Cabo Verde
Vorig weekend zat ik bij mijn ouders achter de PC te werken aan school. Mijn vader zit een krantje te lezen op de bank. En mijn moeder staat met een gloeiend gezicht een berg wasgoed weg te strijken. En natuurlijk staat er zoals altijd een muziekje op. De Kaapverdiaanse Cesaria Evora, over het algemeen beter bekend als La Diva Aux Pieds Nud en voor mij specifiek bekend als tante Cize, zingt een prachtig melancholisch nummer over heimwee.
Ik werd overspoeld door gevoelens van heimwee, spanning en blijheid wat uiteindelijk resulteerde in een huilbui. Ik realiseerde me nu pas hoe erg ik Kaapverdie heb gemist. Het drong nu pas tot me door hoe sterk mijn band is met het land waar mijn ouders geboren zijn. Zoveel sterker dan de band ik die heb met het land waar ik in ben geboren. Ik voelde nu pas de heimwee naar het prachtige kleine Sao Vicente en mijn familie die ik al zes jaar niet heb gezien. En nu weet ik zeker dat ik deze stap moet nemen. Ik weet nu zeker dat ik een goede beslissing heb genomen om toch naar Kaapverdie te gaan. Dankzij tante Cize
Afgelopen maandag liepen Ana, Cynthia en ik de GGD binnen. We hadden om 13.00 uur een afspraak. Om gevaccineerd te worden. We werden platgespoten, maar het was voor een goed doel. Ik weet nu namelijk zeker dat ik daar op de Kaapverdische Eilanden geen buiktyfus, hepatitus A, hepatitus B of gele koorts krijg. Ik zou ook nog een vaccinatie tegen TBC moeten krijgen, maar die beschermt maar voor 60%. Wat wil zeggen dat je nog steeds TBC kunt krijgen, maar dat de symptomen minder erg zijn. Ik zou deze vaccinatie wel genomen hebben, maar het nadeel van deze vaccinatie is dat ik dan nooit meer een Mantoux-test kan doen (TBC-test). En dit is voor mij wel belangrijk aangezien ik door het gedoe met mijn longen veel vatbaarder ben voor ziektes als TBC. Dus ze hebben dan maar zo'n test bij me gedaan. Je krijgt wat spul ingejecteerd en als je drie dagen later uitslag op je arm hebt, heb je TBC. Nou, gelukkig ziet mijn arm er nog goed uit.
Op diezelfde dag hebben we ook onze tickets geboekt. We staan nu echt ingeboekt en over enkele dagen krijg ik de tickets opgestuurd. Het was zo leuk om te horen wat ons vluchtschema was:
Op donderdag 15 maart stijgt het vliegtuig om 19.05 uur op vanuit Schiphol Amsterdam. Om 20.55 uur landen we in Lissabon, Portugal. Dan hebben we om 21.50 uur weer een vliegtuig en deze landt om 00.45 uur op Sal. Het wachten op de volgende vlucht gaat best lang duren want pas om 09.05 hebben we het vliegtuig naar de eindbestemming Sao Vicente waar we om 09.55 uur aankomen. Inmiddels is het dan 16 maart. En ik vind de landing op Sao Vicente het mooiste cadeautje wat ik me ooit heb kunnen wensen.
Nog maar 43 dagen...