ԵՍ ՍԱՐԵՆ ԿՈՒԳԱՅԻ
Ըստ Կոմիտասի
Ես սարեն կուգայի,
Դուն դուռը բացիր.
Ձեռդ ծոցդ տարար,
Ա՜խ, արիր, լացիր:
Վա'յ, վա'յ, վա'յ, վառվում եմ,
Վա'յ, վա'յ, վա'յ, հալվում եմ,
Հալվում, վառվում եմ:
Ես մի պինդ պաղ էի,
Դու մըրմուռ լացիր,
Քո հրեղեն արցունքով
Ինձ հալեցիր:
Վա'յ, վա'յ, վա'յ...
Ես մի չոր ծառ էի,
Դու գարնան արև.
Քո սիրով ծաղկեցավ
Իմ ճյուղն ու տերև:
Վա'յ, վա'յ, վա'յ...
Թե ինձ չէիր առնի,
Ինչու սիրեցիր.
Մի բուռ կըրակ եղար,
Սիրտըս էրեցիր:
Վա'յ, վա'յ, վա'յ...