Vojoj, kiujn ni ne elektas
De tempo al tempo mi aŭdas de konataj aŭ nekonataj personoj sentencon: "Dum vivo oni devas provi ĉion!" Virinoj, dirante tion, kutime koketeme ridetas. Verdire ĉi-frazo plaĉas al mi ne pli ol dentdoloro. Nepre aperas dezirego doni aldonajn demandojn. Ĉu vere oni devas provi ĉion? Ĉu vi certas, ke iuj aferoj plaĉus al vi? Ĉu vi dezirus travivi malsaton, kiam hejme mankas ion manĝebla sed ne pro zorgo pri la figuro? Aŭ verŝajne vi dezirus vojaĝi perpiede per dezerto, havante akvon nur por unu tago kaj sen firma espero trovi ĝin morgaŭ? Aŭ verŝajne vi dezirus esti inter astronaŭtoj de Apollo-XIII, kiam ĝi flugas al Luno? Ĉu eble vi dezirus partopreni atakon per bajonetoj kontraŭ maŝinononpafiloj? Ĉu?
Mi bone komprenas, ke la personoj opinias aĵojn iomete decajn sed nepre agrablajn. Iam mi donas miajn demandojn por observi kiel ŝanĝas vizaĝo de konversacianto. Tre interesa spektaĵo.
Mi bone komprenas, ke la personoj opinias aĵojn iomete decajn sed nepre agrablajn. Iam mi donas miajn demandojn por observi kiel ŝanĝas vizaĝo de konversacianto. Tre interesa spektaĵo.