[Fic Trans TH] KHR - The Taming of the Shrew 1/? [D18][ISRAFIL]

Jul 10, 2010 16:58

ต่อไปนี้จะเป็นสัตว์ทะเลน้ำลึก ดำน้ำ บุ๋ง บุ๋ง บุ๋ง บุ๋ง ♪

=========================================
The Taming of the Shrew  1/?
by 榎崎ゆたか(ISRAFIL)
=========================================

うんざりしていたのは確かだったのだ。
เป็นธรรมดาที่จะรู้สึกเบื่อหน่าย

マフィアのボスといったってドンパチばかりしてているわけじゃない。
おまけにトップともなれば、
着飾って社交場に出て趣味でもないおべんちゃらに舌を弾ませるも仕事なら、
ケツで椅子を磨きながらいつまでもなくならない書類の山と向き合うのも大事な仕事だ。
表裏で手広く商売をしているならなおさら。
พูดถึงบอสมาเฟียแล้วเนี่ย ไม่ได้มีแต่เรื่องดงปืนห่ากระสุนหรอกนะ
ยิ่งกว่านั้นสำหรับคนที่เป็นท็อปแล้วล่ะก็
ถ้านับการแต่งตัวออกไปสังสรรค์กับการตวัดลิ้นเยินยอกันทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรจริงจังเป็นงาน
การเอาก้นขัดเก้าอี้ไปพร้อมกับเผชิญหน้ากับกองภูเขาเอกสารแบบไม่จบไม่สิ้นก็จัดว่าเป็นงานเหมือนกัน
ยิ่งธุรกิจใหญ่โตเท่าไหร่ก็ยิ่งต้องทำทั้งสองด้านให้มากเท่านั้น

しかしそれにしたって今回は嫌がらせだろうというくらいの案件の数だった。
何日目かを過ぎるといい加減、自分がロボットにでもなったかのような擦り切れた気分で、
変化がほしくて、しまいには誰でもいいから襲撃に来てくれないかななんてあらぬ妄想まで、
書類をめくる間にはしてしまったりもする。
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ คราวนี้ปริมาณของไอ้เรื่องที่ว่ามานี่แหละที่เป็นปัญหา
ไม่รู้แล้วว่าเวลาผ่านไปกี่วัน เหนื่อยจนรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกลายเป็นหุ่นยนต์ไปแล้วรึเปล่านะ
อยากได้ความเปลี่ยนแปลงถึงขนาดคิดเรื่องบ้า ๆ อย่างขอให้ใครก็ได้มาโจมตีให้มันจบ ๆ ไปซะที
แล้วระหว่างที่ฉีกเอกสารให้เป็นชิ้น ๆ ก็จัดการให้มันเสร็จ ๆ ไปพร้อมกันเลย

飽くまで妄想、だ。
จินตนาการเพ้อเจ้อสุด ๆ

本気じゃなかった。
ไม่ได้คิดจะทำจริง ๆ นะ

けれどときにはマフィアの神様も手のこんだいたずらをしたりする。
扉が聞いたのは年後もまだ早い時間。
แต่บางครั้งพระเจ้าของมาเฟียก็วางแผนเล่นตลก
ตอนที่ได้ยินเสียงประตู ก็ยังรู้สึกว่าเร็วกว่าเวลาไปตั้งหลายปี

雲雀が入ってきたとき、
一瞬ディーノはそれが幻だと思ってしまった。そんなことがあるはずはないのに。
จังหวะที่ฮิบาริเดินเข้ามา
ตอนนั้นเองดีโน่ก็คิดไปว่าเห็นภาพลวงตาซะแล้ว เรื่องแบบนั้นจะเป็นเรื่องจริงไปได้ยังไง

踏み入ってきた雲雀は、いつもどおりの黒一色の装いだった。
まなざしは凛として、研ぎ澄まなされた線はふれれば切れそうなほどの鋭さだ。
彼自身は音もたてず
空気さえ動かないかのうやく扉がバタンと音をたてて。
ฮิบาริที่เยื้องย่างเข้ามานั้นมักจะแต่งกายด้วยสีดำสีเดียวอยู่เสมอ
ดูเยือกเย็นแล้วยังมีความคมที่เหมือนลวดที่ถูกปั่นจนราวกับจะบาดได้เมื่อไปแตะต้อง
ตัวเขาไม่ส่งเสียง บรรยากาศสงบนิ่งไม่ขยับเขยื้อน แล้วประตูก็ส่งเสียงปิดดังโครม

「…・・・!恭弥っ?」
「…・・・!เคียวยะ?」

驚いて、ディーノは声をあげた。椅子を蹴って立ち上がった。
ดีโน่พูดเสียงดังด้วยความตกใจ เขาเตะเก้าอี้แล้วลุกขึ้นยืน

「どうしてこんあことに」
「ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่」

「やあ、ディーノ」
「ไง ดีโน่」

歩き方のさえ姿勢のよさをうかがわせて、デスクの前までやって来る。
เขาเดินมาหาด้วยท่วงท่าชำนิชำนาญจนถึงหน้าโต๊ะทำงาน

「こんなも何も、あなたの家だよ」
「จะที่นี่ที่ไหน ก็บ้านของคุณนี่」

雲雀は相変わらずの涼しい表情だった。
確かに気まぐれで神出鬼没な青年た。前触れもなく現れるのだって1度や2度じゃない
ฮิบาริยังมีสีหน้าเมินเฉยไม่เปลี่ยนแปลง
นับเป็นชายหนุ่มที่นึกจะโผล่ก็โผล่มาตามใจชอบอย่างแท้จริง การที่เขามาปรากฏตัวโดยไม่บอกกล่าวกันก่อนไม่ได้มีแค่ครั้งหรือสองครั้ง

そこまで考えて。
คิดถึงตรงนั้น

間抜けな自分に気づいた。一拍を空けて、どくりと感情が波打った。
黒鹿な。恭弥が目の前にいるんじゃないか。待ちの待った変化だった。いや、退屈などしていなくたって。
大股の2歩でデスクを回り身体じゅうで、ディーノは雲雀を泡きしめていt。
理由なっていらなかった。
ก็รู้สึกตัวว่าตัวเองงี่เง่า เผลอแว้บเดียวใจก็วิ่งไปเองแล้ว
黒鹿な。เคียวยะก็มาอยู่ตรงหน้านี่แล้วไม่ใช่รึไง ความเปลี่ยนแปลงที่เฝ้ารอ ไม่สิ ต่อให้ไม่ได้เบื่ออยู่ก็เถอะ
ด้วย 2 ก้าวยาว ๆ ผ่านโต๊ะที่อยู่ระหว่างร่างทั้งสอง ดีโน่ก็แนบตัวเองเข้ากับฮิบาริ
เหตุผลอะไรก็ไม่ต้องการอีกแล้ว

「恭弥」
「เคียวยะ」

何度抱いても飽きることなんてない。そのたび新鮮な感動に満ちあふれさせていくれる存在だった。
ไม่ว่าจะกอดซักกี่ครั้งก็ไม่เคยพอ เวลาแบบนั้นแหละที่ทำให้ความรู้สึกใหม่ ๆ เต็มตื้นขึ้นมา ????????? (ตัวตนอะไรหว่า)

ใครแปลได้บอกเค้าที ( ;´Д`)

israfil, thai, khr, fiction translation

Next post
Up