Click to view
Ik ben het zat om altijd maar aardig te zijn. Om altijd mijn boosheid in te slikken. Het heeft me in het verleden teveel geïnteresseerd wat mensen van mij vonden. Ik ben erachter gekomen dat het me in bepaalde gevallen absoluut niet uitmaakt. Heb je het nu verbruid bij mij, dan heb je het ook echt verbruid.
Sinds ik eindredacteur ben geworden van ons geschiedenisblad heb ik wel geleerd dat mensen die te aardig zijn niet gerespecteerd worden. Meer dan een half jaar is weggegooid omdat een aantal mensen niet deed wat er gedaan moest worden. Eindelijk besloot ik dat het tijd was voor harde actie en niet mijn befaamde fluwelen aanpak. Nu zit ik in een eindredactie met twee vrienden van mij en zijn we puin aan het ruimen.
Natuurlijk krijgen we nú al het gezeik over ons heen. Wij hebben het gedaan, wij zijn de zondebokken. "Waar blijft die tyfus Argus?" "Waarom staan wij nog in de mailinglist?" De Argus KOMT er echt aan, ga dan naar de vergaderingen. Jullie staan nog in de mailinglist omdat jullie niet hebben afgemeld, stelletje klootviolen.
Bah, ik heb nu voor het eerst al een paar reacties gehad dat ik niet zo hard moet zijn. Ik ben dat niet gewend, maar ergens is het ook wel heerlijk om mensen tegen je in het harnas te jagen. Nee, ik ben het zat om altijd aardig te moeten zijn. Als jullie domme klootviolen zijn, dan zeg ik het gewoon.
Klootviolen. Klootviolen. Klootviolen. Klootviolen :D
En Geerte, wat heeft Joy Divison hier dan mee te maken? Helemaal niets, maar hier wordt een mens gelukkig van.