Jego Parszywość x07
KONIEC. \o/\o/\o/
Zerwane z kliszy
Incepcja
Artur/Eames
425 słów
łowcy!au; żeby zrozumieć, należy przeczytać Wybory. Rozdroże też można, ale nie trzeba. ;)
Dzięki za rzut okiem, Celle! <3 I w ogóle za cały tydzień współpracy. :)
Mal poznaje Doma tydzień po tym, jak Artur pierwszy raz pocałował kobietę. Jeśli demon w kobiecym ciele nadal jest kobietą.
Miesiąc później Mal ucieka.
.
Artur zbiera wszystkie widokówki, które przysyła.
Pierwsza, dzień po zniknięciu. Musiała wysłać ją przed wyjazdem. Zdjęcie pobliskiego jeziora i kawałka lasu, Nie mogę zostać. Nie bez niego.
Trzecia, z San Francisco, dociera do Artura tego samego dnia, kiedy na progu baru staje Eames.
(Mal nie zdąży przysłać czwartej, zanim Eames zniknie. Wróci, kiedy Mal będzie już na innym kontynencie.)
.
W pierwszą rocznicę Arturowi śni się, że stoi na granicy wielkiego lasu, z którego dobiega szczekanie psów, coraz bliżej i bliżej, ale żaden się nie pojawia. Artur chce uciec, ale upada, kiedy próbuje zrobić pierwszy krok w tył.
Budzi się się, kiedy uderza o podłogę koło łóżka. Przez chwilę leży bez ruchu i wpatruje się w sufit, ignorując wbijający mu się w plecy but.
Eames wychyla się z łóżka i patrzy na niego z góry.
─ Zły sen, skarbie? ─ pyta zachrypniętym głosem i Artur nie myśli już o niczym. Wdrapuje się na łóżko, ściąga kołdrę i układa się z głową między udami Eamesa.
.
Ostatnia widokówka, którą wysyła mu Mal, to zdjęcie Katedry Notre Dame.
Zakochałbyś się w Paryżu!
Nie.
.
─ Ktoś do ciebie zadzwonił czy co? ─ chce wiedzieć Artur, opadając bezwładnie na łóżko.
─ Twój ojciec.
Eames nie podnosi głowy znad sznurówek Artura, więc nie zauważa jego spojrzenia.
Artur zaczyna się śmiać, ale czuje whisky pełznącą z powrotem na górę i przestaje. Kiedy ryzyko mija, otwiera usta ponownie, ale nie wie, co powiedzieć.
─ Czyżby był przytomny?
Eames kładzie się obok niego i nakrywa ich kocem. Jego dłoń ląduje na brzuchu Artura, ale to jedyny punkt, w którym ich ciała się stykają.
─ Już nie.
Artur kiwa głową. Przynajmniej niektóre rzeczy mają jeszcze sens.
.
Wyjeżdża przed pogrzebem. Wie, że wiele może znieść, ale widok płonącego ciała Mal to byłoby za dużo.
Zasypia na tylnym siedzeniu zakurzonej półciężarówki Eamesa jeszcze zanim przekraczają granicę stanu.
.
Czas, który ze sobą spędzają, wydłuża się za każdym kolejnym razem. Kiedy Eames znika z Colorado po dwóch miesiącach wspólnych polowań, Artur z przerażeniem stwierdza, że się tego nie spodziewał.
Ucieka potem przez trzy miesiące i osiem stanów.
.
Przegapia trzecią rocznicę. Pewnie dlatego, że w ogóle nie śpi przez cztery kolejne dni, tropiąc trójkę wampirów przez pół Luizjany.
.
Czasem zastanawia się, czy powinien przespać się z kimś, kto nie był Eamesem. Spróbować innego życia.
.
Może jego największym problemem jest to, że właściwie niczego nie żałuje.
Zerwane z kliszy
Incepcja
Artur/Eames
425 słów
łowcy!au; żeby zrozumieć, należy przeczytać Wybory. Rozdroże też można, ale nie trzeba. ;)
Dzięki za rzut okiem, Celle! <3 I w ogóle za cały tydzień współpracy. :)
Mal poznaje Doma tydzień po tym, jak Artur pierwszy raz pocałował kobietę. Jeśli demon w kobiecym ciele nadal jest kobietą.
Miesiąc później Mal ucieka.
.
Artur zbiera wszystkie widokówki, które przysyła.
Pierwsza, dzień po zniknięciu. Musiała wysłać ją przed wyjazdem. Zdjęcie pobliskiego jeziora i kawałka lasu, Nie mogę zostać. Nie bez niego.
Trzecia, z San Francisco, dociera do Artura tego samego dnia, kiedy na progu baru staje Eames.
(Mal nie zdąży przysłać czwartej, zanim Eames zniknie. Wróci, kiedy Mal będzie już na innym kontynencie.)
.
W pierwszą rocznicę Arturowi śni się, że stoi na granicy wielkiego lasu, z którego dobiega szczekanie psów, coraz bliżej i bliżej, ale żaden się nie pojawia. Artur chce uciec, ale upada, kiedy próbuje zrobić pierwszy krok w tył.
Budzi się się, kiedy uderza o podłogę koło łóżka. Przez chwilę leży bez ruchu i wpatruje się w sufit, ignorując wbijający mu się w plecy but.
Eames wychyla się z łóżka i patrzy na niego z góry.
─ Zły sen, skarbie? ─ pyta zachrypniętym głosem i Artur nie myśli już o niczym. Wdrapuje się na łóżko, ściąga kołdrę i układa się z głową między udami Eamesa.
.
Ostatnia widokówka, którą wysyła mu Mal, to zdjęcie Katedry Notre Dame.
Zakochałbyś się w Paryżu!
Nie.
.
─ Ktoś do ciebie zadzwonił czy co? ─ chce wiedzieć Artur, opadając bezwładnie na łóżko.
─ Twój ojciec.
Eames nie podnosi głowy znad sznurówek Artura, więc nie zauważa jego spojrzenia.
Artur zaczyna się śmiać, ale czuje whisky pełznącą z powrotem na górę i przestaje. Kiedy ryzyko mija, otwiera usta ponownie, ale nie wie, co powiedzieć.
─ Czyżby był przytomny?
Eames kładzie się obok niego i nakrywa ich kocem. Jego dłoń ląduje na brzuchu Artura, ale to jedyny punkt, w którym ich ciała się stykają.
─ Już nie.
Artur kiwa głową. Przynajmniej niektóre rzeczy mają jeszcze sens.
.
Wyjeżdża przed pogrzebem. Wie, że wiele może znieść, ale widok płonącego ciała Mal to byłoby za dużo.
Zasypia na tylnym siedzeniu zakurzonej półciężarówki Eamesa jeszcze zanim przekraczają granicę stanu.
.
Czas, który ze sobą spędzają, wydłuża się za każdym kolejnym razem. Kiedy Eames znika z Colorado po dwóch miesiącach wspólnych polowań, Artur z przerażeniem stwierdza, że się tego nie spodziewał.
Ucieka potem przez trzy miesiące i osiem stanów.
.
Przegapia trzecią rocznicę. Pewnie dlatego, że w ogóle nie śpi przez cztery kolejne dni, tropiąc trójkę wampirów przez pół Luizjany.
.
Czasem zastanawia się, czy powinien przespać się z kimś, kto nie był Eamesem. Spróbować innego życia.
.
Może jego największym problemem jest to, że właściwie niczego nie żałuje.