(no subject)
Мне цяжка растлумачыць больш паспяховым і мэтанакіраваным сябрам, чаму я ніяк не змяню працу, заробак з якой мяне шмат у чым абмяжоўвае. Але сама не магу зразумець, як мужчына ў 28 год працуе за 200 баксаў і не плануе нічога змяняць ("мне хапае на ежу"). І гэта не творчая праца. Вядома ж, грошы не галоўнае, але калі іх адсутнасць пазбаўляе мінімальнага патрэбнага камфорта, не дазваляе дарыць дарагім людзям падарункі, вандраваць, куды кліча мроя, харчавацца з карысцю для цела, развівацца - з гэтым дакладна трэба нешта рабіць. Можна жыць і без паперак, але ў горадзе - не, ці можа гэта я не ўмею?
Posted via m.livejournal.com.
Posted via m.livejournal.com.