"Ні кроку назад": солидарность образованием - польский вклад в будущее Беларуси
По сетям и блогам нарастает перекличка к 4 августа - Международный день солидарности с гражданским обществом Беларуси. Если вы еще не, то пора. Тут - http://by.soli-day.org/node/8 - о том, что можно сделать.
За последние годы безусловными лидерами поддержки я бы назвал польских граждан, их неправительственные организации, масс-медиа, арт-сообщество, университеты. На одни только стипендиальные программы для студентов из польского бюджета тратится порядка полутора миллионов евро ежегодно. Благодаря им молодые беларуские интеллектуалы и активисты могут получить высшее образование, не рискуя оказаться исключенными из вуза за участие в протестных действиях у себя на родине (в Варшавском, Краковском и др., университетах есть специальные наборы для бежавших и репрессированных из РБ). Поэт и музыкант Vinsent - один из таких людей (см. интервью с ним).
Vinsent - Ni kroku nazad
.
Мне так халодна ў гэтым Горадзе Сонца,
Сьлёзы неба на твары, скамянелыя вусны.
Натуральнае кола, вядома, гэта бясконца,
Разумеючы густы, я дарую спакусы.
Словы... многа словаў ды цыгарэтнага дыму,
І цяперака дома, нібы ў гасьцях,
Пакуль гіены шчасьця шукаюць на беразе Крыму,
Я шукаю гадзінамі адзіны правільны шлях.
Я шукаю адказ, адкуль падман і здрада,
Я шукаю адказ, адкуль хлусьня ды фальш.
Я шукаю выйсьце, я шукаю парады,
Я чакаю на момант выйсьці на ўрачысты марш.
Там нас сутрэнуць людзі з крыламі,
Анёлы будуць плакаць, і будзе кроў ад куль.
Гэта нібыта аднойчы хвіліны сталі застылымі,
Гэта нібыта будзе заўтра, а пакуль...
R:
Мне так халодна ў гэтым горадзе сонца
Мне так самотна, калі наўкол маскарад.
І мы з табою цяпер незнаёмцы,
І ні кроку, ні кроку, ні кроку, ні кроку назад.
Зразумей, што прысуд будзе вельмі жорсткім,
Зразумей, душа адказвае болем на боль.
Змрочныя думкі, быццам справы Коза Ностры
Змрочныя хвіліны, і дым ляціць пад столь.
Стоп, спыніся, пакуль сьвечка дагарыць заўчасна,
Пакуль шалёны Юда яшчэ цябе не спакусіў.
Пакуль ты яшчэ не ахвяра вар'яцкае пасткі,
Пакуль не зьявіўся д'ябал і хлусіць цябе не прымусіў.
Пакуль не застаўся за сьпінай дзіўны горад ампіру,
Там, дзе шпацыру перашкаджае няўмольны патруль.
І не закруцілі цябе падзеі паганага віру,
Пакуль са мною, пакуль ты не пачула: "Пакуль..."
Ідзі туды, дзе бачны прамень скрозь замкнёныя дзьверы,
Бяжы імгненна й шпарка ад шакалаў галодных.
Калі ты будзеш усьміхацца - я табе не паверу,
У гэтым Горадзе Сонца мне так халодна...
За последние годы безусловными лидерами поддержки я бы назвал польских граждан, их неправительственные организации, масс-медиа, арт-сообщество, университеты. На одни только стипендиальные программы для студентов из польского бюджета тратится порядка полутора миллионов евро ежегодно. Благодаря им молодые беларуские интеллектуалы и активисты могут получить высшее образование, не рискуя оказаться исключенными из вуза за участие в протестных действиях у себя на родине (в Варшавском, Краковском и др., университетах есть специальные наборы для бежавших и репрессированных из РБ). Поэт и музыкант Vinsent - один из таких людей (см. интервью с ним).
Vinsent - Ni kroku nazad
Click to view.
Мне так халодна ў гэтым Горадзе Сонца,
Сьлёзы неба на твары, скамянелыя вусны.
Натуральнае кола, вядома, гэта бясконца,
Разумеючы густы, я дарую спакусы.
Словы... многа словаў ды цыгарэтнага дыму,
І цяперака дома, нібы ў гасьцях,
Пакуль гіены шчасьця шукаюць на беразе Крыму,
Я шукаю гадзінамі адзіны правільны шлях.
Я шукаю адказ, адкуль падман і здрада,
Я шукаю адказ, адкуль хлусьня ды фальш.
Я шукаю выйсьце, я шукаю парады,
Я чакаю на момант выйсьці на ўрачысты марш.
Там нас сутрэнуць людзі з крыламі,
Анёлы будуць плакаць, і будзе кроў ад куль.
Гэта нібыта аднойчы хвіліны сталі застылымі,
Гэта нібыта будзе заўтра, а пакуль...
R:
Мне так халодна ў гэтым горадзе сонца
Мне так самотна, калі наўкол маскарад.
І мы з табою цяпер незнаёмцы,
І ні кроку, ні кроку, ні кроку, ні кроку назад.
Зразумей, што прысуд будзе вельмі жорсткім,
Зразумей, душа адказвае болем на боль.
Змрочныя думкі, быццам справы Коза Ностры
Змрочныя хвіліны, і дым ляціць пад столь.
Стоп, спыніся, пакуль сьвечка дагарыць заўчасна,
Пакуль шалёны Юда яшчэ цябе не спакусіў.
Пакуль ты яшчэ не ахвяра вар'яцкае пасткі,
Пакуль не зьявіўся д'ябал і хлусіць цябе не прымусіў.
Пакуль не застаўся за сьпінай дзіўны горад ампіру,
Там, дзе шпацыру перашкаджае няўмольны патруль.
І не закруцілі цябе падзеі паганага віру,
Пакуль са мною, пакуль ты не пачула: "Пакуль..."
Ідзі туды, дзе бачны прамень скрозь замкнёныя дзьверы,
Бяжы імгненна й шпарка ад шакалаў галодных.
Калі ты будзеш усьміхацца - я табе не паверу,
У гэтым Горадзе Сонца мне так халодна...