Для тых хто ў бронецягніку не ведае: фотаграфаванне на розны хлам рэтрафоцікі ё
ломаграфія ў шырокім сэнсе:) Модна гэта было недзе ў 2009-11 гг. Зараз ламографнічаюць толькі асобныя слоўпокі хіпстары, ну і я:)
Першым маім героем будзе фотаапарат Вилия-Авто.
Вилия-Авто (Мінскага механічнага завода ім. С.І. Вавілава) дасталася мне ад бацькі. У
вікіпедыі напісана, што гэтыя фоцікі вырабляліся да 1985 г., але мой экзэмпляр па пашпарту зроблены 17.07.1986. Характарыстыкі: фокусная адлегласць 40, вытрымкі ад 1/30 да 1/250, дыяфрагма ад 4 да 16,
праграмны аўтамат які працуе без батарэек(!), 256 колераў і палефанія.
1. 2010 год. Крутыя віцебскія мальцы ламанулі на забітай "шасцёрцы" ў Езярышча з начоўкай. Так я стаў мужчынам ламографамХD
2. Беларуская поўнач. Возера Езярышча (масла Маслянішча)
3. Забыўшыся на фоцік з напалову адшчоўканай плёнкай больш чым на год, выпадкова натрапіў на яго ў шафе. Прыйшлося спешна дабіваць плёнку, таму фотаў усё на свеце: качак у парку Чыгуначнікаў
4. Лесапарк Юр'евую гору
5. Вулачкі горада
6. Часам заносіла далёка: Палац Грабніцкіх у мястэчку Обаль Шумілінскага р-на
7. Кадр за кадрам (р. Віцьба)
8. Плёнка за плёнкай (касцёл св. Варвары)
9. На плёнцы захоўваліся розныя цікавосткі (грандканьён на Дзвіне)
10. Беларускі трэш
11. Галоўныя выбітнасці роднага гораду
12. І канешне баянныя паштовачныя відарысы
На гэтым пакуль што ўсё, але працяг будзе. У наступнай серыі: кашэрная ламаграфічная Смена 8м!