меню ды прыбіраў.
але неяк выпадкова ў час запары абслужыў пару столікаў. то і мне напіўкаў (напіўкі - чаявые) перапала.
ну і добры хлопец Анжей за дапамогу напрыканцы змены падкінуў пару дых (дыха (слэнг) - дзесяць злотых).
(пакуль не забыў тут у крамах не кажуць сто грам сыра ці калбасы, а дзесяць сыра. такія нюансы)
на змене працуюць яшчэ бармвумэн Света і яе дачка Маша. яны з Украіны. Так што мовы ў галаве цалы час блытаюцца.
польская, ангельская, расейская, беларуская, украінская. на беларускую перахажу калі прытамлюся)
кельнеры якіх ужо бачыў даволі вясёлыя. узросту прыкладна маяго плюс мінус. тобок тут гэта такая нармалёвая праца.
Анжей напрыклад у яшчэ адной кнайпе працуе. ездіць на сваёй машыне.
на працы кормяць. ежа простая, але сытная. бульба з грыбамі. ці макароны з соўсам. часам можна выпіць сваёй гарбаткі. неяк так.
у рэстарацыі ёсць антрэсоля (другі паверх з двух бакоў залы) ды дол (падвал, дзе яшчэ две залі).
у галоўнай залі печ на дровах дзе гатуюць піццу ды грыль. таму часам бывае спякотна. але ўзімку нічога так.
узровень сэрвісу параўноваць з мінскім даволі складана. але калі нічога не змянілася з тых часоў, калі я бываў у такіх кавярнях у Мінску, то ў Варшаве значна лепей. мне так здаецца таму, што канкурэнцыя.
ну напрыклад, ты павінен паказаць гасцям месца, а потым пачакаць пакуль яны распрануцца. і толькі потым прынесці меню. пасля таго як падаш нейкую страву добрым тонам лічыцца праз пару хвілін падыйсці запытацца ці ўсё добра, ці што яшчэ патрэбна. калі замаўляюць ежу, то прыносіш адразу алею, соль, перац, Cacik (цацік - соус з йогурта у які пасечаны гурок, часнок ды аліўкавая алея) і хлебцы (забыў зараза як называюцца, такія хрусткія палкі) каб госці пахрумкалі пакуль чакаюць. такія справы.
я ў добрай фізічнай форме, шаноўнае спадарства. так, я быў у лекарні каб атрымаць санкніжку. пані лекар мяне аглядзела, памерала ціск, запыталася пра Беларусь. паведаміла, што магу працаваць. ногі вядома баляць, але гэта таму што лесвіцы. ікры аддаўна не трэнаваў. але пасля двух змен я хажу даволі добра.
чым зараз і скарыстаюся, бо аддаўна збіраўся наведаць этнаграфічны музей.
лаў ды піс вам у хату!
p.s. вось вам яшчэ тэматычнага добрага кіна http://www.kinopoisk.ru/film/585359/
піша вам пачынаючы кельнер з мяста Варшава.
ну так. мяне не выгналі ні на першы дзень, ні на другі.
рэстарацыя знаходзіцца ў самым цэнтры, на вуліцы Новы Свет.
кухня італійская ды турэцкая. гаспадар рэстарацыі - турак. размаўляе то на польскай то на ангельскай, таму часам цяжка зразумець.
выдалі мне кашулю ды фартух. ну і кінулі ў пекла. да кліентаў занадта не падпускалі. прынасіў меню ды прыбіраў.
але неяк выпадкова ў час запары абслужыў пару столікаў. то і мне напіўкаў (напіўкі - чаявые) перапала.
ну і добры хлопец Анжей за дапамогу напрыканцы змены падкінуў пару дых (дыха (слэнг) - дзесяць злотых).
(пакуль не забыў тут у крамах не кажуць сто грам сыра ці калбасы, а дзесяць сыра. такія нюансы)
на змене працуюць яшчэ бармвумэн Света і яе дачка Маша. яны з Украіны. Так што мовы ў галаве цалы час блытаюцца.
польская, ангельская, расейская, беларуская, украінская. на беларускую перахажу калі прытамлюся)
кельнеры якіх ужо бачыў даволі вясёлыя. узросту прыкладна маяго плюс мінус. тобок тут гэта такая нармалёвая праца.
Анжей напрыклад у яшчэ адной кнайпе працуе. ездіць на сваёй машыне.
на працы кормяць. ежа простая, але сытная. бульба з грыбамі. ці макароны з соўсам. часам можна выпіць сваёй гарбаткі. неяк так.
у рэстарацыі ёсць антрэсоля (другі паверх з двух бакоў залы) ды дол (падвал, дзе яшчэ две залі).
у галоўнай залі печ на дровах дзе гатуюць піццу ды грыль. таму часам бывае спякотна. але ўзімку нічога так.
узровень сэрвісу параўноваць з мінскім даволі складана. але калі нічога не змянілася з тых часоў, калі я бываў у такіх кавярнях у Мінску, то ў Варшаве значна лепей. мне так здаецца таму, што канкурэнцыя.
ну напрыклад, ты павінен паказаць гасцям месца, а потым пачакаць пакуль яны распрануцца. і толькі потым прынесці меню. пасля таго як падаш нейкую страву добрым тонам лічыцца праз пару хвілін падыйсці запытацца ці ўсё добра, ці што яшчэ патрэбна. калі замаўляюць ежу, то прыносіш адразу алею, соль, перац, Cacik (цацік - соус з йогурта у які пасечаны гурок, часнок ды аліўкавая алея) і хлебцы (забыў зараза як называюцца, такія хрусткія палкі) каб госці пахрумкалі пакуль чакаюць. такія справы.
я ў добрай фізічнай форме, шаноўнае спадарства. так, я быў у лекарні каб атрымаць санкніжку. пані лекар мяне аглядзела, памерала ціск, запыталася пра Беларусь. паведаміла, што магу працаваць. ногі вядома баляць, але гэта таму што лесвіцы. ікры аддаўна не трэнаваў. але пасля двух змен я хажу даволі добра.
чым зараз і скарыстаюся, бо аддаўна збіраўся наведаць этнаграфічны музей.
лаў ды піс вам у хату!
p.s. вось вам яшчэ тэматычнага добрага кіна http://www.kinopoisk.ru/film/585359/