Дзень Перамогі
Вядома, што гледзячы на адзіную зорку Сонечнай сістэмы мы бачым зусім не Сонца, а тое месца ў нашым небе, дзе яно было 8 хвілін таму. Насамрэч Сонца ўжо 8 хвілін як схавалася за гарызонтам, але мы ўсё яшчэ бачым яго закат. Насамрэч мы бачым ня месяц, а тое месца начнога неба, дзе ён быў 2 секунды таму. Насамрэч многіх зорак ужо не існуе. Многія з іх ужо даўно патухлі, а мы бачым толькі тое, чым яны калісьці былі. Гледзячы ў неба, мы заўсёды бачым мінулае. Калі наша Сонца згасне, мы даведаемся пра гэта толькі праз 8 хвілін. Сонца не стане, але мы паспеем выкурыць па цэлай папіросе, перш чым зразумеем гэта. Затым свет пагрузіцца ў вечны змрок даўно згаслых зорак.
Колькі ж хвілін нам спатрэбіцца для таго, каб усвядоміць, што гледзячы ў мінулае і усхваляючы яго самыя змрочныя ідэялагемі, мы можам не заўважыць, як згасне наша Сонца? Як аднойчы пісаў Ніцшэ, калі доўга глядзець у бездань - бездань пачне ўзірацца ў цябе. И вас с праздником, товарищи!
Колькі ж хвілін нам спатрэбіцца для таго, каб усвядоміць, што гледзячы ў мінулае і усхваляючы яго самыя змрочныя ідэялагемі, мы можам не заўважыць, як згасне наша Сонца? Як аднойчы пісаў Ніцшэ, калі доўга глядзець у бездань - бездань пачне ўзірацца ў цябе. И вас с праздником, товарищи!
Click to view