По ходу дел и тел: поэт и кладбище....
Завтра (26 октября) день рождения беларуского поэта, которого еще предстоит открыть многим, но с одной из граней его творчества, знаком наверное каждый, принимая это написанное им двустишие, за плод народного творчества:
"СТОЮ НА АСФАЛЬТЕ У ЛЫЖИ ОБУТЫЙ!
ТО ЛЬ ЛЫЖИ НЕ ЕДУТЬ, ТО ЛЬ Я ****УТЫЙ!
Это - Анатоль Сыс.
Он похоронен на кладбище деревни Горошково в Речицкого района.
Его беларускоязычность, его вершы, его взгляд на жизнь, его неустроенность, его смерть на взлете творческих сил в 45 лет...
Предлагаю Вам одно из многих талантливейших произведений, стихотворение "Рай", написанное верлибхом.
Великолепное по звучанию и смыслу стихотворение о кладбище...
Рай
Самыя вясёлыя і галасістыя салаўі -
на вясковых могілках. Напэўна, таму,
што і днююць, і начуюць не ў гнёздах,
а ў душах маіх спрахлых дзядоў. Яны ж,
як сведчыць тутэйшы народ, былі
самымі жыццярадаснымі і жартаўлівымі
людзьмі на Палессі.
I бярозы тут самыя белыя...
Такія белыя, што ўначы здаюцца
прывідамі. Дзяды і
нават божышчы маіх дзядоў, як тварамі,
так і думамі, былі такімі ж светлымі.
I толькі жвір на вясковых могілках
калючы і цяжкі, калі прыходзіцца кідаць
свае тры жмені наўслед нябожчыку, як
самыя важныя словы, якія не паспеў
сказаць яму яшчэ ўчора.
Жыве старэнькая бабулька каля самых
могілак. Яна іх называе не інакш як
раем і ўсё часцей і часцей думае
пра яго. «Чаму?» - неяк запытаўся ў
яе. «Таму што ў пекле ўжо нажылася».
Помянем Поэта...