Мая першая калыханка
Калі па праўдзе то другая, але ў мінулы раз я пісаў на чужыя вершы, а тут цалкам самастойная праца
Стомленае сонца схавалася
Ў прыцемках за горы высокія.
Да людзей, што у ложкі паклаліся
Сон ідзе кацінымі крокамі.
Цені, пад лучынаю зорнаю,
Ноч снуе гадзіннікаў кроснамі.
Сон, ласкавым вуркатам, дзетачак
Запрашае ў казку дзівосную.
Дзе па воле ветра стракатага,
Па рацэ з бурштыннымі водамі,
Паплывеш у краіну фантазіі
На сустрэчу з новай прыгодаю.
Змрокам, нібы коўдрай, укрытыя,
Ад нягодаў цемрай схаваныя
Людзі сняць мясціны забытыя,
Дзе спяваюць мовай нязнанаю.
Адшукаеш скарбы чароўныя
Ў скрынях пад дубовымі векамі ,
Каршуном паймчышся між хмарамі
Ў свеце за сваімі павекамі
Дзе па воле ветра стракатага,
Па рацэ з бурштыннымі водамі,
Паплывеш у краіну фантазіі
На сустрэчу з новай прыгодаю.
Па-за маладою вясёлкаю,
Паміж гаманлівымі соснамі,
Між палёў з блакітнымі зёлкамі
Схована краіна дзівосная.
Б'юцца там крыніцы вязёлыя
Запаветнай поўныя ласкаю.
Дзетку зачакалася казачка.
Засынай хутчэй, мая ластаўка.
І па воле ветра стракатага
Па рацэ з бурштыннымі водамі
Паплывеш у краіну фантазіі
На сустрэчу з новай прыгодаю