Luxemburg 2006
Maandag 31 juli ging ik met mijn vader naar Steinheim, een gehuchtje vlakbij Echternach in Luxemburg.
In de tuin van het hotel hing een opgezette vogel. Bad idea. Het dier zag er niet zo smakelijk meer uit. Dat was dan ook wel zo’n beetje het enige wat op het hotel aan te merken viel :)
In Echternach was een mooi verlicht kerkje om met sluitertijden te klieren.
De volgende morgen gingen we kanoen. Helaas waren de kano’s op. We moesten de volgende morgen maar om 10 uur terugkomen, dan zouden er nog kano’s zijn en hoefden we ook niet te reserveren.
Dus gingen we maar wandelen. Ziehier mijn vader die door de Wolfsschlucht huppelt.
Wie o wie zou dit zijn?
Een glibberig en stijl trappetje naar een uitkijkpunt naast het hoofdpad.
Maar het uitzicht mocht er dan ook wezen.
Eigenlijk was het daar allemaal best wel diep.
Bewijs van het niet bestaan van God. (Zie ook Babel fish.)
Het bewijsmateriaal stapelt zich op.
Het was een mooie wandeling, had ik dat al gezegd?
Met zo af ‘n toe behoorlijk vreemde rotsblokken.
Halverwege de wandeling werd het lastig. We moesten naar Berdorf.
Hier sta ik bovenop de Perekop. Let op het trappetje.
En kijk ik neer op een weg waar we de volgende dag nog over gefietst hebben.
Dit is vanaf het ontzettend steile trappetje. Er langs omhoog klauteren ging wel, maar omlaag bleek het begrip “hoogtevrees” toch niet helemaal onbekend voor ondergetekende. Niet alleen hoogtevrees, ook dieptevrees: De zon was best wel ver weg.
Pappie was ook best ver weg.
Maar ik ben levend beneden aangekomen!
En toen weer terug omhoog.
Dit is vlak voordat we verdwaalden.
De volgende dag gingen we kanoen. Althans, dat was de bedoeling. Toen we om 10u15 bij de kano-verhuur-plaats aankwamen stonden er alleen 2 mensen die zelf ook kano’s wilden... Ze hadden zelfs gereserveerd om 10 uur. Na een half uur wachten bleek dat de verhuurders de vorige avond een bedrijfsfeestje hadden en “ongeveer een uur” later begonnen. De mensen van hetzelfde bedrijf die 200m verder fietsen verhuurden vonden het niet eens nodig om een briefje op te hangen dat er later begonnen werd. Om 11 uur zijn we uiteindelijk weg gegaan, hoewel de verhuurders net aankwamen: Dit soort lui financieren we niet.
Dus gingen we maar fietsen. Sportief zijn kan soms best fijn zijn. Net als de pannekoek met ijs ervoor.
Pa op de fiets, ik stram in de houding voor de zelfontspanner.
Mijn vader is al bijna 60, dus het is ’m vergeven dat ‘ie hier loopt. Met de auto deden we over deze eindeloze helling zo’n 5 a 10 minuten. Maar dat was omlaag, en wij fietsten ’m omhoog. Maar gelukkig kwam daarna een mooie afdaling. Toch jammer dat afdalingen altijd weer zo snel voorbij zijn ;-/ Ook wel ‘n klein beetje jammer was dat we zowel bij het wandelen als bij het fietsen de helft van de tijd regen hadden.
Hmmm.
Op de terugweg naar huis de volgende dag hebben we in Beaufort nog een kasteel bezocht.
Wat er niet helemaal meer uitzag zoals het ooit bedoeld was.
Het was namelijk een klein beetje kapot.
Om precies te zijn, het was een ruïne.
De bedden van destijds waren nog wel heel. En niet zo heel erg comfortabel, voor diegenen die iets te vertellen hadden aan de overheid. En zie ik daarboven nou een idee voor Bal du Masque?
Het was in ieder geval een geslaagde vakantie :)
In de tuin van het hotel hing een opgezette vogel. Bad idea. Het dier zag er niet zo smakelijk meer uit. Dat was dan ook wel zo’n beetje het enige wat op het hotel aan te merken viel :)
In Echternach was een mooi verlicht kerkje om met sluitertijden te klieren.
De volgende morgen gingen we kanoen. Helaas waren de kano’s op. We moesten de volgende morgen maar om 10 uur terugkomen, dan zouden er nog kano’s zijn en hoefden we ook niet te reserveren.
Dus gingen we maar wandelen. Ziehier mijn vader die door de Wolfsschlucht huppelt.
Wie o wie zou dit zijn?
Een glibberig en stijl trappetje naar een uitkijkpunt naast het hoofdpad.
Maar het uitzicht mocht er dan ook wezen.
Eigenlijk was het daar allemaal best wel diep.
Bewijs van het niet bestaan van God. (Zie ook Babel fish.)
Het bewijsmateriaal stapelt zich op.
Het was een mooie wandeling, had ik dat al gezegd?
Met zo af ‘n toe behoorlijk vreemde rotsblokken.
Halverwege de wandeling werd het lastig. We moesten naar Berdorf.
Hier sta ik bovenop de Perekop. Let op het trappetje.
En kijk ik neer op een weg waar we de volgende dag nog over gefietst hebben.
Dit is vanaf het ontzettend steile trappetje. Er langs omhoog klauteren ging wel, maar omlaag bleek het begrip “hoogtevrees” toch niet helemaal onbekend voor ondergetekende. Niet alleen hoogtevrees, ook dieptevrees: De zon was best wel ver weg.
Pappie was ook best ver weg.
Maar ik ben levend beneden aangekomen!
En toen weer terug omhoog.
Dit is vlak voordat we verdwaalden.
De volgende dag gingen we kanoen. Althans, dat was de bedoeling. Toen we om 10u15 bij de kano-verhuur-plaats aankwamen stonden er alleen 2 mensen die zelf ook kano’s wilden... Ze hadden zelfs gereserveerd om 10 uur. Na een half uur wachten bleek dat de verhuurders de vorige avond een bedrijfsfeestje hadden en “ongeveer een uur” later begonnen. De mensen van hetzelfde bedrijf die 200m verder fietsen verhuurden vonden het niet eens nodig om een briefje op te hangen dat er later begonnen werd. Om 11 uur zijn we uiteindelijk weg gegaan, hoewel de verhuurders net aankwamen: Dit soort lui financieren we niet.
Dus gingen we maar fietsen. Sportief zijn kan soms best fijn zijn. Net als de pannekoek met ijs ervoor.
Pa op de fiets, ik stram in de houding voor de zelfontspanner.
Mijn vader is al bijna 60, dus het is ’m vergeven dat ‘ie hier loopt. Met de auto deden we over deze eindeloze helling zo’n 5 a 10 minuten. Maar dat was omlaag, en wij fietsten ’m omhoog. Maar gelukkig kwam daarna een mooie afdaling. Toch jammer dat afdalingen altijd weer zo snel voorbij zijn ;-/ Ook wel ‘n klein beetje jammer was dat we zowel bij het wandelen als bij het fietsen de helft van de tijd regen hadden.
Hmmm.
Op de terugweg naar huis de volgende dag hebben we in Beaufort nog een kasteel bezocht.
Wat er niet helemaal meer uitzag zoals het ooit bedoeld was.
Het was namelijk een klein beetje kapot.
Om precies te zijn, het was een ruïne.
De bedden van destijds waren nog wel heel. En niet zo heel erg comfortabel, voor diegenen die iets te vertellen hadden aan de overheid. En zie ik daarboven nou een idee voor Bal du Masque?
Het was in ieder geval een geslaagde vakantie :)