Вобраз жыцьця, інтарэсы, кола стасункаў і нават эмацыйныя рэакцыі вызначаюцца звычкай, прывязанасьцю. Так склалася, што з падлеткавых гадоў мастацкая літаратура -- адна з маіх "фенек". Калі судзіць строга, то мая начытанасьць даволі паверхневая, і усё ж ( Read more... )

Часьцяком, вельмі часьцяком у мяне ўзьнікаюць суб’ектыўныя “прэтэнзіі” да сьвету літаратара. Нейкая ўплеценая стужачка, нейкі прысмак, якія не дазваляюць занесьці чалавека-пісьменьніка ў сьпіс улюбёных.

Сучасны рускі празаік Людміла Уліцкая - адзін з тых рэдкіх літаратараў, з творчасьцю якога я знаёмая досыць дэталёва. Чытаю яе з 16 гадоў, ( Read more... )

"Сур'ёзны інтарэс, сьмерць, сэкс,  ежа - усё вельмі сур'ёзна. Усё гэта - імкненьне выжыць, працягнуць існаваньне ў якасьці незалежнай формы, і ўсё гэта абсалютна сур'ёзна, але яно і абсурдна, бо мусць быць трансцендзіравана, перасягнута"
Да Лав Ананда "Настрой прасьветленасьці"

Анечка была отличницей с толстой косой, перекинутой через плечо; в её тетрадках последняя страница не отличалась от первой, особенно красивой и старательной. У Аси не было такого рвения к учению, что у Ани: французские глаголы, нескончаемые частоколы дат и красивые безделушки теорем влетали в одно её ухо, полуприкрытое пружинистыми беспорядочно- ( Read more... )

 Апошнія старонкі аповесьці "Нічые" Андрэя Федарэнкі, узнагароджанай сёлета "Залатой літарай", я  перачытвала разы чатыры. Было ў творы пра 1920 год, Слуцкі збройны чын, савецкія войскі... У кніжцы - бойкі, а ў галаве маёй тым часам Арэф'ева: "На хрена нам война..." Надакучыла пра вайну, думаю, начыталася ўжо ( Read more... )

Адзін чалавек так хваляваўся пры выглядзе ўласнага ценю, і яму так не падабаліся гукі яго крокаў, што ён цьвёрда вырашыў ад іх пазбавіцца.

Метадам, да якога ён прыйшоў, былі ўцёкі ад іх, і ён устаў і пабег, але кожны раз, як ён ставіў нагу на зямлю, чуліся гукі наступнага кроку, і цень бег зь ім побач.

Ён прыпісваў няўдачу таму, што бег ( Read more... )

Але я мела на ўвазе не тую радасць,

калі радуешся таму, што ў цябе ёсць нешта такое,

чаго ў іншых няма, а тую простую…

калі проста хочацца крычаць і бразгацець дзвярыма, нават

калі гэта непрыстойна…

Э. Портэр “Паліяна сталее”

Псыхатэрапія Германа Гесэ

Цяпер мне думаецца, што большасьць пісьменнікаў - хоць і таленавітыя, але  дысгарманічныя й закамлексаваныя суб’екты, у галовах якіх да халеры атрутных страхаў напладзілася.  Творчасьць Франца Кафкі, імем якога на радзіме сёньня ўпрыгожваюць цішоткі, запалкі і кубкі, можна прэзэнтаваць наступнай візытоўкай:

“ ( Read more... )

 
А ўва мне ўсё яшчэ жывы прыгожы і рамантычны міт 50-70-х. І я ўсё яшчэ дурнаватая максымалістка і мяне  торкае Керуак, сапраўдны амэрыканскі клясык альбо паспяховы бітнікаўскі графаман, сваяк эўрапейскага Дон-Кіхота, рускага Чацкага і яшчэ шмат каго. (Выходзіць, нічога новага бітнікі-гіпі-панкі не адкрылі)

Аказваецца, нават у перакладзе Керуак, ( Read more... )

 Не-дзень-народзінскае

-          Прабачце, але я не зразумела: падарунак на дзень ненараджэньня? Што гэта такое?

-          Падарунак, які табе дораць не на дзень нараджэньня, вядома… Значыць, так: трыста шэсьцьдзесят чатыры разы на год ты можаш атрымаць падарункі на дзень ненараджэньня…

Л. ( Read more... )