Pontian Satire
I saw it on http://www.pegas.gr and found it completely wonderful :)
A Pontian guy from Russia, Alexandros Soilemezidis, is satirizing Soviet realities. Don't ask for translation -- it is not possible, the poem will lose all its flavour!
Το αλφάβητο τη πάρτιας
Ο Λένιν που οργάνωσε σοβετικόν ζακόν-ι
Είσεν και Θεού δύναμην εκείνο τον καιρόν-ι.
Σιγά σιγά εμάζεψεν τοι τράνους τοι κλεφτάντας,
Νέα ζωή θα χτίζουμε, εποίνεν προπαγάνδας.
Όλa τα καλά έγραψεν, ντο είναι ση θρησκείαν,
Με τ’ άτα να παιζ τους φτωχούς ασ’ όλον τη Ρουσίαν.
Τα χώματα τοι χωρέτας, τα φάμπρικας τ’ εργάτας,
Κ’έπειτα έκλοσεν το πουζ: κολχόζα και μπριγκάντας.
Επέρεν κατ’τοι πλούσιους, τρανούς μικρούς εθέρτσεν,
Ολίγ’ π’επέμναν ζωντανοί εκείντς’πα εφοβέρτσεν.
Ολίγον εκυβέρνησεν, τ’ολον εφτά χρόνα,
Θανατικά εχτύπεσαν τ’εκείνου τα κωδώνα.
Τη πάρτιας το πρόγραμμα ποίος θα εφαρμόζει,
Που έμπεσε σο μέροσ’ατ κ’άλο γαϊδaριόσ-ι
Αυτός πρώτα εκλείδωσε τοι Κρέμλινη τα πόρτας
Εμπιστεμένον τ’εκείνου ο τσαλικάς ο Κόπας,
Ερχίνεσεν το ξύριμα: τ’εβρέϊσ, τοι κομμουνίστας,
Σο μέροσ’ ατουν έβαλεν ζούλικους, αφαιρίστας
Ν’ οραετε δυνατά σο γανατ να εσ φίλον
Ας σην Γρουζίαν έφερε όλον το σαρτ τον σκύλον
Με τ’εκείνον εδούλεψαν περίπου είκος χρόνα,
Και τη Ρουσίας το λαόν ντε φάϊσαν ’νε τα πόνα
Ο εις απ’ ατουνούς λιρτσός, άλος με τα ουσία,
Ο Λάβρεντης ετάλεβεν αμ ’άκουεν, κουσία!
Πόσον βλαβερόν έτονε και άτο η παρόντα,
Ασ ση καλούς κ’έξυπνους επίναν «βραγκ ναρόντα»
Το «βραγκ ναρόντα» είχανε ατήν καλόν πριμάνκαν,
Την μπόϊναν ερμάτοσαν και άπες ση Λουμπανκαν
Εσκότωναν, εξόριζαν’ πόσα άπρεπα δουλείας,
Ατείν έσαν που έπανε το αίμαν τη Ρουσίας
Οι άνθρωποι να μίλαναν’ τ’έναν τ’άλον φοβούσαν,
Οι προδότες εκέρδιζαν ‘όθεν ‘κες εφουκρούσαν.
Τα εκλόγας ντο είσανε εκείνα τα καιρούσ-ι,
Οι κόκκινοι εχώριζαν’ μόνον απ’ εκεινούσ-ι.
Ατά έσαν ιστορικά ως τα πενίντα τρία
Και τα δύο δρακόντικα εσέβαν’ σα τρυπία.
Άλο αήκα πρόσωπα να μη φυτρώνε πάλιν
Τη Ρουσίαν π’εγρίλεψαν’ο Μπέριας κ ’ο Στάλιν.
Πολά σύντομα έγραψα έσανε πολλά κ’ άλλο
Εκείνα τα πικρά καιρούς ας σο νουμ’ ξάϊ κ’ εβγάλω.
Το «άλφα» ετελείωσεν επήγαμε σο «βήτα»,
Ελάεν η πολιτική σον καιρόν τη Νικήτα,
Π’ ερχίνεσε σα έργα τα οικονομικά-ι,
Και έκλεισεν τα φύλακας για τα πολιτικά -ι.
Ατός έτονε άξιος ν’άφτοματον κερία,
Πρώτος ατός επρόσβαλλεν και τα δύο θερία.
Όσον ντο εκυβέρνησεν οχτώ, ενέα χρόνα,
Εξόν τα καλοσύνασατ’ κανάν κ’εφάϊσεν πόνα
Όνταν είχε διακοπές ση Αμπχαζίαν ήταν,
Κ’ας σην Μόσχαν η βουλή εξέγγεν τον Νικήταν.
Ενώθανε τα σούσλικα, εποίκανε παγίδαν,
Εχώρτσαν ’νέον πρόεδρον τον πασά Λεωνίδαν.
Με το Μπρέζνεφ εζήναμε συν εποχήν το «βήτα»
Που άρχισεν να συνεχίζ’ τα έργα τη Νικήτα.
Τον κόσμον έδωσε ζωή, την κύβερνηση χάλα,
Ση τράνους παρτκλεφτάντσ’ απάν εκρέμανεν’ μεντάλα.
Εδίναν’δωρ ’ασήν καζνάν με αρκετά αξίας,
Ατός, η κόρη κ’ο γαμπρόν επίναν’ αταξίας
Όλα ατά εγράφουσαν μυστικά σα χαρτία,
Κάθε χρόνον εσούμονεν ατούνους η σκοτεία.
Η κόρατ ας σην τρέλλαν’ατς έσπανεν η καρδία’τσ,
Σα ξένα κράτη επίνεν ζαβίφκαν τα μαλία’τσ.
Ετάπηνοσεν οι καζνά σα δεκαοχτώ χρόνα,
Και λυπηρά εχτύπεσαν τη Λιόνa τα κωδώνα.
Ατόνεν ενταφίασαν τεάμ με το πατσιότ-ι
Ο Λιόνας κ’ετον ζωντανός να έδινεν οτσιότ-ι
Το «βήτα» ετελείωσεν και πήγαμε σο «γάμμα»
Σ’ Αντρόποφ την κυβέρνησιν ελάεν η προγράμμα
Ατός έτον πειθαρχικός κ’ έτρωεν ξένα βούκας,
Κ’ άρχισε να πακλαεύ, όλα τα παρτχαπούγκας
Θα πάστρευω την πάρτιαν είπεν, ατ φσεχ μπαντίτοφ,
Ας σο κιφάλ ερχίνεσε πρώτα ας σον Ρασίντοφ.
Ας σ’ ολτς απές’ σην πάρτιαν είχεν τρανόν αξίαν,
Σ’ όλον το κράτος έβαλεν δυνατόν πειθαρχίαν.
Εκείνοι π’εζουκάκευαν πα ’σεύαν’ σο χορόν-ι,
Μερμίκα και λατάριζεν σ’εκείνον ’το καιρόν -ι.
Μέρος κ’έτον να κρύφκουτον ο κλέφτης κ’ο σακάσ-ι,
Όλτσ’ ατούν ετοπλάεψεν απές ’σα φυλακάσ-ι.
Του λόνταρους κ ’σάρευεν τ’ατούνου η δουλεία
Σιγά σιγά εδούλεψεν κ’ατόν ’νεν η μαφία.
Οι πάρτια βασίλεψεν εθόλοσεν κ’ο φέγγον,
Σον χρόνον απάν έλαξεν ατόνεν ο Τσερνένκον
Που είχεν και προβλήματα πολά με την υγείαν,
Κ’έτον καθόλου ικανός για τ’άηκον δουλείαν.
Άχλα βάχλα κυβέρνησεν ’κ ετέλεσεν και χρόνον
Ας ση παλιούς τοι σεκρετάρτς ατός επέμνεν μόνον.
Έρθεν καιρός να κυβερνούν οι νέοι βουλευτάδες,
Ας σο βλάστ’ έσυραν σο γαν, ολούς τοι γεροντάδες.
Οι δύο υποψήφιοι: Γκορμπατσόφ και Ρομάνοφ’τσ,
Ο Γκορμπατσόφ’τσ ενίκεσεν, είπεν ο Λουκιάνοφ’τσ.
Όμορφος, νέον παλικάρ, ευλόϊσανατ ’ον όλοι,
Ο Μιγαήλ’τσ ο Μέτσενις εκάτσεν σο πρεστόλ-ι.
Σο χάλαμαν ερχίνεσεν, Κα Γκε Μπε κ ’φοβέθεν,
Τη πάρτιας τ’αλφάβητον, πως φαίνετε ’τέλέθεν.
Καιρός εν να ευγαίνουμε ας σην τρομοκρατίαν,
Ση Ρουσίαν να χτίζομε κ’εμείς δημοκρατίαν.
Κυβέρνηση θα κλόθωμε εμείς χωρίς ραβδίν-ι,
Τον κόσμο θα γλυτώνομε απ’ατού σην οργήν-ι.
Ετέλεσαν ντο είχανε τη Λένιν’τ’ αγιασμόν-ι,
Επιδεύαν την πάρτιαν’και τον κομμουνισμόν-ι
Τα ζάρωτα τη πάρτιας εγώ όλα μαθάνω,
Με το ραβδί ντ’ εχτύγανε όλα πρέπ’να χαλάνω.
Ένοιξε και τα σύνορα ντο έσανε κλειστά-ι,
Καθένας όπου αγαπά όθεν κες θέλ’ να πάει,
Εθέλεσεν καλόν να φτάϊ, κ’όχι ανοησίαν,
Αφού σα χέρατ’ έπερεν όλεν την εξουσίαν.
Όνταν έτον σο Λονδίνο επήγεν και σο βέτσερ,
Τα μυαλάτ’ εγιάτρεψεν η Μαργαρήτα Τέτσερ.
Σα ερωτήσεις απαντά καλά σαν αφουκάτος,
Άξιος έτον να χαλάν αήκον τρανόν κράτος,
Όνταν εγένντον σκάνταλον εξεύεν νικητής-ι,
Εκρέμσεν την κυβέρνηση σα χέρ τη Μπαρίσ-ι
Με τον Μπαρίς ντο έσαν φιλ’ κ’ έδικνανε τη χώραν,
Τ’έναν τ’άλλο εβάσταναν’ και σην κακίν’ την ώραν.
Αφού όλα κατόρθωσεν, εγέντον ασκιτής-ι,
Ο Μιχαηλ’τς ηθοποιός τη Ρέϊγκαν μαθητής-ι.
1993 - 1995
A Pontian guy from Russia, Alexandros Soilemezidis, is satirizing Soviet realities. Don't ask for translation -- it is not possible, the poem will lose all its flavour!
Το αλφάβητο τη πάρτιας
Ο Λένιν που οργάνωσε σοβετικόν ζακόν-ι
Είσεν και Θεού δύναμην εκείνο τον καιρόν-ι.
Σιγά σιγά εμάζεψεν τοι τράνους τοι κλεφτάντας,
Νέα ζωή θα χτίζουμε, εποίνεν προπαγάνδας.
Όλa τα καλά έγραψεν, ντο είναι ση θρησκείαν,
Με τ’ άτα να παιζ τους φτωχούς ασ’ όλον τη Ρουσίαν.
Τα χώματα τοι χωρέτας, τα φάμπρικας τ’ εργάτας,
Κ’έπειτα έκλοσεν το πουζ: κολχόζα και μπριγκάντας.
Επέρεν κατ’τοι πλούσιους, τρανούς μικρούς εθέρτσεν,
Ολίγ’ π’επέμναν ζωντανοί εκείντς’πα εφοβέρτσεν.
Ολίγον εκυβέρνησεν, τ’ολον εφτά χρόνα,
Θανατικά εχτύπεσαν τ’εκείνου τα κωδώνα.
Τη πάρτιας το πρόγραμμα ποίος θα εφαρμόζει,
Που έμπεσε σο μέροσ’ατ κ’άλο γαϊδaριόσ-ι
Αυτός πρώτα εκλείδωσε τοι Κρέμλινη τα πόρτας
Εμπιστεμένον τ’εκείνου ο τσαλικάς ο Κόπας,
Ερχίνεσεν το ξύριμα: τ’εβρέϊσ, τοι κομμουνίστας,
Σο μέροσ’ ατουν έβαλεν ζούλικους, αφαιρίστας
Ν’ οραετε δυνατά σο γανατ να εσ φίλον
Ας σην Γρουζίαν έφερε όλον το σαρτ τον σκύλον
Με τ’εκείνον εδούλεψαν περίπου είκος χρόνα,
Και τη Ρουσίας το λαόν ντε φάϊσαν ’νε τα πόνα
Ο εις απ’ ατουνούς λιρτσός, άλος με τα ουσία,
Ο Λάβρεντης ετάλεβεν αμ ’άκουεν, κουσία!
Πόσον βλαβερόν έτονε και άτο η παρόντα,
Ασ ση καλούς κ’έξυπνους επίναν «βραγκ ναρόντα»
Το «βραγκ ναρόντα» είχανε ατήν καλόν πριμάνκαν,
Την μπόϊναν ερμάτοσαν και άπες ση Λουμπανκαν
Εσκότωναν, εξόριζαν’ πόσα άπρεπα δουλείας,
Ατείν έσαν που έπανε το αίμαν τη Ρουσίας
Οι άνθρωποι να μίλαναν’ τ’έναν τ’άλον φοβούσαν,
Οι προδότες εκέρδιζαν ‘όθεν ‘κες εφουκρούσαν.
Τα εκλόγας ντο είσανε εκείνα τα καιρούσ-ι,
Οι κόκκινοι εχώριζαν’ μόνον απ’ εκεινούσ-ι.
Ατά έσαν ιστορικά ως τα πενίντα τρία
Και τα δύο δρακόντικα εσέβαν’ σα τρυπία.
Άλο αήκα πρόσωπα να μη φυτρώνε πάλιν
Τη Ρουσίαν π’εγρίλεψαν’ο Μπέριας κ ’ο Στάλιν.
Πολά σύντομα έγραψα έσανε πολλά κ’ άλλο
Εκείνα τα πικρά καιρούς ας σο νουμ’ ξάϊ κ’ εβγάλω.
Το «άλφα» ετελείωσεν επήγαμε σο «βήτα»,
Ελάεν η πολιτική σον καιρόν τη Νικήτα,
Π’ ερχίνεσε σα έργα τα οικονομικά-ι,
Και έκλεισεν τα φύλακας για τα πολιτικά -ι.
Ατός έτονε άξιος ν’άφτοματον κερία,
Πρώτος ατός επρόσβαλλεν και τα δύο θερία.
Όσον ντο εκυβέρνησεν οχτώ, ενέα χρόνα,
Εξόν τα καλοσύνασατ’ κανάν κ’εφάϊσεν πόνα
Όνταν είχε διακοπές ση Αμπχαζίαν ήταν,
Κ’ας σην Μόσχαν η βουλή εξέγγεν τον Νικήταν.
Ενώθανε τα σούσλικα, εποίκανε παγίδαν,
Εχώρτσαν ’νέον πρόεδρον τον πασά Λεωνίδαν.
Με το Μπρέζνεφ εζήναμε συν εποχήν το «βήτα»
Που άρχισεν να συνεχίζ’ τα έργα τη Νικήτα.
Τον κόσμον έδωσε ζωή, την κύβερνηση χάλα,
Ση τράνους παρτκλεφτάντσ’ απάν εκρέμανεν’ μεντάλα.
Εδίναν’δωρ ’ασήν καζνάν με αρκετά αξίας,
Ατός, η κόρη κ’ο γαμπρόν επίναν’ αταξίας
Όλα ατά εγράφουσαν μυστικά σα χαρτία,
Κάθε χρόνον εσούμονεν ατούνους η σκοτεία.
Η κόρατ ας σην τρέλλαν’ατς έσπανεν η καρδία’τσ,
Σα ξένα κράτη επίνεν ζαβίφκαν τα μαλία’τσ.
Ετάπηνοσεν οι καζνά σα δεκαοχτώ χρόνα,
Και λυπηρά εχτύπεσαν τη Λιόνa τα κωδώνα.
Ατόνεν ενταφίασαν τεάμ με το πατσιότ-ι
Ο Λιόνας κ’ετον ζωντανός να έδινεν οτσιότ-ι
Το «βήτα» ετελείωσεν και πήγαμε σο «γάμμα»
Σ’ Αντρόποφ την κυβέρνησιν ελάεν η προγράμμα
Ατός έτον πειθαρχικός κ’ έτρωεν ξένα βούκας,
Κ’ άρχισε να πακλαεύ, όλα τα παρτχαπούγκας
Θα πάστρευω την πάρτιαν είπεν, ατ φσεχ μπαντίτοφ,
Ας σο κιφάλ ερχίνεσε πρώτα ας σον Ρασίντοφ.
Ας σ’ ολτς απές’ σην πάρτιαν είχεν τρανόν αξίαν,
Σ’ όλον το κράτος έβαλεν δυνατόν πειθαρχίαν.
Εκείνοι π’εζουκάκευαν πα ’σεύαν’ σο χορόν-ι,
Μερμίκα και λατάριζεν σ’εκείνον ’το καιρόν -ι.
Μέρος κ’έτον να κρύφκουτον ο κλέφτης κ’ο σακάσ-ι,
Όλτσ’ ατούν ετοπλάεψεν απές ’σα φυλακάσ-ι.
Του λόνταρους κ ’σάρευεν τ’ατούνου η δουλεία
Σιγά σιγά εδούλεψεν κ’ατόν ’νεν η μαφία.
Οι πάρτια βασίλεψεν εθόλοσεν κ’ο φέγγον,
Σον χρόνον απάν έλαξεν ατόνεν ο Τσερνένκον
Που είχεν και προβλήματα πολά με την υγείαν,
Κ’έτον καθόλου ικανός για τ’άηκον δουλείαν.
Άχλα βάχλα κυβέρνησεν ’κ ετέλεσεν και χρόνον
Ας ση παλιούς τοι σεκρετάρτς ατός επέμνεν μόνον.
Έρθεν καιρός να κυβερνούν οι νέοι βουλευτάδες,
Ας σο βλάστ’ έσυραν σο γαν, ολούς τοι γεροντάδες.
Οι δύο υποψήφιοι: Γκορμπατσόφ και Ρομάνοφ’τσ,
Ο Γκορμπατσόφ’τσ ενίκεσεν, είπεν ο Λουκιάνοφ’τσ.
Όμορφος, νέον παλικάρ, ευλόϊσανατ ’ον όλοι,
Ο Μιγαήλ’τσ ο Μέτσενις εκάτσεν σο πρεστόλ-ι.
Σο χάλαμαν ερχίνεσεν, Κα Γκε Μπε κ ’φοβέθεν,
Τη πάρτιας τ’αλφάβητον, πως φαίνετε ’τέλέθεν.
Καιρός εν να ευγαίνουμε ας σην τρομοκρατίαν,
Ση Ρουσίαν να χτίζομε κ’εμείς δημοκρατίαν.
Κυβέρνηση θα κλόθωμε εμείς χωρίς ραβδίν-ι,
Τον κόσμο θα γλυτώνομε απ’ατού σην οργήν-ι.
Ετέλεσαν ντο είχανε τη Λένιν’τ’ αγιασμόν-ι,
Επιδεύαν την πάρτιαν’και τον κομμουνισμόν-ι
Τα ζάρωτα τη πάρτιας εγώ όλα μαθάνω,
Με το ραβδί ντ’ εχτύγανε όλα πρέπ’να χαλάνω.
Ένοιξε και τα σύνορα ντο έσανε κλειστά-ι,
Καθένας όπου αγαπά όθεν κες θέλ’ να πάει,
Εθέλεσεν καλόν να φτάϊ, κ’όχι ανοησίαν,
Αφού σα χέρατ’ έπερεν όλεν την εξουσίαν.
Όνταν έτον σο Λονδίνο επήγεν και σο βέτσερ,
Τα μυαλάτ’ εγιάτρεψεν η Μαργαρήτα Τέτσερ.
Σα ερωτήσεις απαντά καλά σαν αφουκάτος,
Άξιος έτον να χαλάν αήκον τρανόν κράτος,
Όνταν εγένντον σκάνταλον εξεύεν νικητής-ι,
Εκρέμσεν την κυβέρνηση σα χέρ τη Μπαρίσ-ι
Με τον Μπαρίς ντο έσαν φιλ’ κ’ έδικνανε τη χώραν,
Τ’έναν τ’άλλο εβάσταναν’ και σην κακίν’ την ώραν.
Αφού όλα κατόρθωσεν, εγέντον ασκιτής-ι,
Ο Μιχαηλ’τς ηθοποιός τη Ρέϊγκαν μαθητής-ι.
1993 - 1995